Terwijl ze in de straten van Miami juichend de straat op gaan, laat Cubaans leider Fidel Castro weten dat alles prima gaat. De ouwe baas heeft inmiddels negen verschillende Amerikaanse presidenten overleefd. Toch vraag ik me af: hoe moet het straks verder met Cuba?
De relatie met de Verenigde Staten zal hierbij bepalend worden. In de 19e eeuw speelt de V.S. een belangrijke rol bij het onafhankelijk worden van Cuba, los van Spanje. In de 20e eeuw wordt Cuba weer een pion in een mondiale machtsstrijd, ditmaal tussen de V.S. en de U.S.S.R., in de Koude Oorlog. Voortaan is Cuba vooral afhankelijk van de handel met de Sovjet Unie. Voorheen was 80% van de handelsbetrekkingen bepaald door de V.S. De Amerikanen bevriezen echter de handelsbetrekkingen na de machtsovername door Castro.
Nu terug naar dit moment: als Castro het loodje legt zal ongetwijfeld een nieuw hoofdstuk volgen. De V.S. zal proberen het eiland weer in haar invloedssfeer te trekken, met name aangemoedigd door de Cubaanse bannelingen in Miami.
Een belangrijke geopolitieke reden is de ligging van Cuba vlak voor de Amerikaanse kust. Ook de huidige invloed van onafhankelijke (lees Anti-Amerikaanse) krachten in Zuid-Amerika, met name het Venezuela van Hugo Chavez is een reden voor de Amerikanen om zich te mengen. Olieproducent Venezuela begint een steeds eigenzinniger koers te varen in de ogen van de Amerikanen. Dit heeft ook zo zijn invloed op de toekomstige relatie met Cuba
Er zijn grofweg drie scenario’s, waarbij ik maar even uitga van de langere termijn.
Op korte termijn kan er van heel erg bloedig tot vreedzaam iets gebeuren op het eiland, maar dat is helemaal koffiedik kijken.
Scenario 1: Cuba blijft onafhankelijk en ‘communistisch.’ Met behulp van de oliedollars van Chavez moeten de Cubanen het een eindje uit kunnen zingen. Toerisme zal een belangrijkere rol moeten gaan spelen, want van de opbrengst van alleen tabak en suiker kun je amper een land overeind houden.
Scenario 2: Cuba wordt meer open en democratisch. De handelsbetrekkingen met de Verenigde Staten worden genormaliseerd, waardoor het land economisch zich verder kan ontwikkelen op een gezonde manier. De isolatie van het eiland van de rest van de wereld kan worden opgeheven.
Scenario 3: Cuba wordt ronduit kapitalistisch. In dit scenario zullen de Cubaanse bannelingen vrij spel krijgen, met hulp van de Verenigde Staten. Vrije handel voorop, mogelijk wordt Cuba weer zoals in de jaren vijftig een gokparadijs voor rijke Amerikanen. De status van handelspartner wordt dan mogelijk ge-upgrade naar die van Puerto Rico, een soort van 51ste staat van de V.S.
Tot die tijd zal Castro als een (levende?) schaduw boven de toekomst van Cuba blijven hangen. Van mij mag het scenario twee worden! Een vrij Cuba met een vrije keuze, zonder grote Amerikaanse inmenging.
Reacties (35)
Ik heb ff de plaatjes op align left gezet Astronaut, hopelijk is dat ok.
Ik denk zelf dat scenario 1 wel het meest realistisch is, de eerstvolgende leider zal toch uit het Castro clubje komen.
Prima, wist zelf niet hoe ik dat moest doen…
Ben benieuwd of scenario 1 houdbaar blijft op de langere termijn. De druk van buitenaf zal groot zijn. Wellicht is de oppositie op het eiland zelf ook groter dan nu lijkt.
Scenario 3 is een horrorscenario waarbij de gewone man zal lijden. Op dit moment zit de gezondheidszorg er goed in elkaar. Zodra je de Amerikanen de vrije hand geeft wordt het een nieuw Haïti. En de VS boeit het niets, want het land is vervolgens niet meer gevaarlijk.
In hoeverre Cuba nu gevaarlijk is voor de VS is natuurlijk ook een discussiepunt.
Vrijheid is de meeste mensen ook wat waard. Al weet ik niet of de ex-communistische russen het met me eens zijn.
De Cubaanse Amerikanen zijn dermate dominant in de politieke discussie dat Cuba altijd als ‘gevaarlijk’ wordt bestempeld (want communistisch). Zolang New Jersey en met name Florida, waar veel Cubaanse bannelingen wonen, belangrijk of zelfs doorslaggevend zijn tijdens Amerikaanse (presidents)verkiezingen, zal het buitenlandse beleid t.a.v. Cuba onveranderd blijven vrees ik.
Tjonge, jonge. Deze scenarios zijn weer volledig bedacht op basis van anti-Amerikanisme en paranoia. En als scenario 2 bewaarheid wordt, kan het alsnog evolueren naar scenario 3. Wie zegt dat de Cubanen niet uit vrije keuze voor scenario 3 kiezen? Of niet kunnen wachten totdat ze lid worden een uitgebreide NAFTA enzovoorts. De wens van geen Amerikaanse inmenging is cute maar vreselijk onrealistisch. Zet het anti-kapitalisme, anti-Amerikanisme, anti-vrijhandel dan lekker door en geef je over aan de notie dat de VS in elk land zich mengt via de globaliserende wereldeconomie. En wat is het verschil tussen de normale handelsbetrekkingen met de VS van scenario 2 en de vrijhandel van scenario 3?
Anti-Amerikanisme is niet fout als het een ware afspiegeling van de wereld is (wat ik overigens niet wil beweren)
;-)
En bij velen is het ook zo dat anti-Amerikanisme eigenlijk ‘alleen maar’ anti-Amerikaanse regering is. Zou helpen als dat onderscheid wordt gemaakt.
Daar moeten we als we het over lange-termijn scenario’s hebben zeker rekening mee houden. Al denk ik wel dat voorlopig de conservatieven/republikeinen de macht in handen houden in de VS. Maar dat kan nog steeds een geheel ander buitenlandbeleid inhouden als er een nieuwe president zit.
Goed item! Vanmorgen heb het volgende bij Sargasso ook gelinkt, hier nog maar eens, omdat ik het bieslogcooky kwijt moet uit mijn profiel.
Informatief, zeker voor degenen die illusies hebben over Cuba.
Mijn anti-Amerikanisme is volledig gestoeld op het beleid van de regering Bush.
Ik heb niet zoveel vertrouwen in het vermogen van de Amerikaanse regering om ergens een andere regering te introduceren zonder er een zooitje van te maken.
@ 6: er is wel een verschil tussen een zelfstandig land dat handelsbetrekkingen heeft met de V.S. en pak ´em beet Puerto Rico. Of tussen Cubanen die zelf een keuze maken of gedwongen worden door de Amerikanen om keuzes te maken. Laat staan een Amerika die de rest van de wereld op probeert te leggen hoe ze met Cuba omgaat (zie Helms-Burton act.)
In relatie tot Cuba heb ik weinig positiefs over Amerika te melden. Maar ik ben benieuwd welk positief voorbeeld je kan noemen uit de naoorlogse geschiedenis. Amerikaanse politici laten hun oren hangen naar een kleine minderheid (Cubaanse bannelingen) uit electoraal oogpunt, terwijl de meeste Amerikanen soepel staan tegenover een normale omgang met Cuba. Ik kan het plaatsen waarom politici dit doen, maar dat betekent nog niet dat ik er blij mee moet zijn.
test
Wat betekent:
Cannot post comment, please correct these errors:
* Supplied comment is invalid
[Back to comment editing]
Waarschijnlijk heb je een verboden woord gebruikt. Kan je je tekst even per mail sturen naar prKanNietPosten (at) geencommentaar (punt) nl? Dan kan ik kijken om welke woorden het gaat en ze eventueel uit het filter halen.
@12: Het is aardig om een klinisch onderscheid te willen maken tussen een pure vrije keuze en een door de VS opgelegde keuze, maar niet erg realistisch. Vrijhandel is de officiele ideologie van de VS en die van de WTO: ‘Free trade is good’, of ‘Free trade stops wars’. Als je het goed bekijkt is de economische globalisering voortgestuwt in grote mate door de VS. Dus een vrije keuze van de Cubanen voor ‘normale handelsbetrekkingen’ kan ook gezien worden als een door de VS opgelegde keuze. Maar dan vind ik je wel erg anal, paranoia en cynisch.
De Amerikaanse historie met Cuba is natuurlijk een absurde, en het beleid is inderdaad gegijzeld door de Cubaanse bannelingen. De rest van de wereld neemt het ook allemaal niet zo serieus. En die Helms Burton Act is trouwens nooit geimplementeerd, maar telkens opgeschort door de presidenten.
Ik bespeur enige instemming met het onderscheid anti-Amerikanisme en anti-Amerikaanse overheid. Iemand die nog puur anti-Amerikaans is? ;-)
Scenario 2 is ondenkbaar, door wie zou deze gematigde vrijheid gecontroleerd moeten worden?
Persoonlijk verwacht ik scenario 1. De huidige hierarchische structuur op het eiland zal helemaal geen zin hebben om zichzelf buitenspel te zetten door de macht van de dollar de toekomst te laten bepalen. Daarmee zou de huidige elite zichzelf buitenspel zetten.
Je ziet steeds meer in Zuid-Amerika het gevoel opkomen dat ze niet direct afhankelijk hoeven te zijn van de VS om door te groeien. Sterker nog, men is ervan overtuigd dat het VS economische model niet het meest geschikt is voor armere landen. Om op individueel niveau te kunnen overleven is er een grote mate van sociaalvoelend maatschappelijk bewustzijn nodig. Deze landen zijn (nog) niet in staat om de “iedereen zorgt voor zichzelf” mentaliteit door te voeren.
Test: s o c i a l i s t i s c h
Ik hoop toch niet dat je denkt dat de elite (Chavez, Morales etc) die zich in Zuid-Amerika opwerpt als hoeder van het sociaal maatschappelijk bewustzijn en anti-individualisme zo verlicht zijn dat ze hun economieen duurzaam kunnen of zullen ontwikkelen? Zie de de langzame terugtred uit de wereldeconomie en de wereldeconomisch tendensen.
@LawJack: “Iemand die nog puur anti-Amerikaans is”?
Nog? Ik ben nooit puur anti-amerikaans geweest. Waar ik me wel aan stoor is de wereldvreemdheid van een gedeelte van de Amerikanen en de oogkleppenmentaliteit. Dit zie je vooral in het binnenland, niet geheel toevallig Bush-country.
Ik concludeerde daaruit dat deze mensen dom zijn. Dommer dan de gemiddelde Nederlander. Dat ze dom zijn blijf ik volhouden, maar dat ze dommer zijn dan de gemiddelde Nederlander durf ik niet meer vol te houden. Ik signaleer dezelfde mentaliteit in Nederland. Deze is tot een jaar of 5 geleden altijd onder de oppervlakte gebleven door de “politieke correctheid”, maar heeft nu zijn kopje boven het zand uitgestoken.
Niet dat ik mezelf niet realiseer dat ik ook met oogkleppen kijk, maar ik ben in ieder geval nog in staat tot nuances.
@ 16: Als je geen verschil onderkent tussen een vrij Cuba dat gewoon handel drijft met de V.S. of de situatie waarin Puerto Rico zich bevindt, tja. Ik zie daar verschil tussen, jij niet blijkbaar. We verschillen op dit punt van mening.
Ik zie een vrije keuze van de Cubanen voor ‘normale handelsbetrekkingen’ dan ook niet als een door de VS opgelegde keuze.
@19
Er is een heel groot verschil tussen de zgn verzorgingsstaten (Europa, Noord-Amerika) en andere landen, in dit geval latijns-amerikaanse. In de tweede categorie landen is de bevolking zich bewust dat de staat geen geld/interesse heeft om directe oplossingen aan te bieden voor hulpbehoeftigen. Belastingniveaus zijn laag, er is geen werkloosheidsuitkering, geen arbeidsongeschiktheidsvoorzieningen. Oude dags voorzieningen zijn een lachertje. De mensen rekenen niet op de staat als ze in problemen komen, dat bedoel ik met een sociaalvoelend maatschappelijk bewustzijn. Het is in dit soort landen vanzelfsprekend dat familie/vrienden bijspringen als iemand problemen heeft.
Ik denk dat Chavez, Morales en zelfs Lula da Silva ervan overtuigd zijn dat het huidige westerse economische model op langere termijn niet haalbaar is voor de plaatselijke bevolking. Helemaal niet met de grote vergrijzingskostenpost die er aan staat te komen in de meeste westerse landen.
@20 Volgen mij mag je dan een groot deel van de wereld ook als dom beschouwen. Denk je nou echt dat domheid van een groot deel van de bevolking is voorbehouden aan de VS? Punt is niet dat een gedeelte dom is, maar dat dat gedeelte aan de macht kan komen, en vervolgens disproportioneel invloed kan uitoefenen in de wereld, gezien de status van de VS. Als de rest van de wereld nu ook alle domoren aan de macht laten wordt het misschien nog wat.
@21 Je kan Puerto Rico niet vergelijken met Cuba. PR is niet onafhankelijk, en ik zie Cuba niet zo snel formeel een territoir worden van de VS, dus laten we economische keuzevrijheid ja dan nee niet verwarren met de formele (on)afhankelijkheid van staten/territoir.
@22 Dus je zegt eigenlijk dat de bevolking in ieder geval wel eens is met de stelling dat de staat zelf hen geen welvaart zal brengen. De nationalisatie van grondstof bedrijfen zou dan ook niet op de steun van de bevolking moeten rekenen. Maar zo sophisticated is de bevolking niet. En de populistische elite is dan ook zeker niet duurzaam bezig. Trouwens, de VS staat ver vooraan als het gaat om het privaat steunen van de minder bedeelden via bijvoorbeeld kerken en donaties aan private non-profit liefdadigheidsinstellingen. Met name in de domme binnenlanden… De bevolking van de VS heeft juist veel meer een ‘wij’-gevoel, ie. sociaalvoelend maatschappelijk bewustzijn. Kunnen we in Europa nog een puntje aan zuigen.
Da Silva heeft mij grotendeels verrast. Chavez en Morales zijn ouderwetse Zuid-amerikaanse populisten die hn respectievelijke landen niet verder helpen.
En de VS een verzorgingsstaat gelijk aan die van Europa????
@23
Meer US$ = meer welvaart?
In deze zin klopt het, de lokale bevolking is ervan overtuigd dat de staat hen geen welvaart zal brengen.
Nationalisatie van grondstoffen is op dit moment gaande in Bolivia, gebaseerd op het fit dat buitenlandse investeringen geen tot bijna geen royalty betalen over ontgonnen grondstoffen, er (bijna) geen lokale belasting wordt afgedragen.
In Chili is hier een tussenoplossing gevonden, rechts wilde privatisering van het nationale koper, centrumlinks wilde meer staatsinkomsten uit de (buitenlandse) mijnbouw. Als tussenoplossing is de royaltyheffing ingevoerd.
@LawJack: In mijn vorige reactie meld ik dat ook, dat ik inzie dat dit niet voorbehouden is aan de VS.
Maar of de machthebbers dom zijn? Dat durf ik te betwijfelen. Die hebben gewoon een andere agenda.
@24 Heb ik niet gezegd.
Ik refereerde me aan het feit dat in het westen (oa de Verenigde Staten) er regelingen bestaan als wellfare.
@ 23: de Amerikanen hebben volgens jou een sociaalvoelend maatschappelijk bewustzijn dat groter is dan de Europeanen. Ik vind het wat mager om die stelling op te hangen aan de hoeveelheid liefdadigheid. In jouw ogen is Bill Gates dan de meest sociaalvoelende maatschappelijk bewuste man van Amerika?
@ 28.Heb ’t niet over hoeveelheid in de zin van dollars, maar in de zin van het percentage van mensen die stelselmatig bijdragen aan de maatschappij via oa vrijwilligerswerk, donaties aan liefdadigheidsinstellingen, kerken, ‘charity drives’ etc.
@25 Chili is niet voor niets de successtory van Zuid Amerika.
@ Spuyt. Dus je bent niet zozeer anti-Amerikaans, maar wel anti-Amerikaanse regering, en anti-domheid?
@23 “Da Silva heeft mij grotendeels verrast. Chavez en Morales zijn ouderwetse Zuid-amerikaanse populisten die hn respectievelijke landen niet verder helpen.”
Hiermee ben ik het niet eens, gezien de lokale realiteit is in ieder geval Morales een heel logische president. Het is een land met 22 presidentswisselingen in de laatste 22 jaar. Dit is de eerste president die gepostuleerd heeft en het mandaat verkregen heeft van de bevolking om vergaande maatregelen door te voeren. Daar is hij nu mee bezig.
@LawJack: Anti-Amerikaanse regering, inderdaad. En ik erger me aan domheid. Daar kan je namelijk niet “tegen” zijn.
@29 “@25 Chili is niet voor niets de successtory van Zuid Amerika.”
Wat wil je hiermee zeggen? Dat de vrijemarkt economie van de VS inderdaad niet zaligmakend is?
@ pr: heb ik ook nooit beweerd..
@ Spuyt: mooi, zijn we daar duidelijk over. Ik erger me aan anti-Amerikanisme als dat eigenlijk anti-Bush regering is. Ben zelf pro-Amerikaans en anti-Bush….
Castro ligt nog in het ziekenhuis, dus roept Bush alvast de Cubanen op om democratie te eisen.
Zal Castro “levend” blijven? Een beetje een big brother scenario waarbij de nieuwe machthebbers blijven volhouden dat hij leeft zonder dat we hem ooit nog te zien krijgen?