In Europa voelde ik me een Nederlander. Ik stoorde me aan dronken Engelsen, chauvinistische Fransen, uitsluitend Duitssprekende Duitsers, Italianen die aan mijn vriendin zaten en teveel Polen in een te kleine auto. Het gevoel een Nederlander te zijn in zomaar een continent, het toeval wil Europa, bleef. Totdat ik naar Amerika vertrok om daar vier maanden stukjes te schrijven. Na een tijdje ontstond een raar bewustzijn, een vreemde gewaarwording, die tegelijk vertrouwd aanvoelde. In het everything bigger Amerika liep ik rond.., als een Europeaan.
De Europese beleving kwam niet alleen omdat ? vooral vrouwelijke ? Amerikanen mij om de haverklap half verwijtend, half bewonderend ?You?re sooo European? naar het hoofd slingerden, ook omdat ik de Europese levenstijl enorm miste. Zomaar een biertje met een Amerikaanse vriend zat er niet in, een kaasplankje na een goede maaltijd is uit den boze en werk, alsmede de tv, is heilig.
Tijdens een interview dat ik met Linker had, kwam dit onderwerp ook naar voren. ,,De Amerikaanse bevolking is ontzettend gastvrij en zeer behulpzaam. Het is wel lastig om goede vrienden te maken. De beleving van vriendschap is hier anders. In Nederland ga je af en toe eens spontaan een biertje drinken op een terras, in Amerika doe je dat niet. Hier zie je vrienden één keer in de drie, vier maanden. Amerikanen zijn veel meer gezinsgericht. Na het werk eten ze met het gezin, dan gaat de tv aan en vervolgens vroeg naar bed want ’s ochtends vroeg gaat de wekker weer af?, aldus Linker.
Dit verschil in mentaliteit wijt Linker ook de lange afstanden in Amerika: ?Thanksgiving en kerst zijn voor de meeste Amerikanen de enige dagen dat ze hun familie zien. Ze spreken dan op een punt halverwege af en zitten acht uur in de auto om daar te komen.?
De Europese levenstijl lijkt echter wel besmettelijk. ,,Amerikanen die uit Europa komen of met veel buitenlanders in contact zijn, gedragen zich meer als Nederlanders. De meeste Amerikanen waar ik mee omga, zijn zo?, zegt Linker.
Mijn nieuwe Europese bewustzijn kon ik perfect kwijt in de European Youth Media Days. Een driedaags congres dat eind juni in uw tweede hoofdstad Brussel plaatsvond. 270 jonge mediamensen creëerden daar met print, fotografie, tv, radio en webproducties een Europese identiteit. Ik sloot me aan bij Indigo, een cultureel lifestyle magazine voor Europeanen. In twee dagen schreven we een miniversie bij elkaar.
Voor eenieder die zich nog nooit Europees gevoeld heeft, biedt een kijkje in dit blad wellicht een goed opstapje. Want in een wereld die steeds meer op McLuhan?s global village gaat lijken, garandeert een beetje continentgebaseerd bewustzijn een frisse kijk op het leven.
Reacties (10)
Is het eigenlijk niet meer dan logisch? In Amerika voelen mensen zich in eerste instantie Texaan, New Yorker enz…
Heel herkenbaar. Ik heb een paar maanden in Amerika gestudeerd en na talloze gesprekken als
“Where’re you from?”
“The Netherlands”
“That’s somewhere near Sweden, right?”
wen je jezelf aan om gewoon te vertellen dat je Europees bent. Betekend voor de gemiddelde Amerikaan evenveel.
Ja, ik had dat ook. Eigenlijk ook heel logisch, binnen nederland voel je je dan weer meer utrechtenaar (voor mij dan). Maar ja zodra je weer thuis bent ben je gewoon weer Nederlander en zijn alle Fransen arrogant…
@2: maar geldt dat, als we onszelf even buiten het centrum van de belangstelling plaatsen, niet ook voor onze perceptie van de wereld? Hoeveel mensen gaan er niet “op vakantie naar Afrika”. Hoe snel accepteren we het als iemand zegt uit Azië te komen?
Misschien is Europa ook wel een beetje te vergelijken met de VS. De landelijke politiek speelt buiten bepaalde steden nauwelijks een rol, de presidentsverkiezingen kennen een opkomst van rond de 50%.
In Europa (of in elk geval Nederland) kun je gewoon zeggen dat je niet gelovig bent. Mijn opmerking over mijn ongelovigheid was de laatste communicatie die ik met een aardige Amerikaanse excollega had. Ook is er bij Nederlanders wat meer kennis van het buitenland: Amerikanen vroegen mij over Nederland ‘Do you have paved roads’ en ‘Is it obligatory to do your washing on mondays’
@5: Mwah, Europeanen maken zich er druk over dat Amerikanen niet weten waar Nederland of Frankrijk liggen.
Andersom zou je ze de kost moeten geven die niet weten waar Californië of Florida liggen. Ik denk dat je hier net zoveel domme mensen hebt als daar, maar dat onze domme mensen net iets internationaler zijn opgevoed.
Nog wel een leuke: Iemand zei ooit tegen een vriend: “Do they have computers in Europe?”.
@5
No, we don’t have paved roads and my shoes I bougth them for this trip, back home I have my wooden shoos, sir
In europa voel ik mij nederlander en in amerika voel ik mij…nederlander. Europeaan? Nou nee, ja op dat continent woon ik, daar ligt mijn land.
De US? Waar ligt dat? In Noordamerika? Oh ja, tussen canada en mexico.
@4: De laatste keer dat iemand me zij uit Ossetie te komen, was mijn vraag meteen Noord of Zuid?
@6: Is ook wel een verschil. Ik zal het een amerikaan ook niet meteen kwalijk nemen als hij niet weet waar Limburg ligt en denkt dat ik vast uit Amsterdam kom (al zal ik het hem verdomme wel leren, de domme idioot). Maar Florida of Californie is wat anders dan Nederland of Frankrijk. Verschillende landen, verschillende talen, om een amerikaan net zo hard te beledigen, zou je moeten zeggen, “Florida, ligt dat niet bij Rio de Janeiro?”
Op de vraag:’Where are you from” antwoordde een vriend van mij:’I’m from Vagina”. De Amerikaan was wel zo spits om te vragen:’North_ or South-Vagina……..