Kunst op Zondag | Plofkunst

Foto: copyright ok. Gecheckt 26-11-2022

Hoeveel inzicht kan kunst geven? Wie de wereld wil begrijpen, moet hem uit elkaar halen. Een kind snapt dat en sloopt een wekker om te zien wat er achter de wijzerplaat schuilgaat. Het is echter niet praktisch altijd alles om ons heen te slopen, om het ook te vatten. De ingenieurs, de constructivisten schieten ons te hulp met de ploftekening: een plaatje van een gedeassembleerde auto of koffiezetmachine.

De ploftekening, in het Engels ‘exploded view’, spreekt natuurlijk tot de verbeelding van kunstenaars. Wat nou ploftekening, dacht Damián Ortega, en haalde een Volkswagen compleet uit elkaar. Bijna alles dat hij uit elkaar haalt, komt in een museum terecht, zoals een Olympus fotocamera. Meer van hem op My modern met.com.

Ook Todd MCLellan heeft de kinderlijke neiging alles uit elkaar te halen. Om er dan weer een soort collages van te maken. Meer van zijn ‘disassembled art’ vind je hier.

Dat gaat allemaal nog redelijk zorgvuldig. Je kunt natuurlijk ook iets in één klap uit elkaar halen, daarmee het begrip ‘ploftekening’ letterlijk nemend. Dat moet Cornelia Parker hebben gedacht, toen ze de Britse genie een tuinhuisje, compleet met interieur, liet opblazen. De restanten assembleerde ze tot de installatie ‘Cold Dark Matter: An Exploded View’.

De Cubaanse broers Castillo, alias Los Carpinteros (de timmerlieden) bouwen ‘geplofte’ ruimtes na.

De ‘exploded view’ is niet de enige manier om een kijkje achter de facades te presenteren. Een andere techniek is de ‘cut away view’. De kunst van het weglaten. Je hoeft niet alles te slopen om inzicht te bieden.

Robbie Rowlands haalt stukjes van gebouwen en kamers weg. In het project ‘The Offering’ ging hij aan de slag met een leegstaande kerk. Hij sneed, hakte en zaagde er net niet alles uit, zodat je door kieren, gaten en gleuven het binnenwerk kon bekijken. Het verwijderde materiaal gebruikte hij om ter plaatse sculpturen van te maken. Dat zelfde procedé paste hij toe op een slaapkamer.

In Liverpool kwam eind 2010 helaas een eind aan ‘Turning the Place Over‘ van Richard Wilson. Hij wist een stuk te snijden uit een gebouw dat slooprijp was. Het uitgesneden stuk werd op een machine gemonteerd en zie hier het resultaat.

Hier zie je het werk van binnenuit.

Er zijn natuurlijk kunstenaars die de vrijheid nemen aan ‘exploded view’ heel andere dimensies te geven.
In de installatie Exploded View van Jim Campbell, creëren honderden ledlampjes en electronica ad random allerlei beelden. Afhankelijk van de plek vanwaar je de installatie belkijket, zie je abstracte schimmen of dansende figuren.

“Exploded Views – Remapping Firenze’, van Marnix de Nijs, was een interactieve installatie, waar je op een lopende band de beelden van stadsbeelden uit de hele wereld kon aansturen.
 

Ik heb nu een ploftekening van de gisteren geleverde keukenkast voor me liggen. Alles ligt op de vloer, zoals het op het plaatje is afgebeeld. Maar het is hier geen museum. Ze moesten die tekeningen ook eens interactief maken. Dat je, zeg maar, met een gek dansje die kast voor je ogen opgebouwd ziet worden.

Reacties (7)

#1 HansR

Dank weer voor het overzicht en inzicht in deze kunstniche.

  • Volgende discussie
#2 frank

Dank voor weer een zondagochtend met een glimlach.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 L.Brusselman
  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3.1 frank - Reactie op #3

Wat een prachtige, surrealistische en rauwe scene! Heel mooi (ook door de muzeik van Pink FLoyd)

#3.2 L.Brusselman - Reactie op #3.1

De film die Antonioni voor deze regiseerde heette Blow Up.(in de betekenis van uitvergroten)

  • Volgende reactie op #3.1
#3.3 frank - Reactie op #3.1

Dat wordt dus kijken voor mij. Stomme verschrijving overigens van mezelf, muzeik moest uiteraard muziek zijn.

  • Vorige reactie op #3.1
#4 Led verlichting

Bedankt voor deze beelden!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie