Kluun’s ode aan de leegte

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

portret2Deze week is-ie dan in première gegaan: Komt een vrouw bij de dokter – The Movie. Regie: Reinout ‘Kubrick’ Oerlemans, vrij naar Kluun’s gelijknamige meesterwerk uit 2003. Waarvan geheel toevallig ook net bekend is geworden dat er maar liefst een miljoen exemplaren van zijn verkocht. ‘Een ode aan de liefde,’ heet het op de promotiesite van de film. Een ode aan het je lul achterna lopen, zou ik het eerder noemen. Of aan de grote leegte meer in het algemeen, voor mijn part.

Twee jaar geleden las ik het boek, op aanraden nota bene van een zeer gevoelige vrouw. En op de kaft van het boek vertelde ook Linda (achternaam overbodig) me dat dit een bijzonder ontroerend verhaal was, waar ze menig traantje bij had weggepinkt. Dat verbaasde me nogal, nadat ik het eenmaal gelezen had… OK, dat seriële schuinsmarcheerders van het mannelijke geslacht genieten van een boek waarin een rondneukende man blijft rondneuken terwijl zijn vrouw aan kanker sterft… maar dat zoveel verder alleszins toerekeningsvatbare vrouwen dit zo’n mooi verhaal vonden, daar kon ik met mijn verstand niet bij.

Overigens ergerde ik me niet alleen aan Stijn, het alter ego van de schrijver wiens promotiecampagne steeds subtiel vermeldde dat ook hijzelf zijn vrouw aan kanker had verloren. Dat Raymond van de Klundert – zoals de schrijver in grote-mensentaal heet – het allemaal zo beroerd opschreef, vond ik minstens zo erg. Steevast korte zinnetjes, alinea’s en hoofdstukjes; songteksten (nooit onbekend, altijd populair); en uitslagen van Ajax’ Europese wedstrijden inclusief hun volledige opstelling: tja, dat krijg je als een provinciaal zich in De Hoofdstad Van Nederland vestigt, iets in de marketing gaat doen, en dan een boek over De Liefde schrijft zoals je dat van een reclamejongen mag verwachten. Ronkend. Overvol. En uiteindelijk: leeg.

Dat moet je dan een echte schrijver als Philip Roth nageven, die ook hele boeken vol heeft geschreven over onuitstaanbare vreemdgangers. Hij laat zijn hoofdpersonen tenminste nog écht nadenken over zichzelf, vechten tegen zichzelf, worstelen met zichzelf… en dat doorgaans sterk opgeschreven. Niets van dit alles bij Kluun. Wiens vrouwelijke hoofdpersonage – juist ja, die met kanker – overigens minstens zo oppervlakkig is als haar ontrouwe echtgenoot. Consequent in de weer met designmeubels, hippe kinderkleertjes en heel veel champagne; nog net voor ze sterft, zal ze manlief een mooi leven wensen met zijn minnares; en als ze dan opgebaard ligt, moet dat natuurlijk wel in een jurk van het juiste merk (dat wij hier niet noemen, maar Kluun niet nalaat te vermelden). Geen wonder dat ik haar al halverwege het boek hartgrondig dood wenste. Naar van mij, ik weet het.

Ik zou niet zo ver willen gaan om net als vadertje Plato alle verhalen te willen verbieden waarin slechte mensen er goed vanaf komen. Aan de andere kant: als die verhalen net zo geschreven zijn als dit boek… Voor Kluun geldt – met alle vervelende kritieken die hij al gekregen heeft – hoe dan ook: I’m crying all my way to the bank.

Dus ga vooral zelf die film zien en dat boek lezen. Hopelijk vraag je je dan wel af of je je nu werkelijk wil laten ontroeren door een ‘liefdesverhaal’ als dit. Met twee hoofdpersonen die liefde louter lijken te interpreteren als lust; en die afhaken zodra de ziekte met de grote ‘K’ de lust vernietigt en voortaan vooral opoffering vraagt. Ik op mijn beurt kan me niet aan de indruk onttrekken dat de populariteit van Komt een vrouw… iets zegt over een maatschappij waarin het gemak boven de moeite gaat. Zelfs als die moeite uiteindelijk meer oplevert: het besef bijvoorbeeld dat je er voor iemand bent als die je nodig heeft.

Reacties (24)

#1 larie

Leek me niks..kreeg twee vrijkaartjes..weggegeven aan een familie-Psygoloog..die wel wat in het verhaal zag, vanwege het beroep.

  • Volgende discussie
#2 Hanenwurger

Het zal de tijdsgeest wel zijn. Die man is niet voor niks zo populair natuurlijk. Het wordt tijd voor gevaarlijke lectuur van deze bodem. Wie begint?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 lidia

Helemaal mee eens, (ik heb hem gisteren gezien).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 mescaline

@2 och, twee lui die hun mooie vak naar beneden trekken zijn Yasha en Bandirah. En Peter Breedveld, die behoorlijk de weg kwijt is. En de helden van de Opelrijders, Kluun inderdaad, Rutger, Witteman, van Nieuwkerk, tsja wat moet je er verder van zeggen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Rolf Rodent (known as the Rat)

Rutger lijkt me eerder een held voor mensen die echt uitgekeken zijn op beschaving

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 mescaline

Daar raak je aan het spiegelgladde wereldje van de gepumpte imago’s van hen die enz. Teveel eer.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 KJ

Tja, dat neuken buiten de deur is wel het literaire device van de naughties in de Nederlandse literatuur gebleken, nietwaar ?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 larie

Aha @Rolf Oost-Duitse grenswachter..:die Mauer muss weg und “wir sind das volk”

Stond/staat sinds een week ergens op mijn woonplek 4 all 2 zien tegenover de A.H. op een kraakplek.

Ik heb van “volk” volk-lore gemaakt (met papagaaiding erbij), met enig risico mijnerzijds mind U :)

Mag vast niet meer in de” overkant”(klik) eten, alhier.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 CasaSpider

Heb het boek van Kluun niet gelezen.
Maar als je schrijft:
“tja, dat krijg je als een provinciaal zich in De Hoofdstad Van Nederland vestigt”

X Ongeschikt.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Micowoco

Als ik het goed begrijp, is het bij Kluun net zo’n merknamenbrei als in Brett Easton Ellis’ American Psycho, en dan niet ironisch maar serieus?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Alper

Ik lees nog steeds niet waarom die gevoelige vrouw die je kent het dan een goed vond.

Wat ik in de kritieken op tv en om me heen terugzie is dat oudere vrouwen het een verschrikkelijk boek vinden maar dat jongere vrouwen ermee weglopen.

Wat moeten al die jonge vrouwen met Kluun?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 Geza

@11 … lekker “Stout” zijn, of is dat alweer uit ? Diezelfde theemutsen lopen waarschijnlijk ook weg met “De gelukkige huisvrouw”.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 HansR

Kijk, dit is meer een saillant dan de saillants.
Verder heb ik niks te melden. Ik ken boek noch film. Maar een tegendraadse mening kan ik altijd wel waarderen. Of korte zinnetjes nou een criterium zijn van een slecht boek wil ik ook nog wel tegenspreken. Ik schrijf ook zo (zegt ook weer niks). Het voorkomt wel Duits lijkende complexiteit. Ik doe dat opzettelijk in elk geval. Maar goed. Iedereen vindt dan ook dat ik slecht schrijf.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 Anoniem

Tegelijk met het uitkomen van de film komt ook een ‘makkelijk lezen’ versie uit van het boek.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#15 Barry

Volgend jaar deel twee: Komt een man bij de uitgever…

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#16 Taco Zip

Wanneer je als schrijver de té amicale naam “Kluun” kiest heb je al een verkeerde afslag genomen. Het is van het soort overdreven jovialiteit uit de voetbalkantine, brrrrr.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#17 Horst Grogmuller

@11

Dat zijn diezelfde vrouwen die zich graag laten berijden door Jeroen Pauw.

Ik snap het niet, maar troost me met de gedachte dat ik over 20 jaar wellicht heel gewild ben.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#18 KJ

Ik laat mij ook graag berijden door Jeroen Pauw, maar alleen als hij zijn mooie, gouden lippenstift op doet. Ik ben daar over een boek aan het schrijven. Als ik een uitgever gevonden heb, dan horen jullie het wel. Ik zat te denken aan het pseudoniem ‘Kreun’. Lijkt dat jullie wat ?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#19 KJ

O, en als ik nog even pedant mag wezen: bij het genitief wordt in het Nederlands, net als bij meervouden, de ‘s’ alleen met een apostrophe uitgerust als er verwarring over de uitspraak kan ontstaan. Niet zoals in het engels dus, waar het genetief altijd de ’s heeft en het meervoud nooit.

Het is dus ‘Kluuns’.

Als in: “Kluuns dikke lul doordrong haar jongemeisjesvulva als een kaarsje in de slagroomtaart’. Of: ‘Kluuns handen drukten het kussen met kracht neer op het gezicht van zijn vrouw, hulpeloos gevangen in het ziekenhuisbed.’

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#20 Peter

Wil de film toch wel zien.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#21 Peter

Maar Remco hoe deed jij dat toen je vreemdging? Wel een interne worsteling?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#22 Joris

@KJ: ik zie nu al uit naar je boek! De voorpublicatie zojuist hier op Sargasso belooft een literair meesterwerk in spé.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#23 bianca

Ik heb het boek niet gelezen maar de film wel gezien,ben het niet eens met alle kritiek.
Ten 1e ging Stijn al veel vuldig vreemd voordat zijn vrouw kanker kreeg dus de kanker was niet de reden van het vreemd gaan!
Verder is het idd iets wat kan gebeuren in alle situaties,dus ook wanneer je partner ziek is!Alleen maakt het dat dubbel erg natuurlijk!
Dit was een reactie van mij,ben zelf ook geconfronteerd met de ziekte maar heb gelukkig geen man die daardoor vreemd gegaan is!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#24 Eliza

Remko, ik ben het (hoe origineel) enorm met je eens! Er stond een rij van de Utrechtse City/Movies tot aan Hoograven toen de film in premiere ging. Blijkbaar hebben mensen het nodig om zich te verkneukelen aan andermans leed om hun eigen leed in perspectief te plaatsen.

  • Vorige discussie