Het verschil tussen een luchthaven en een vluchthaven is onmenselijk groot. Was er aan vliegen niet zo’n mythische symboliek toegekend, dan hadden we wellicht nooit vliegtuigen gehad.
Wat vliegt daar?
Vliegen is vrijheid, maar ook de val. Vliegen is goddelijk en ook dodelijk. Vliegen is een surrealistische droom én een smerige werkelijkheid.
Philippe Halsman – Dalí Atomicus (foto voor Life magazine, 1948).
Vliegen is zo uiteenlopend beschreven. En daar dan weer vliegende boeken over….
Richard Wentworth – False ceiling (1995). Op onderstaande foto de installatie zoals die in 2014-2015 in Londen hing, tijdens de Sculpture in the City manifestatie (lees hier de toelichting van Richard Wentworth: “You don’t always choose what you get to see”.
‘False ceiling’ van dichtbij.
Christian Boltanski – Flying books; homage to Jorge Luis Borges (2012).
U ziet hier een van de dansvoorstellingen (6 min. 38) die bij Boltanski’s installatie werden uitgevoerd, tijdens de expostieperiode.
De aardbol raakt vol. Dan maar de lucht in, aldus Tomás Saraceno. Hij bedenkt tal van zelfvoorzienende constructies, die boven onze hoofden zweven.
Tomás Saraceno – Flying Greenhouse (2008).
In samenwerking met de TU Delft maakte Tomás Saraceno een enorme vlieger, de Solar Bell, geïnspireerd op de vliegers waarmee Alexander Bell experimenteerde om te onderzoeken of de mens ooit kon vliegen.
Zouden mensen vogels zijn dan had Trump nog zo’n hoge muur kunnen bouwen, maar we weten dat vogels over muren vliegen. Als dat van oost naar west kan, kan dat ook van zuid naar noord.
DALeast – Measure the Immeasurableness (2015).
Dezelfde muurschildering, nu uit een ander hoek gezien.
Eron – Concrete vs Concrete, (in Riccione, Italiië, 2015)
De mens zal en moet vliegen. Michal Trpák denkt dat de mens zich eerder door de ‘lichtheid van vliegen’(slight) laat verleiden en voor lief neemt dat een veilige landing onzeker is (uncertainty).
Michal Trpák – Slight Uncertainty (2013).
Misschien dat deze sculptuur gezien kan worden als de hedendaagse symboliek van vliegen.
Fredrik Raddum – Trans ī re (The Passage, 2017) in Gallery Brandstrup.
Op de foto boven dit artikel: Carl Milles – Man and Pegasus (1949).
Reacties (9)
Fijn stukje weer.
Wat #1 zegt.
Verder (redelijk off topic) moest ik door dat “gevlieg” denken aan een schoolgedichtje dat ik ooit schreef:
”Gedachten:
Overdag flitsen ze door mijn hoofd,
zoals een zwaluw vliegt van mug naar mug.
’s Nachts zweven ze rustig
als een adelaar boven de wereld en zie ik
de dingen zoals ze gebeurde.
Dan stijg ik rustig naar grote hoogte
en bekijk de wereld zoals ik haar wil zien.”
Als rabiaat kattenha -, als niet zo’n groot liefhebber van die nutteloze uitvreters die miauw zeggen, deed het me groot plezier te lezen dat voor het tot stand komen van die foto die Philippe Halsman van Dali maakte, die schattige spinnende pluizebeestjes maar liefst 26 keer door het atelier zijn geworpen/gesmeten/gesmakt, en daarbij goed geraakt zijn met emmers ijskoud water. Alles voor de kunst.
En als het over vliegen gaat https://nl.wikipedia.org/wiki/Panamarenko
@3: dan was je natuurlijk ook zeer content dat Jan Fabre inspiratie haalde uit het gesmijt met katten ( ik dacht in 2012, hij is er nog voor in elkaar geslagen).
@5 Ah, dat wist ik niet. Heerlijk verhaal wel.
(…) Een ambtenaar van de stad filmde het schokkende tafereel en zette het filmpje online. Op de beelden is te zien hoe medewerkers van de filmploeg een aantal katten metershoog in de lucht gooien, waarop de beestjes met een smak op de trappen van ’t Schoon Verdiep terechtkomen. Het filmpje gaat gepaard met een ijzingwekkend gekrijs.
‘We hoorden pots een verschrikkelijk kattengejank’, ‘Op een zeker moment werd het gekrijs zo oorverdovend, dat ik ben gaan kijken wat er aan de hand was. Tot onze grote verbijstering zagen we dat die filmploeg katten in de lucht aan het gooien was. Het was waanzin. We hebben die kerels daarop aangesproken, maar al wat we te horen kregen was dat ze toestemming hadden om te filmen en dat het gooien van katten hoorde bij de artistieke vrijheid van de kunstenaar.’
‘Ik laat het hier niet bij’. ‘Ik laat onderzoeken of we dat productiehuis juridisch kunnen aanpakken, want in hun aanvraag was totaal geen sprake van het gebruik van levende dieren. Daarmee hebben ze de reglementen overtreden en hebben ze ons misleid.’
Een prominente aanwezige op de filmset was kunstenaar Jan Fabre, die hoofdrol vertolkt in de film. ‘Die katten zijn absoluut niet mishandeld. Op de set waren professionele animal handlers aanwezig. Bovendien stonden er toch mensen om die katten op te vangen. Die katten hebben voor de opnames trouwens kalmerende druppeltjes gekregen. Dat er katten op de trappen zijn gevallen? Dat was niet de bedoeling. Geen enkele kat heeft zich bezeerd of verwond. Of ze doodsangsten hebben uitgestaan? Ach, meneer, als je een kind omhoog gooit begint het toch ook te krijsen of te lachen? Doet u dat nooit? Uw kinderen een meter of twee in de lucht gooien? Ik vind het flauw dat de mensen van de stad ons gefilmd hebben. Pure sensatie. Dit is een storm in een glas water.’
‘Ze zouden die Jan Fabre, die narcistische zot, samen met die regisseur in een gesticht moeten steken. Katten aan hun poten in de lucht gooien, dat doe je niet. Het risico op kwetsuren is groot en je bezorgt die dieren een hoop stress. Er is een reden dat die beestjes wegkruipen en krijsen: ze zijn bang. Die Fabre denkt dat hij zich alles kan permitteren. Gaia zal een klacht indienen om ervoor te zorgen dat die beelden niet gebruikt kunnen worden in die film.’
@5: Dat maakt mij dan weer content dat ‘ie daar slaag voor ontvangen heeft, zij het dat zo’n pak rammel iets te mild is.
@7 tegenwoordig komt hij er niet meer mee weg : https://sceptr.net/2018/09/kunstenaar-jan-fabre-van-katjes-gooien-tot-metoo-onderzoek/
(maar ik blijf anti-katten)
@8: Ik ook
https://www.youtube.com/watch?v=uK_GnEQxtAQ