Inburgeringscursus is noodzakelijk

Foto: Photocapy (cc)

OPINIE - De huidige inburgeringstoets is helemaal uit de hand gelopen tot een soort –kostbaar- toelatingsexamen voor Nederland.Oorspronkelijk was het niet meer en minder dan een hulpmiddel om vertrekkende emigranten te vertellen hoe Nederland in elkaar stak en het Nederlands te leren. Toch is een inburgeringscursus nodig, schrijft Jan Beerenhout. 

Elke gewone toerist met meer belangstelling dan voor zon en strand koopt of leent een goede reisgids om zich vooraf op de hoogte te stellen van lokale bezienswaardigheden en eigenaardigheden: om je wat thuis te kunnen voelen. Nederlandse emigranten konden een halve eeuw geleden al terecht bij bijvoorbeeld de Katholieke Emigratie Centrale. In ons verzuilde land hadden we meer organisaties voor vertrekkende Nederlanders. ‘U wilt naar Canada? Wij leren u hoe het leven daar gaat.’

Een goede inburgeringscursus maakt dat de vreemdeling inboorling wordt, en zich op zijn/haar gemak voelt, en niet wegens culturele invaliditeit een beroep moet doen op de overheid. 

Voor een tijdelijk verblijf dienen de eisen, te stellen aan de immigrant, anders/minder te zijn, dan voor de immigrant die zich hier permanent wil vestigen. Daarom moet een inburgeringstraject in twee delen geknipt worden. Voor de expat (tijdelijke werknemer), en voor de naturalisandus

Voor een permanent verblijf mét naturalisatie kan men andere eisen stellen, namelijk dat de immigrant zich zelfstandig in Nederland staande kan houden. Daarvoor is minimaal de eind-kennis van een basisschoolleerling nodig. Die inburgering kan onder de Leerplichtwet worden opgenomen, die dan niet alleen een leeftijdscriterium dient te kennen, maar ook een kennis-criterium. Men is leerplichtig zolang men minder (talen-)kennis heeft als een basisschoolleerling van Groep 8, die ‘met lof’ de lagere/basisschool verlaat.

Om een misverstand uit de wereld te helpen: een geslaagde inburgeringscursus geeft niet automatisch een Nederlands paspoort. Een naturalisatie geeft de mogelijkheid een Nederlands paspoort aan te vragen. Dat laatste hoeft niet: er zijn duizenden Nederlanders ( door geboorte of naturalisatie) die geen Nederlands paspoort hebben,omdat ze dat reispapier niet nodig hebben.

Emigratie uit een land, en dan immigratie in een ander land is een persoonlijke beslissing, en voor je slagen en welzijn in het nieuw gekozen woon-werkland moet je die basiskennis hebben. Daar ging/gaat het om- want als je die kennis niet hebt, lukt het opbouwen van een nieuw bestaan, de integratie, niet.

Dat is ook te merken aan Nederlandse emigranten. Het is haast een vuistregel dat van de jaarlijks emigrerende (150.000) Nederlanders 10 procent binnen een jaar terugkeert: emigratie mislukt door slechte voorbereiding.

Om dat te voorkomen is een bij de persoonlijke voorkeur noodzakelijke inburgeringscursus noodzakelijk. Zowel voor vertrekkers als binnenkomers.

Dit artikel verscheen eerder op Republiek Allochtonië.

Reacties (11)

#1 Aesir

“Een goede inburgeringscursus maakt dat de vreemdeling inboorling wordt, en zich op zijn/haar gemak voelt, en niet wegens culturele invaliditeit een beroep moet doen op de overheid.”

En ik maar denken dat ie bedacht was om kansarmen buitenboord te houden…

  • Volgende discussie
#2 Henk van S tot S

Eigenlijk zou er een uitburgeringscursus moeten zijn, die de bewoners van dit land leert niet mee te huilen met de wolven in het bos en als uniek zelfstandig mens te leven ;-)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Spam

Als het je met succes lukt een beroep op de overheid te doen, dan valt het met die culturele invaliditeit wel mee.

En hoe ga je bepalen wie tijdelijk en voorgoed hier komen wonen? Dat weten de betrokkenen zelf vaak al niet eens.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Bernd

(…)Het is haast een vuistregel dat van de jaarlijks emigrerende (150.000) Nederlanders 10 procent binnen een jaar terugkeert: emigratie mislukt door slechte voorbereiding(…)

Kort door de bocht statistiek waarbij het verband met de inburgering onbewezen lijkt. Zijn dat langdurige bezoeken (te lang voor het visum), stages, trainees …

Is het ook een opleiding tegen heimwee?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 objectief

Poppenkast.
Je kunt in de VS zien dat pas de derde generatie echt is ingeburgerd.
En dan nog weet men uit welk land de voorouders stamden.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 zazkia

ik was wel geroerd door wat wim daniëls zei bij pauw en witteman; als wij zo slecht nederlands spreken als in het koningslied dan moeten we stoppen met de inburgeringscursus. Blijkbaar moeten we eerst zelf onze eigen taal eens gaan leren.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 su

Bah inburgeringscursus.. In mijn tijd was het letterbak, schrift en vulpen en verder je bek houden. En dan toch dat apetaaltje kennen binnen twee jaar.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Aesir

@7:
je spelt het als apentaaltje ;)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 objectief

@8:
Eén van de gekkigheden van ons land is dat wij om de haverklap de spelling veranderen.
Daardoor zijn oude teksten onleesbaar.
Britten veranderen spelling nooit, de consequentie is wel dat de uitspraak van vele woorden heel anders is dan de schrijfwijze.
Ik maak me (ook) niet druk meer over poppekast of poppenkast.
Maar het zou me wel handig lijken dat diegenen die hier willen blijven het Nederlands redelijk beheersen, ape- of apentaaltje, of niet.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Joost

Men is leerplichtig zolang men minder (talen-)kennis heeft als een basisschoolleerling van Groep 8.

Minder áls?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Henk van S tot S

@9:
We zijn in Nederland nu eenmaal gek op het veranderen van regeltjes; noem het werkverschaffing van ambtenaren voor ambtenaren ;-)

Het Engels heeft weer andere problemen (google resultaat):

Het Engels heeft een zeer diepe orthografie, dat wil zeggen, er is weinig verband tussen uitspraak en schrijfwijze. Veertig klanken worden op 1120 verschillende wijzen geschreven. Volgens onderzoeker Eraldo Paulesu van de Milaanse universiteit is dit er de oorzaak van, dat in Engelstalige landen tweemaal zoveel dyslexie-diagnoses worden gesteld als in Italië. In het Italiaans worden 25 klanken op slechts 33 verschillende wijzen geschreven.

  • Vorige discussie