Kunst op Zondag | Collectief

Foto: Joan (cc)
Serie:

Kunstenaars worden meestal gezien als solisten, die in de eenzaamheid van hun atelier werk maken voor een immens collectief: het publiek. Kunstenaarscollectieven zijn vaak clubjes solisten die lid zijn van een lokale vereniging en samen ruimtes huren en tentoonstellingen organiseren.

Er zijn ook kunstenaarscollectieven van individuele kunstenaars die er voor kiezen gezamenlijk kunst te maken. Vandaag laten we werk zien van collectieven die de laatste jaren in Kunst op Zondag aan bod kwamen.

In ‘Surveillance’ zagen we het Spaanse collectief Luzinterruptus. Het donker is hun canvas en licht het ruwe materiaal, schrijven ze op hun website.

Literature versus traffic in Melbourne (tekening, voor foto’s van het resultaat op straat: klik de link).
cc Flickr marta menacho Ilustración para LUZINTERRUPTUS Literatua vs tráfico en Melbourne

Night of Urban Fishing.
cc Flickr r2hox photostream Pesca nocturna – X LuzInterruptus


Eveneens uit Spanje het collectief Boa Mistura (hier eerder in ‘Armoede’ en ‘WK Favela’). Zij werken vooral met verf en vrolijken troosteloze buurten op, in samenwerking met de bewoners.

Shine through.
cc Flickr Marta Nimeva Nimeviene Boa Mistura. Street Art

Omdat ik droom, ben ik niet gek.
cc Flickr Nunurix  Porque sueño, no estoy loco @boamistura en zaragoza

Het Franse collectief Claire Fontaine zagen we eerder in ‘Vrijheid’. Ook zij werken met licht. Behalve neon mag dat ook vuur zijn. Het collectief noemt zichzelf een “readymade artist”, die onder andere de politieke onmacht als terugkerend onderwerp op haar werklijstje heeft staan.

Achter ‘Sell your debt’ hangt de kaart van Amerika, bestaande uit 50.000 lucifers die eerder ontstoken zijn (zoals Claire Fontaine ook al eens deed met de kaart van Frankrijk).
cc Flickr Alan McConchie Sell Your Debt by Claire Fontaine

Please God Make Tomorrow Better.
cc Flickr Expectmohr Please God Make Tomorrow Better - Claire Fontaine

Het Duitse collectief Mentalgassi (ook op Facebook) ontmoetten we in ‘Straatmeubilair’. Uiterst bekwaam in het transformeren van allerhande straatvoorwerpen in dingen met een boodschap.

In samenwerking met Amnesty International maakten ze ‘Making the Invisible Visible’, portretten van slachtoffers van politiek geweld en justitiële dwalingen. Zoals in Londen dit portret van Troy Davis, tot de dood veroordeeld en geëxecuteerd, ondanks ernstige twijfels over zijn schuld.
cc Flickr Marie Aschehoug-Clauteaux photostream Mentalgassi, Making the Invisible Visible

Een bijzondere vondst van Mentalgassi. Hier een voorbeeld van hoe zo’n ‘hekwerkportret’ werkt.
cc Flickr Johnny Haeusler Mentalgassi Bergmannstr.

Er moet meer worden samengewerkt.

Reacties (3)

#1 zuiver

Ik las dit om 8 uur vanochtend en er schoot me niets te binnen wat ik wilde zeggen. Ik zei dus niets. Nu blijkt dat ik niet de enige ben en wat opvalt is dat het dus kunstwerken zijn die een performance-achtig iets hebben. Performances moet je live zien, die doen het niet in filmpjes en afbeeldingen.

Al moet ik zeggen dat ik Mentalgassi prachtig vind. Maar uiteindelijk is het toch een in hoofdzaak technische truc. Net zoiets als driedimensionale straattekeningen.

  • Volgende discussie
#2 P.J. Cokema

@1: Herinnert u zich deze stilte nog?

Alle beeldende kunst moet je live zien. Misschien gaat dat niet op voor bepaalde computer- en videokunst.

Mentalgassi’s hekwerken: in hoofdzaak een technische truc? De technische truc is het materiaal, het eindproduct de kunst. Van een schilderij zeg je toch ook niet: het is in hoofdzaak een kwast en verf?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 zuiver

@2: De technische truc is het materiaal, het eindproduct de kunst.

Dan wordt de vraag is het de foto of het hek of de assemblage? Waar gaat het hier om? ‘Making the Invisible Visible’.

Ok, je hebt gelijk.
(maar het wringt toch)

En ja, die stilte herinner ik me ;)

  • Vorige discussie