de Boutade van De Génestet (tegen het natte Nederland)
O land van mest en mist, van vuile, koude regen,
Doorsijperd stukske grond, vol kille dauw en damp,
Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen,
Vol jicht en paraplu’s, vol kiespijn en vol kramp!
O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,
Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn,
Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen,
Ontvang het najaarswee van uw verkouden zoon!
Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen
Tot modder; ’k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vreê.
Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen,
Gij – niet op mijn verzoek – ontwoekerd aan de zee.
Reacties (9)
En nu is het wachten tot de woestijn het land weer claimt.
De eilanden worden blijkbaar al geclaimd door de zee. Ik heb de charme van Dubai nooit begrepen.
Ik heb de charme van Dubai nooit begrepen.
Geld? Bluf?
Arabian Nights?
hoogmoed
Vandaar mijn onbegrip, alhoewel, Arabian nights klinkt uitnodigend maar ik denk dan weer niet aan Dubai. Hoogmoed voor de val, maar wat daarna?
Ik houd zoveel meer van de mensen die hoogmoed wordt aangewreven, dan de mensen die het hen aanwrijven.
Mooie boutade, tot je een vent die vol is van zichzelf tegenkomt – en dan zeker van het bloedzuigende Dubaisoort.
Run away from the hills! Run away from the hills! If you see the hills, run the other way!
@ Crachat
Wat is een boutade?
Edit: ik heb m al gevonden!
Ik vind het een prachtig woord.
voorbeeld, dat ik de gluurder niet wil onthouden..
http://www.nederlands.nl/dichtwoordenboek/168_Boutade.html
de Boutade van De Génestet (tegen het natte Nederland)
O land van mest en mist, van vuile, koude regen,
Doorsijperd stukske grond, vol kille dauw en damp,
Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen,
Vol jicht en paraplu’s, vol kiespijn en vol kramp!
O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen,
Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn,
Van eenden groot en klein, in allerlei fatsoenen,
Ontvang het najaarswee van uw verkouden zoon!
Uw kliemerig klimaat maakt mij het bloed in de aderen
Tot modder; ’k heb geen lied, geen honger, vreugd noch vreê.
Trek overschoenen aan, gewijde grond der Vaderen,
Gij – niet op mijn verzoek – ontwoekerd aan de zee.