Toujours j’ai pensé
que l’arbre est seulement pour abattre,
si bien que nous fairons de papier,
sur lequel nous écrivons des ballades.
C’est un seul poète
qui a l’idée,
a les oiseaux
l’arbre doit ecouter.
#2
HansR
Een fusie tussen twee kunstvormen is bijna altijd mislukt.
Echt Frans zou ik bijna zeggen.
Goede bedoeling gesmoord in teveel.
#3
piet
midden in de stad?
voor de rest: doet me denken aan Jan van Veen’s Candlelight…
#4
caesar
Een fusie tussen twee kunstvormen is mislukt.
Echt Frans zou ik bijna zeggen.
Goede bedoeling gesmoord in teveel.
#5
piet
beetje off topic maar ’t schoot me zomaar te binnen:
Lang geleden toen ik op school zat moest je bij Nederlands geregeld een ‘opstel’ schrijven, je kreeg een aantal onderwerpen of inspiratiebronnen en daar kon je uit kiezen.
Eén zo’n inspiratiebron was een gedichtje, iets van een dichter die bij een stervende boom zat te huilen, in de verte de contouren van een oprukkende stad. Geknakte takken, dorre blâaren, heel zielig allemaal.
Mijn verhaaltje speelde zich af in een post-industrieel landschap, waar het gras door het asfalt heen brak, er kwam nog een verstokte arbeider in voor die z’n doelloze machines bleef onderhouden in een constante strijd tegen de elementen, en die dichter zat er ook weer, bij het poeltje waar die geknakte boom stond, en waar nu de spruiten uit de resten van het wortelgestel schoten.
En hij zat weer te grienen, nu omdat hij er achter was gekomen dat heel z’n ontroerende gedicht overbodig was geworden.
De leraren waren altijd hartstikke gek met m’n schrijfsels, de negens en de tienen waren niet van de lucht, maar dit keer had ik kennelijk niet aan de verwachting voldaan.
Ik kon het met een zesje of een zes min doen… (omdat er geen taalfouten in zaten net aan voldoende, voor de behandeling van het onderwerp dus een hele vette onvoldoende…)
Reacties (5)
Toujours j’ai pensé
que l’arbre est seulement pour abattre,
si bien que nous fairons de papier,
sur lequel nous écrivons des ballades.
C’est un seul poète
qui a l’idée,
a les oiseaux
l’arbre doit ecouter.
Een fusie tussen twee kunstvormen is bijna altijd mislukt.
Echt Frans zou ik bijna zeggen.
Goede bedoeling gesmoord in teveel.
midden in de stad?
voor de rest: doet me denken aan Jan van Veen’s Candlelight…
Een fusie tussen twee kunstvormen is mislukt.
Echt Frans zou ik bijna zeggen.
Goede bedoeling gesmoord in teveel.
beetje off topic maar ’t schoot me zomaar te binnen:
Lang geleden toen ik op school zat moest je bij Nederlands geregeld een ‘opstel’ schrijven, je kreeg een aantal onderwerpen of inspiratiebronnen en daar kon je uit kiezen.
Eén zo’n inspiratiebron was een gedichtje, iets van een dichter die bij een stervende boom zat te huilen, in de verte de contouren van een oprukkende stad. Geknakte takken, dorre blâaren, heel zielig allemaal.
Mijn verhaaltje speelde zich af in een post-industrieel landschap, waar het gras door het asfalt heen brak, er kwam nog een verstokte arbeider in voor die z’n doelloze machines bleef onderhouden in een constante strijd tegen de elementen, en die dichter zat er ook weer, bij het poeltje waar die geknakte boom stond, en waar nu de spruiten uit de resten van het wortelgestel schoten.
En hij zat weer te grienen, nu omdat hij er achter was gekomen dat heel z’n ontroerende gedicht overbodig was geworden.
De leraren waren altijd hartstikke gek met m’n schrijfsels, de negens en de tienen waren niet van de lucht, maar dit keer had ik kennelijk niet aan de verwachting voldaan.
Ik kon het met een zesje of een zes min doen… (omdat er geen taalfouten in zaten net aan voldoende, voor de behandeling van het onderwerp dus een hele vette onvoldoende…)