Gisteren werd ze 85 jaar. Magdalena Abakanowicz, beeldhouwster en textielkunstenares. Hier meer over haar leven en carrière.
In de laatste zestiger jaren begon ze ‘Abakans’ te maken. Grote, abstracte driedimensionale figuren, geweven van sisal, vaak touw dat ze in havens verzamelde.
Vanaf de tachtiger jaren ging ze ook werken met metaal, brons, steen, klei, hout en jute. Eén van haar recente werken is gemaakt van staal, jute en hars.
Zonder meer indrukwekkend zijn de groepen die ze heeft gemaakt. Beeldengroepen van vijf tot ruim honderd figuren, die op het eerste gezicht uniform lijken, maar in de groep is geen enkel figuur precies hetzelfde. Sommige groepen zijn gegoten in brons, andere groepen zijn gemaakt van jute en hars.
Red Abakan, 1969.
Cercle Clair, 1971.
Sarcophagi in Glass Houses, hout, glas, ijzer, 1983/1989.
Bronze crowd, 1990/91.
Puellae, brons, 1992.
Space of Becalmed Beings, brons, 1992/93.
Space of Unknown Growth, 22 betonnen vormen, 1998.
Sitting Figure on a Short Bench, brons, 2000.
20 Walking Figures, iron cast figures, 2006.
Ten Seated Figures, brons, 2010.
Veel meer Magdalena Abakanowicz uiteraard hier achter.
Reacties (2)
Ik heb er toch moeite mee om te kijken naar al die lichamen zonder hoofd. Magdalena Abakanowicz wist toen ze die sculpturen maakte, niet van die gruwelijkheden die later in Syrie/Irak zouden plaatsvinden, maar het blijft luguber.
@1: Als de actualiteit verandert, verandert wat je in een kunstwerk ziet ook?
En dan te bedenken dat die groepen staan voor de anonieme en amorfe massa, die hun hoofd niet gebruiken, waardoor verschrikkingen als W.O. II en IS kunnen blijven bestaan. Eigenlijk heeft ze de essentie van de massa dus feilloos te pakken.