Binnen een maand, of volgens andere bronnen, ‘een niet heel lange tijd ‘ spreekt minister Bos zich uit over de mogelijke overname van het bankentrio Fortis, Banco Santader & Royal Bank of Scotland. Dit volgde op de toelichting dat minister Bos geen bezwaar heeft tegen een mogelijke overname door Barclays.
Volgens Professor Van Praag roept de hele overname om ingrijpen van de overheid. Hij ziet de staat als hoeder van het ?nationale belang?. Maar stel de overheid grijpt in, wat zou Bos dan moeten doen? Zou Bos dan zijn voorkeur moeten uitspreken voor Barclays omdat dit tot minder banenverlies leidt? Of omdat Barclays nog wel wat peanuts wil investeren in de Universiteit van Amsterdam?
Mocht Wouter Bos over een maand wereldkundig maken dat er (ook) geen bezwaar is tegen de overname door het bankentrio dan zal deze, zoals het er nu voorstaat, de voornaamste kandidaat zijn om ABN AMRO over te nemen. Gunstig, want dat betekent dat de aandeelhouders van ABN AMRO meer waar voor hun geld gaan krijgen en dat is weer gunstig voor de economie. Jammer, volgens topman Groenink, omdat de combinatie met Barclay?s inhoudelijk beter is, maar niet goed genoeg qua bedrag.
Stel de overheid kan ingrijpen; wat zou jij willen adviseren aan Wouter Bos; snel aan de marktmeester of de (aandelen)markt zijn gang laten gaan?
Reacties (4)
Grappige reactie van de econoom. Had ik niet verwacht. Mooi betoog ook, maar ik denk alleen: “dus?”. Het argument van vertoruwen in het bankenwezen en geld i.h.a. is bekend, maar mag daarom de staat ingrijpen? En zo ja: is het “bankentrio” zo onbetrouwbaar dat ingrijpen gewenst is? We hebben het hier niet of de Bank of Zimbabwe of desnoods een Chinees.
En de aandeelhouders de schuld geven is ook te makkelijk. Die agressieve beleggers gaan de laatste tijd ook op hun bek, en wat verwacht je anders van ze? Een groot filosoof zei ooit: “ieder voordeel heb z’n nadeel” en dat geldt ook voor een beursgang. Als ABN niet overgenomen had willen worden dan hadden ze of niet naar de beurs moeten gaan of zich door een goede strategie moeten wapenen tegen overnames, zoals ING dat wél goed doet.
Kortom: de enige die hier op zn flikker zou moeten krijgen is Groenink, maar die krijgt alleen maar een dikke bonus.
Waarom zou een land dat zelfs zijn strategische staatsbedrijven verpatst een traan laten over de teloorgang van een particuliere bank? De aandeelhouders hebben in deze het heft in handen, zij bieden hun aandelen aan aan de opkopende partij of niet. Gedane zaken nemen geen keer, iedereen zat erbij toen de huidige Raad van Bestuur de handdoek in de ring gooide en verlangend lonkte naar de verlossende opkoper, Barclays. Ze zagen het niet meer zitten, konden gedane beloften niet waarmaken en kozen in hun vluchtgedrag een veilig heenkomen. De pit was er uit. Van besturend orgaan zijn ze speelbal geworden van krachten die ze zelf hebben opgeroepen maar niet kunnen beheersen.
Uiteraard hebben ze goed voor zichzelf gezorgd, al dan niet met een baan in het nieuwe concern. Voor de klanten zal het niet veel uitmaken, die armzalige rente zal heus wel doorbetaald worden….
Waarom ‘keeping up the appearances’ ? Als nationale staat (lees: land) hebben we enkel nog een procedurele functie, waarbij de werkelijke macht al lang niet meer in de handen van de politiek ligt, maar onzichtbaar in de burelen van internationale (en al dan niet beursgenoteerde) bedrijven ligt.
Tijdelijk werkende beschermingsconstructies opzetten werkt op de middellange termijn contraproductief en gaat uit van het beeld dat de wereld nog klein en beheersbaar is.
Je kunt niet van twee walletjes tegelijk eten en verwachten dat de dijk het houdt :-) Of je doet mee in de ratrace en accepteert als spelregel dat er geen spelregels zijn, of je gaat over tot protectionisme en accepteert dat de effecten daarvan een negatieve impact hebben op de economie en welvaart van je land.
Het idee dat ‘we’ de controle kunnen houden is (helaas) onjuist in deze haaiencultuur, de belangen die er op het spel staan en de immoraliteit van de spelers zijn jammer genoeg te groot.
Wouter Bos heeft in het verleden gelukkig wel vaker laten zien geen PvdA-ideoloog (althans, niet van de ‘ouwe stempel’) te zijn.
Ik hoop dan ook dat hij ook nu het lef heeft te breken met de Pavloviaanse drang tot het inroepen van beschermingsconstructies en de ruimte vrij laat om deze nieuwe economische ontwikkelingen tot volle wasdom te laten komen. De maatschappij krijgt alleen dan hetgeen waar ze aan toe is: meer welvaart, minder welzijn….
Dus als ik het goed begrijp zijn we toe aan een periode van meer ‘welvaart’ (in materiele zin) en minder welzijn? Waarom zouden we daar aan toe zijn dan?
Een beetje nationalisme mag wel van de/een staat, al zal dit op de lange termijn contra-productief zijn voor de economie. Als dan ook iemand zijn nek uitsteekt en niet alleen welvaart zo krap (als op dit moment) definieert dan hoeven we niet meer mee te rennen in de rat-race.