Electriciteit neemt altijd de weg van de minste weerstand.
“En waarom neemt electriciteit dan nimmer de verkeerde weg?”, zou u mij op Klokhuiselijke toon kunnen vragen.
“Omdat dat gewoon zo is, en nu stil zijn en dooreten”, zou ik riposteren, tenminste als u een van mijn kinderen was die, blijkens het stellen van zo’n vraag juist als ik net mijn welverdiende biefstuk aansnijd, door een toevallige speling van het lot niets van mijn genetische aanleg tot tact, mensenkennis en zelfredzaamheid zou bezitten. Onder het eten neem ik liever een slok wijn dan dat ik vragen beantwoord die zijn gesteld vanuit de presumptie dat in electronengedrag menselijke eigenschappen kunnen worden gelezen. Want hoe anders dan electriciteit is de menselijke aard. Door talloze verkeerde wegen te hebben ingeslagen, zijn er evenzovele juiste afslagen gevonden die de menselijke kennis voedden. Trial and error. Of voor het spoorwegpersoneel onder u: Trail and error.
Hooguit kan men stellen dat met al die opgedane kennis, de mens ook natuurlijkerwijs genegen is de weg van de minste weerstand te kiezen. Of, aangezien de menselijke aard complexer is dan het basale voortbeweegstreven van electriciteit, is het misschien juister om te stellen dat de mens de voor hem beste weg uitkiest. Wat onontbeerlijk was in deze jarenlange kenniscumulatie van mensen, is de mogelijkheid om op velerlei manieren informatie over te dragen. De komst van het internet was in dat opzicht zo veelbelovend. Met een beetje fancy electriciteitsaansluiting, ook wel coax-kabel of telefoondraad geheten, is een wereldwijd informatiereservoir beschikbaar.
Altijd fijn om ’s morgens respectvol begroet te worden
Maar het failliet van deze theorie heeft zich vandaag definitief afgetekend. Of in elk geval is duidelijk geworden dat er nog erg veel gebreken kleven aan de indaling van de beschikbare informatie in het collectieve bewustzijn. Anders valt niet te verklaren dat de bioscoopbezoekcijfers van vandaag tonen dat vanuit het niets op nr.1 is binnengekomen als best bezochte film: Big Momma’s House 2. Het zal wel dat mensen vaak een nogal ongeïnformeerde, wat impulsieve beslissing nemen bij hun filmkeuze, maar we hebben er een nieuwe kloof bij. Die tussen filmrecensenten de bioscoopbezoekers. Of zou het mogelijk zijn dat mensen lezen welke film tot de grond toe wordt afgefakkeld en juist doorheen tuigen? Het lijkt me sterk. Ik denk eerder dat hier het eeuwenoude adagium opgeld doet: “Ingeval van twyfel aangaande de vorm Uwer vermaeck, kiesch dan voor den negher die een dicke vrouwe voorwendt te zyn.”
Na de ronduit abjecte klucht Big Momma’s house kruipt de notoir onleuke Martin Lawrence voor dit lang gevreesde vervolg opnieuw in een fat suit om als undercoveragent in een reutelend en ronkend oudewijvenlichaam een nationale ramp te voorkomen.”
Filmkrant“Na tien minuten begin je wanhopig om je heen te kijken, op zoek naar vluchtroutes, en moet je serieus je best doen om niet gillend de zaal uit te rennen. In feite zou Amnesty International op de hoogte gebracht moeten worden, want het vertonen van deze film aan publiek is zonder meer een schending van de mensenrechten.”
Filmtotaal
“The mugging Lawrence steps out of character to promise that Big Momma will be back. Fine, but someone should hire writers next time. ”
— John Wirt, ADVOCATE (BATON ROUGE, LA)“Putting the ‘low’ into low-brow humour, it’s a series of sketches in which Martin Lawrence immerses himself into a fat suit and a frock and puts himself into ridiculous situations. Not funny.”
— Urban Cinefile Critics, URBAN CINEFILE“Works about as well as the guys from “Queer Eye” remodeling the Neo-Nazi national headquarters.”
— Joshua Tyler, CINEMABLEND.COM“The picture just sets up its unimaginative premise and then coasts along through a chain of forced, mostly unfunny episodes to a thoroughly predictable conclusion.”
— Frank Swietek, ONE GUY’S OPINION“It’s really just a ploy for some more flaccid fat-suit antics that are as short of inspiration as Big Momma is of breath.”
— Neil Smith, BBC“The least necessary sequel this side of Deuce Bigalow: European Gigolo.”
— Nathan Rabin, ONION AV CLUB“As absurd and blatantly offensive as Momma purports to be in its bloated skin, there’s not one genuine funny tidbit to behold in this chunky comedy.”
— Frank Ochieng, MOVIE EYE“.”
— Kamal ‘The Diva’ Larsuel, 3BLACKCHICKS REVIEW“Its idiocy is boundless, its senselessness without end, its unendurability beyond description…”
— MaryAnn Johanson, FLICK FILOSOPHER“The plot has holes as large as a leg in Big Mama’s panties.”
— Stefan Halley, HERO REALM“It’s all extremely superficial entertainment at best.”
— Jack Garner, ROCHESTER DEMOCRAT AND CHRONICLE“The funniest thing about Big Momma’s House 2 is what I believe to be a grammar error in its press notes.”
— Keith Uhlich, SLANT MAGAZINE“If you find the idea of Martin Lawrence screeching “Ooooooh!” at the beginning of every sentence in order to sound feminine is a laugh riot, your movie of the year has arrived.”
— Luke Y. Thompson, LYTRULES.COM“If you thought Big Momma’s House was funny, then two things are probably true: 1) You are stupid. 2) You will also think Big Momma’s House 2 is funny.”
— Eric D. Snider, ERICDSNIDER.COM“As much fun as tracing patterns in a carpet.”
— Christopher Smith, BANGOR DAILY NEWS (MAINE)“Plagiarizes an already very bad movie–in this case, The Pacifier–and everything that fell flat there is mercilessly carried over for this ill-advised carbon copy.”
— Dustin Putman, THEMOVIEBOY.COM“It isn’t that House 2 is a complete disaster from start to finish, but more that it’s a completely uninspired comedy”
— Brian Orndorf, FILMJERK.COM“The poster for this movie shows Martin Lawrence in fat-lady drag tugging at a wedgie. This is as funny as it gets…In other words, it’s not just disappointingly lackluster, derivative, and lazy, it’s also out of touch and creepy.”
— Nell Minow, MOVIE MOM AT YAHOO! MOVIES“Nothing to write home about.”
— Timothy Knight, REEL.COM“Nothing but all-Lawrence all the time, and there’s not a lot more to the movie than the basic idea that Lawrence as an obese old lady is intrinsically funny.”
— Ken Hanke, MOUNTAIN XPRESS (ASHEVILLE, NC)“A dreadful debacle made wors by Lawrence’s promise/threat: ‘Keep a lookout. You never know when Big Momma might be back.'”
— Susan Granger, MODAMAG.COM“The bulk of the film is comprised of unrelated, ridiculous set pieces.”
— Cynthia Fuchs, COMMONSENSEMEDIA.ORG“If there is a casting agent in hell, Martin Lawrence and Tyler Perry will soon put on their fat suits as Big Momma and Madea Simmons and show up as a tag team in a big-screen Wrestlemania.”
— New York Daily News Jack Mathews“All told, however, this bland little movie fits right into it’s late January slot. It’s a little bawdy – the fat-lady thong bit was funnier in “Shallow Hall” – and it passes the time.”
–Premiere Jessica Letkemann“Lawrence is a comedian with talent who rarely uses it for anything worthwhile, and here he makes a halfhearted, paycheck-collecting effort that’s actually in perfect keeping with the rest of the movie’s tired, recycled tone.”
–TV Guide Ken Fox“So episodic and flat it should be a letdown even to those amused by the original.”
–Variety Brian Lowry“This is funny mostly for its brazen disregard of common sense.”
Chicago Reader J.R. Jones“The result is an incredibly disorganized movie with a few funny scenes — most of which are revealed in the commercials.”
San Francisco Chronicle Peter Hartlaub“Bottom-rung dreck.”
–Empire Kim Newman“It’s a shame to once again witness Martin Lawrence squander his considerable comic talents under a fat suit and fake breasts in this shoddy sequel.”
–Austin Chronicle Marjorie Baumgarten“If you experience any laughter while in the presence of this movie, it’s a credit to your imagination. But if you can tickle yourself, why spend the $10.75? ”
–New York Post Kyle Smith
Wat ook kan, is dat iedereen is afgegaan op Ty Burr van de Boston Globe:
“Completely unnecessary but painless, like dentistry performed by mimes.”
Reacties (12)
Heerlick !!
Jatochhetistochzekerzo?!
Nog even een ludiek plaatje van de film in quastie opsnorren…
Ik verwen me regelmatig met de twinkelende verhalen van Godfried Bomans. Onder andere die parel waarin hij afrekent met de zwartgallige recensent die ’te erg voor woorden’ mompelde na het zien van de nieuwste piratenfilm. Bomans vliegt erheen, en nog nooit heeft hij zo genoten van een film. De beschrijving van die film is een huzarenstuk op zichzelf.
En Marks post is nu zelf het bewijs van de stelling: kenniscumulatie niet door internet. Bomans’ verhaal is daar ook niet te vinden, maar dat – “weet u nu toch ?”- doet er dus niet toe.
Ik wacht nog altijd op de eerste filmrecensent die vermaakt wil worden. Oh nee, Bart Chabot is net begonnen op Radio Veronica. Maar het lijkt me toch meer iets voor jou, Mark.
mooie script voor drama film: de film reviewer.
Even voor de goede orde: Electriciteit neemt VOORAL de weg van de minste weerstand, maar niet uitsluitend. De weg die electriciteit neemt is proportioneel tot de weerstand. Wet van Ohm, je weet toch. Dus als je twee wegen hebt, een met een 100 ohm weerstand, en een met 900 ohm weerstand, dan gaat toch echt 10% via de hoge weerstand. Met allerlei andere weerstanden is dat ook zo. Af en toe rijden mensen tegen het verkeer in, bijvoorbeeld. En met sociale weerstand heb je het ook. Sommige mensen kraken bijvoorbeeld. Als oude potten.
http://physics.kenyon.edu/EarlyApparatus/Electrical_Measurements/Potentiometer/Denison80a.JPG
Is het misschien niet zo dat de moderne mens over de electronische weg al genoeg zware kost, informatie, diepgang en andere intelligente content tot zich neemt, zodat hij (m/v) er niet meer voor naar de bioscoop/videotheek hoeft en dus kiest voor de meest simpele films, om zijn (m/v) kenniscumulatie-apparaat even rust te geven?
@Dave: Kijk, dat is informatie waarmee ik mijn eventuele toekomstige kinderen de mond mee kan snoeren. Alhoewel ik moet oppassen niet teveel beta-kennis te kweken, ik wil er natuurlijk geen nerd van maken.
Mijn eventuele toekomstige zoon zou waarschijnlijk wel antwoorden: “Maar papa, is het voor die 10% dan uiteindelijk niet een evengrote weerstand als voor die 90%? De weg mag stroever zijn met 900 Ohm, maar je hebt meer bewegingsvrijheid omdat je er wel met veel minder (namelijk 10 procentpunten) op zit.”
Waarop ik hem alsnog corrigerend naar zijn kamertje moet tikken.
@Bismarck: simpele films hoeven niet per se hemeltjetergend slecht te zijn. Maar ik vind het beeld prachtig: allemaal hoogleraren keihard lachend en highfivend in de bioscoopzaal van Big Momma2.
Reviewers hopen allen nog een keer deeltijdhoogleraar in de filmwetenschap te worden. Mooie gedachte, Mark, maar uitgesloten.
Die Japanse angstfilmpjes krijgen van mij een 2. In Japan een 7, 8, 9 ? Hier ligt heel mooi cultureel onderzoek.
Dave: Gelukkig maar, anders zou je met een multimeter niet multi kunnen meten!
@Mark
“Good morning, lemmings”
Geweldig :-) Waar komt de oorspronkelijke afbeelding vndaan?
@pelayo: uit mijn computer, oorspronkelijke oorsprong weet ik niet meer.
@mescaline: Ik heb hetzelfde bij Aziatische cinema in het algemeen. Althans, geen 2 vs. 9, maar meer 6 a 7 vs. 9 (enkele uitzondering hiergelaten). Maar de meeste Nederlandse films zou ik als ze Amerikaans waren (alsjebegrijptwatikbdoel), waarschijnlijk ook niet huren.