Kunst op Zondag | KoZ 500 (2)

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022
Serie:

Om de 500ste Kunst op Zondag (KoZ) te vieren hebben we een speciale jubileumtentoonstelling ingericht.

Kunstenaars die in het verleden hun toestemming gaven afbeeldingen van hun werk hier te vertonen, hebben we opnieuw benaderd en gevraagd naar hun 500ste werk. Als ze zo’n kunstwerk niet hebben dan wilden we graag een ander jubileumstuk. Of, als ze niets met jubilea hebben, een ander werk opgedragen aan de 500ste Kunst op Zondag.

Vorige week exposeerden we de eerste acht kunstenaars. Vandaag en volgende zondagen volgen de anderen. Ga op uw gemak door onze virtuele expositie ‘KoZ 500’. Met toelichtingen van de kunstenaars zelf.

In Strips (2013) lieten we werk van Liesbeth Labeur zien. Ze heeft een roman met tekeningen uitgebracht dat “wel iets met kunst, zondag en 500 te maken heeft”, zo mailde ze naar KoZ.

Liesbeth LabeurEen lamp voor mijn voet (2017).
© Liesbeth Labeur blz 42 uit Een lamp voor mijn voet, 2017Toelichting: “Vijfhonderd jaar geleden brak de Reformatie uit, een 16e-eeuwse beweging van waaruit het protestantisme is ontstaan. In ‘Een lamp voor mijn voet.’ volgen we de Zeeuwse Neeltje, die ongeveer 500 jaar later opgroeit tussen de resten van die Reformatie. Behoedzaam volgt Liesbeth Labeur haar fantasievolle calvinistische personage van jong meisje tot volwassen vrouw.

Neeltje maakt ingewikkelde gebeurtenissen mee. Ze zoekt daarom haar toevlucht tot een calvinistisch wonderland, het veilige en vertrouwde oord van haar dromen. Het wordt nacht en Neeltje zoekt een lamp voor haar voet, haar pad ten licht, om het donker op te klaren.”
© Liesbeth Labeur Blz 18 uit Een lamp voor mijn voet 2017Liesbeth Labeur tekent en beschrijft met deze roman op invoelende en unieke wijze de gesloten bevindelijk gereformeerde zuil van Nederland. Een woordcultuur waarin Neeltje met verbeelding en fantasie haar weg zoekt.
De titel ‘Een lamp voor mijn voet’ verwijst naar Psalm 119, woorden uit de langste Psalm van de Bijbel.

In Zorgen (2013) en In werkelijkheid (2015) waren de intrigerende beelden van Alet Pilon te zien. Voor ‘KoZ 500’:

Alet PilonNot me, 2010.
© Alet Pilon Not Me 2010

Toelichting: “Mijn 500ste weet ik niet… Wel zou ik graag een, voor mij, jubileumstuk aan willen bieden.
Ik maakte het na afloop van al mijn behandelingen na borstkanker en realiseerde me dat je in het leven een ‘speldenprik’ bent. Eén op de acht vrouwen krijgt borstkanker (in 2010) en daar liggen de ‘slachtoffers’. De bovenste ben ik: ze draagt rode kleding en mijn eigen lievelingspumps. De vrouw als slachtoffer van een ziekte. Opgestapeld als besmet vee. Ook al zei een toeschouwer laatst: ‘prachtig, al die dronken vrouwen na een kroegbezoek’.”

Slechts drie keer hebben we een “email-interview” gehad. De eerste was met Wiepke Poldervaart (in 2913), waarin we o.a. spraken over haar overgang van groot, theatraal werk naar klein, beeldend werk. Ook nu houdt ze het klein.

Wiepke Poldervaart – geen titel, 2018.
© Wiepke Poldervaart, geen titel, 2018

Toelichting: “Ik jubileer met m’n kleinste werk. Lucifer doosjes formaat. Verstuurbaar.”

Dat laatste moet ik even nader duiden. Tot mijn verrassing lag zo´n doosje in onze brievenbus. Hoe fragiel ook, het was goed aangekomen. Dus mocht u interesse hebben in deze ‘postorder-minikunst’, mailt u dan naar de kunstenaar.

In Lachen (2013) de komische beeldjes van Aris Roskam. Vandaag:
Aris RoskamSjoukje Dijkstra, 2016.
© Aris Roskam Sjoukje DijkstraToelichting: “De 500ste is weer zo’n gewaardeerd veelvoud van tien. Hierbij het enkelvoud van tien. Het heet Sjoukje Dijstra. Onze ijskoningin uit vroeger dagen. De juryleden dus, die haar altijd geweldige kür dienden te waarderen. Tienen natuurlijk!”

In Citaten en covers (2012) Daniëlle van Ark, toen met een foto uit de serie ‘Everything fell into the right hands’. Ze houdt niet bij hoeveel werken ze heeft gemaakt, maar vind voor ‘KoZ 500’ dit werk wel mooi.

Daniëlle van Ark‘Lot 306 + Lot 305’.
© Daniëlle van Ark Lot 306 + Lot 305Toelichting: “Uit de serie ‘Contemporary Art’. Hiervoor heb ik kunstveilinghuis catalogi pagina’s gefotografeerd, analoog op negatief, voor een lichtbak. Hierdoor morphen de twee kanten van de pagina’s en de afgebeelde, te veilen kunstwerken doorelkaar heen en ontstaat er een nieuw beeld. Deze foto en de hele serie spelen met het idee van waarde, authenticiteit en auteurschap.”

Toevoeging van de redactie: Voor dit werk heeft Daniëlle van Ark gebruik gemaakt van twee pagina’s uit een catalogus van veilinghuis Christies. Lot 306 betreft het werk Walla Walla, heart on rock van Jim Dine (geb. 1935).. Lot 305 is Correspondence: Violet-Yellow Deep van Leon Polk Smith (1906-1996).

In 125 tinten grijs (2013) en In werkelijkheid (2015) was werk van Margriet Luyten te zien. In ‘125 tinten grijs’ ging het om ‘Levenswerk’, een videowerk waarin negen beeldend kunstenaars die nog tot op hoge leeftijd actief waren. Het inspireerde ons een lijst van 125 Neerlands 67-plus kunstenaars samen te stellen. Inmiddels is er ook een ‘Levenswerk II’, met kunstbemiddelaars van respectabele leeftijd (o.a. Henk van Os en Rudi Fuchs).

Margriet Luyten heeft geen 500ste werk en laat een keuze uit haar overige werk geheel aan ons.

Margriet Luyten Ella, 2002 – 2005.
© Margriet Luyten Ella - handen 2002 - 2005Toelichting (van de redactie): “De beide ‘Levenswerk’-video’s vinden we al heel bijzonder, maar minstens even indrukwekkend is een stukje leven in beeld brengen dat enorm bepalend kan zijn voor het laatste dat we van iemand zouden kunnen herinneren. Gedurende drie jaar heeft Margriet Luyten beelden verzameld van de laatste levensfase van haar moeder die in 2004 overleed. De foto’s laten de aftakeling, de strijd en de overgave zien. Ze zijn afgedrukt door middel van de gomdruk-techniek; deze techniek laat de kwetsbaarheid, de broosheid van de ouderdom goed uitkomen.”

In 100 jaar beeldhouwers (2018) was werk van o.a. Louis Niënhuis te zien. Vandaag draagt hij aan KoZ 500 op:

Louis NiënhuisIn Between (h: 220 cm, br. 420 cm) , 2012.
© Louis Nienhuis In BetweenToelichting: “Geïnspireerd op mijn Afrika reis heb ik dit beeld samengesteld uit blokjes Robinia hout -uitgefreesd n.a.v. een geboetseerd model.”

Dat beeld is nog tot 13 oktober te zien in galerie en beeldentuin Hazart in Soest.

Soms mailden we een verzoek aan de late kant, waardoor het antwoord pas na de deadline binnen kwam en we het gevraagde kunstwerk helaas niet konden afbeelden. In onze “jubileumexpositie” nu ook werk van kunstenaars die de dupe waren van onze traagheid. Vandaag is dat Giuseppe Lamers, die we graag in Denken (2013) hadden gezien. Voor KoZ 500:

Giuseppe LamersVerliefd paartje op bank.
© Giuseppe Lamers Verliefd paartje op bankToelichting: “Liefde bestaat al meer dan 500 jaar en zal nooit verdwijnen! Ik (Giuseppe Lamers) maak beelden die een bepaald gevoel oproepen zoals verliefdheid, geborgenheid maar ook treurnis. Iemand die geraakt is door mijn beelden zal er voor altijd onlosmakelijk mee verbonden zijn. Dit beeldje is gemaakt van keramiek en gebakken op 1280 graden waardoor het weersbestendig is.”

Werk van Giuseppe Lamers is tot en met 30 september te zien in beeldentuin Gees (Drenthe).

Volgende week het verdere vervolg van KoZ 500.

Reacties (5)

#1 Joop

500 jaar geleden gebeurden er vreemde dingen

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Dansplaag_van_1518

  • Volgende discussie
#2 HansR

Weer mooi KOZ en ja, die interviews vond ik heel bijzonder. Is dat alweer vijf jaar geleden? Ook een jubileum trouwens.

Mooie werken ook weer, en Wiepke heeft met die luciferdoosjes toch zowel wat grappigs, subtiels als moois. Maar mijn voorkeur wiebert vandaag tussen de foto van de handen en het beeld ‘In between’.

Toelichting : handen zijn al zo vaak gebruikt – sinds de tijd van de grotafbeeldingen – in verbeeldingen, dat het alleen al daardoor een uitzonderlijk moeilijk onderwerp wordt, hier prachtig en sprekend ook zonder de toelichting. Levensgrote beelden zijn zijn aansprekend en ‘In between’ is geen uitzondering. Daarbij is het van hout, bijzonder lastig materiaal, en als oud-bosbouwer kom ik daar niet van los.

In die context is het trouwens aardig en apart, dat in Hinkeloord een beeldengalerij (Het Depot) zit, sinds bosbouw daar is vertrokken. Je kunt de bomentuin(en) – waar vroeger de soorten werden onderwezen – nog steeds als soort van beeldentuin bezoeken. Bijzondere bestemming voor iedereen, niet slechts voor oud-Wageningers.

Graag maak ik bij deze even reclame voor de arboreta rond De Dreijen in Wageningen. Vroeger domein van studenten, nu echt nog steeds meer dan de moeite waard. Met beelden toe :)

Het is een bezoekje meer dan waard..

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Rigo Reus

Meer handen, van kunstenaar Pascale Pollier, op pagina 186-187.
https://issuu.com/vzwkunst/docs/catalogus_w16_lowres

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 P.J. Cokema

@1: Jahaa en daar hoort natuurlijk een dansvoorstelling bij: The Dancing Plague, choreografie van .
Ook leuk is
deze performance: No Lights No Lycra’s performance inspired by The Dance Plague of 1518.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 P.J. Cokema

@2: Ah ja dat Depot, gaat dat zien, gaat dat zien….

  • Vorige discussie