In tegenstelling tot wat velen – progressief dan wel conservatief – verwachten, zal Amerika, en niet China, de dominante natie zijn van de eenentwintigste eeuw.
Men zegt wel eens dat de negentiende eeuw van Groot-Brittannië was, de twintigste eeuw van de Verenigde Staten, en de eenentwintigste van China zal zijn. Maar dat zal niet gebeuren. Daarvoor is de kracht van Amerika, gebaseerd op een enkele lange termijnfactoren eenvoudig te groot.
In de huidige wereld zijn er maar twee kandidaten voor de positie van dominante natie, Amerika en China. Daarbij zijn drie factoren in China’s voordeel: het enorme aantal mensen, de financiële macht van de Chinese staat die daarbij niet gehinderd wordt door democratische controle, en de lage kostprijzen van de productie. Deze macht is groot, maar hij zal niet genoeg zijn.
Amerika’s huidige problemen zijn immens. Financieel ligt het land op apegapen. De werkloosheid is nu boven de 10 procent uitgekomen, en dat is iets waar een grote meerderheid van de mensen in de eerste plaats naar kijkt. Vele Amerikaanse producten, niet in de laatste plaats auto’s, kunnen niet meer goed concurreren op de wereldmarkt. En doordat geld en het internet samen een verlammende invloed op de politiek uitoefenen kunnen belangrijke besluiten niet of maar met moeite genomen worden.
En toch. Uiteindelijk zullen zaken als individuele vrijheid, diversiteit en verbeeldingskracht de doorslag geven in het voordeel van Amerika. En het gebrek aan vrijheid zal in het nadeel werken van China.
Reacties (33)
Daarbij is God een Amerikaan. Ook dat scheelt.
Je slaat wat mogelijkheden over voor de ‘wereldmacht’:
– EU (wie weet wat die van Rompuy allemaal teweeg brengt)
– geen, we gaan naar een multipolaire wereld waarin niet een machtsblok overheerst (zie de huidige EU voor hoe dat kan werken).
Eens met dat de VS niet zomaar de dominante positie opgeeft, en dat China nog een lange weg te gaan heeft.
Maar eigenlijk is dit een non-discussie, omdat ik denk dat we naar een multipolaire wereld gaan, waarin de positie van de VS (en de EU) doorgaat met relatief achteruit te gaan. China zal echter nooit die dominantie bereiken die de VS en Groot Brittanië ooit hadden. Brazilië en India worden ook een machtsfactor.
Gaat China niet een keer klappen? Het democratische deficiet en de daarmee gepaard gaande corruptie gaan op een keer niet meer geaccepteerd worden. Je ziet nu al links en rechts tekenen van onrust en onvrede.
Waarom zou iedere eeuw één dominante wereldmacht moeten hebben?
Je wijst enkel op de status quo om te ‘bewijzen’ dat die nooit een status quo ante gaat worden.
USA, China, EU, Brazilië, India? Wie het best koffiedik kan kijken mag het zeggen.
Ik kan me niet voorstellen dat vrijheid, diversiteit en verbeeldingskracht voldoende zijn om een wereldmacht te blijven.
Het moet stomweg ook financieel vol te houden zijn en dat wordt steeds onwaarschijnlijker.
(tussendoor:
http://www.nytimes.com/2009/11/23/business/23rates.html?_r=2&hp )
Verder heb je een goede kenniseconomie nodig, eentje waar niet de briljante geesten uit andere landen komen (en dus net zo snel weer weg kunnen zijn).
Het zal vast niet zo snel gaan, maar de invloed moet afnemen.
Of China die rol overneemt, betwijfel ik. Ik denk dat China, India en mogelijk Brazilie subsupermachten zullen worden. Geen dominante speler voorlopig, tenzij er een grote oorlog uitbreekt. Wie dan overeind blijft is automatisch de grootste.
@2: Ik betwijfel het of we naar een multipolaire wereld gaan.
We zien een veel diversere wereld met allerlei individuen en sociale groepen die een tijd op de voorgrond treden.
Maar op het niveau van machtsuitoefening door naties en blokken van naties zie ik niet zoveel beweging.
En van de EU ben ik op dit gebied, ondanks de nieuwe president en nieuwe ‘minister van buitenlandse zaken’, niet zo onder de indruk. De EU heeft natuurlijk, heel belangrijk, welvaart en vrede op het Europese continent gebrach.
@4: Ik bewijs niks, ik stel gewoon iets. Tuurlijk kun je de geschiedenis niet netjes in eeuwen opdelen. En voor Amerika zie ik op dit gebied op langere termijn toch geen alternatief.
@7: Ach, in 1980 dacht ook bijna iedereen dat we nog wel ff aan die USSR vast zaten.
Daarbij: hoe lang is de rest van de wereld bereid in de welvaart van de USA te blijven investeren? De machtsbasis van de VS is op eigen kracht niet eindeloos te handhaven.
@5 Steeph: als je maar groot genoeg bent, betekent schuld ook macht.
Dat die briljante geesten vaak/meestal ergens anders vandaan komen is al heel lang zo. Volgens mij is dat niet doorslaggevend. Wat in dit verband wel van belang is, is dat als je de arme sloebers van de wereld een vrije keus geeft 95+% voor een Amerikaans paspoort kiest. Ook dit is al een hele tijd zo.
@9: ik ben veel meer benieuwd naar waar de 5% van de allerslimste mensen zouden willen gaan wonen als ze de vrije keus hadden.
@8 over Rusland gesproken, die timmeren de laatste tijd ook aardig aan de machtsweg. Vooral over de rug van de oude ‘bondgenoten’ in Oost-Europa. Zou ik niet uitsluiten.
@6: Juist op het gebied van machtsuitoefening door naties en blokken van naties verandert er veel. De VS is nog machtig, maar krijgt niet meer automatisch zijn zin. China, India, Brazilië, allemaal komen ze krachtiger op voor hun belangen dan ooit tevoren. De VS heeft bovendien veel krediet verspeeld de afgelopen jaren.
Wat betreft de EU: een dominante rol zie ik ook niet zo snel weggelegd. Maar je doet de EU tekort door het niet te noemen. Het model van samenwerking en de ideeën daarachter hebben overal op de wereld navolging gekregen. De EU heeft een serieuze defensie (vooralsnog nog niet zo effectief georganiseerd), die bovendien beter in staat is dan de Amerikanen om civiele en militaire missies te combineren en daarmee vrede en veiligheid overal ter wereld te verwezenlijken. Economisch is het natuurlijk al een tijdje de grootste. Bovendien: de europese integratie gaat door, sluipend, maar onmiskenbaar. Nu lijken die functies van president en minister van buitenlandse zaken niet zo veel voor te stellen, maar dat kan over 40 jaar heel anders liggen. Dan zijn we nog maar op de helft van de eeuw.
@Danny: Schuld heeft ook het VK parten gespeeld (nog steeds trouwens). Als het maar groot genoeg is.
En qua aantrekkelijkheid voor “arme sloebers”, dat vind ik geen goede indicatie voor behoud van de supermachtstatus. Het zal ze vast nog wel een tijd economisch beter af gaan dan 90% van de wereld (en dus mensen blijven trekken).
@3 Bismarck: ik pretendeer natuurlijk geen China-deskundige te zijn. De huidige Chinese elite heeft gezien wat er met de Sovjet-Unie is gebeurd en daar hebben ze natuurlijk helemaal geen trek in. Dus geen Chinese Gorbatsjov. Maar als China klapt houdt het voor lange tijd op een grote speler te zijn. Dan wordt het naar mijn idee meer een kandidaat voor de 22e eeuw. Als China er dan al in slaagt één land te blijven.
@12 Cerridwen: je toont jezelf een Europeaan in hart en nieren, dan ken je natuurlijk het Franse gezegde ‘Plus ça change plus c’est la même chose’. Obama heeft hier een buiging en daar een statement over Amerika’s rol in de wereld afgegeven. Maar wat verandert er nu werkelijk op dat vlak? Ik heb mijn twijfels.
De VS heeft twee manieren van controleren: de carrot en de stick. De stick hebben ze net weggestemd, dat was Bush. Dat blijft nog wel even hangen, maar Obama ook de carrot is, valt nog maar te betwijfelen; er valt weinig meer weg te geven. Uitverkoop (aan Arabieren en Chinezen) en de poorten een beetje wijder open zetten voor immigratie lijkt voorlopig het enige antwoord te kunnen wezen.
@16 KJ: of Obama de carrot is wordt denk ik binnenslands beslist. En daarbij is de eerste grote testcase natuurlijk die healthcare bill. Als hij geen healthcare bill krijgt, in wat voor vorm dan ook, heeft hij een probleem.
En dat Obama geen stick is weet ik nog steeds niet. Hoe het in Afghanistan verder loopt moeten we afwachten. Maar als hij er bijvoorbeeld in slaagt om een grote terroristenleider te grazen te nemen is hij in de beleving van de mensen een nog veel grotere stick dan Bush.
@Danny: Hoewel het niet onwaar is zeg je bijzonder weinig.
@Cerridwen: Je overschat Europa. Met de huidige bevolkingsgroeicijfers is Turkije het grootste land van Europa, Duitsland krompen met een kwart en heeft Italie minder mensen dan Nederland nu. De bevolkingkrimp in Europa is deels oorzaak deels gevolg van haar afkalvende macht en invloed.
@Steeph: De Britse (financiele) schuld volgde op het technologisch achterop raken tijdens de tweede industriele revolutie eind 19e eeuw. Ooit afgevraagd waarom het land van Newton en Watt nooit fatsoenlijke autoindustrie op poten heeft kunnen zetten itt nakomers als Frankrijk, Duitsland en de V.S.? Zolang de V.S. technologisch voorloopt in wat de wetenschappen van de toekomst lijken te worden – biotech, informatietechnologie en ruimtevaart – zie ik dat niet zo snel gebeuren.
@KJ: Zoals vaker lijk je niet veel te weten maar wil je vooral veel zeggen.
Mijn stelling is dat China eerder de EU van het wereldtoneel drukt dan de V.S.
@13 Steeph: Paul Kennedy schreef een tijd geleden The Rise and Fall of the Great Powers waarin hij het begrip imperial overstretch introduceerde. Grote rijken waren in het verleden ten onder gegaan omdat ze dachten dat ze, geholpen door hun macht, het scheppen van welvaart konden negeren. Wat je in elk geval van de huidige Amerikaanse elite kunt zeggen is dat ze zich, in tegenstelling tot de elites van de grote rijken in het verleden, nu in grote mate bewust zijn van het gevaar van imperial overstretch. De vraag is natuurlijk of dat genoeg is.
Is het probleem van China op termijn niet gewoon de demografie? 1 kind politiek leidt tot vergrijzing. Ik kan me voorstellen dat je als werkplaats van de wereld wel voldoende werkwillige jongelui nodig hebt.
Overigens zie ik het de VS in de nabije toekomst ook niet doen: de NY Times heeft nu een serie over de watervervuiling. In de VS. En hoe de overheid er niks aan kan doen.
De beste verbeeldingskracht van de wereld kan kennelijk niet voorkomen dat de rioleringen overstorten.
@JSK; zoals vaker riposteer je op mijn luchtig geformuleerde theorietjes met een volstrekt niet uitgewerkte, maar verder volkomen academisch aandoende stelling. Bon. China zal eerder de VS dan de EU van het wereldtoneel drukken. Zou best kunnen, maar daar had ik het niet over. Toch ben ik best geinteresseerd in de kleur van de hemel in dat universum van jou; er ligt namelijk iets tussen de EU en China. Klein landje maar: Rusland.
Klein landje maar: Rusland
Krimpende bevolking, niet aflatende braindrain naar het westen en Israel, deindustrialisatie en uitputting van het economisch en natuurlijk kapitaal.
@Glauke:
de NY Times heeft nu een serie over de watervervuiling. In de VS. En hoe de overheid er niks aan kan doen.
NY Times zegt er over:
As cities have grown rapidly across the nation, many have neglected infrastructure projects and paved over green spaces that once absorbed rainwater.
Tsja. In een vergrijzend land op een krimpend continent heb je dat soort problemen inderdaad niet.
Combinatie van grote bek over Amerika en ontwetendheid over het eigen land/continent stoort mij nog het meest. Zijdelings voorbeeld: om de zoveel tijd komt hier het verhaal terug dat de V.S. geen maakindustrie meer zou hebben. Klinkt aannemelijk tot dat je de cijfers bekijkt: de meeste Europese landen zijn het laatste decennium veel sterker gedeindustrialiseerd dan de V.S.
@JSK; Zet je jezelf daarmee niet een beetje schaak ? In scenario 1) drain de brain van Rusland richting EU (en dus niet naar China), in scenario 2) blijven die Russen op gegeven moment gewoon lekker op hun plek en gaan ze verdeel-en-heers (albeit op een iets kleinere schaal) spelen tussen de EU en China. Iets met olie. In scenario 3) rent zelfs iedereen naar Rusland, want een heleboel land dat dankzij de opwarming bruikbaar wordt, en een steeds verdraagbaarder regime.
Ik zie hier niet hoe China de EU van het wereldtoneel drukt. De vergrijzing komt eraan in China, harder dan in de EU, en hoe je het ook wendt of keert: de hoofdmoot van hun economie is nog steeds goedkope spullen maken voor het westen. Een echte kennis-economie verdraagt nou eenmaal geen verkapte slavernij van iemand die je tante had kunnen wezen en dictatoriale regimes. Tenminste, dat is mijn overtuiging.
@JSK; Ik bekijk eens even wat meer postings van jou: volgens mij ageer jij meer tegen een vals beeld dat mensen zouden hebben van de VS dan iets anders. Als dat de reden is voor je posting, dan kun je nu ophouden met je agitpropperigheid. Ik heb namelijk niks tegen de VS, en er volgens mij ook geen verkeerd beeld van.
@JSK, Danny:
Ten eerste stel ik niet dat de EU de volgende hegemoon wordt. Dat zou wel terug mogen komen in jullie reacties; nu moet ik iets gaan verdedigen wat ik niet beweer. Als ik dan toch uitspraken moet doen over waar het heen gaat, dan denk ik aan een multipolaire wereld. De VS is duidelijk op z’n retour, niet absoluut maar wel relatief. Aan de andere kant, alles wat ze opgebouwd hebben verdwijnt niet zomaar, dus zal de VS nog lang zeer machtig zijn. China komt er hard aan, maar is goedbeschouwd nog steeds een arm land, kampt met grote sociale problemen en veroudert ook. India en Brazilië geldt hetzelfde voor. De EU is traag en (nog) niet in staat zijn macht effectief te gebruiken. Bovendien neemt het gewicht van de EU af in relatieve zin.
Ten tweede is mijn stelling wèl dat de EU door jullie ten onrechte niet wordt genoemd, wordt onderschat. Dit was al merkbaar in de eerste post van Danny, maar is er niet beter op geworden. Een voorbeeld is JSK#18, die stelt dat de ‘krimpende bevolking’ een dominante positie in de weg staat. Welke krimpende bevolking? De bevolking van de EU laat spectaculaire groeicijfers zijn, net als zijn oppervlakte overigens. Kroatië en Ijsland komen er snel bij, Het volkrijkste land van het continent staat ook op het lijstje. Dat de bevolking in de afzonderlijke lidstaten ook gaat krimpen is bovendien nog niet gezegd. In veel landen stijgt het aantal kinderen per vrouw meer, bovendien is er immigratie. Daarnaast kampen zowel China als de VS ook met vergrijzing.
@26 Cerridwen: Laat ik het zo zeggen: ik hoop dat ik de EU onderschat. Maar ik denk het eigenlijk niet. Ondertussen wil ik de vele stappen voorwaarts niet ontkennen. De beste energie van Europa lijkt altijd naar binnen gericht. Daarbij kan wat met die naar binnen gerichte energie bereikt wordt, misschien een goede invloed op de buitenwereld hebben. Voor veel problemen laat de EU betere en socialere oplossingen aan de wereld zien dan de VS.
EU is op dit moment nr 1 in GDP.
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_GDP_(nominal)
semi ontopic:
http://online.wsj.com/article/SB10001424052748704888404574547492725871998.html?mod=googlenews_wsj
@27: met wat je zegt ben ik het niet oneens. Maar het gaat weer voorbij aan mijn kritiek op je stelling: we gaan naar een multipolaire wereld, en als je de discussie over de volgende hegemoon opstart mag de EU niet in je stuk ontbreken, even kort gezegd.
Niet dat ik deze discussie heel belangrijk vindt; het gaat over de toekomst, en meer precies, over hoe de toekomstige (politiek) historici zullen kijken naar de eeuw die nog moet komen.
27 juli 2048, dat is exact het tijdstip waarop Indiërs even rijk zijn als Amerikanen:
http://www.ted.com/talks/hans_rosling_asia_s_rise_how_and_when.html?awesm=on.ted.com_93Q&utm_medium=on.ted.com-HansRoslingIndia&utm_source=twitter.com&utm_content=site-custom
Okee, dit gaat een poosje duren. Ik begin bij KJ.
In scenario 1) drain de brain van Rusland richting EU (en dus niet naar China),
Braindrain is met name naar Japan, V.S. en Duitsland. In die volgorde: http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/2055571.stm.
quote: “Between 500,000 and 800,000 Russian scientists have left on long-term mission abroad in the past 10 years,” he said.
“Almost none of them have returned.”
In scenario 3) rent zelfs iedereen naar Rusland, want een heleboel land dat dankzij de opwarming bruikbaar wordt
Nee, global warming maakt permafrost tot waardeloze smurrie. Zie ook: se2.isn.ch/serviceengine/Files/…/Russian_Analytical_Digest_23.pdf
De vergrijzing komt eraan in China, harder dan in de EU,
Ook niet waar: de V.N. schat een mediane leeftijd van 48.7 jaar in Europa tegenover 46.2 in China. Bron: http://data.un.org/Data.aspx?d=PopDiv&f=variableID%3A41
en hoe je het ook wendt of keert: de hoofdmoot van hun economie is nog steeds goedkope spullen maken voor het westen
De iPhone wordt geassembleerd in Shenzhen. Bron: http://www.shmula.com/304/the-apple-iphone-supply-chain
Dus KJ, je doet me denken aan een kennis die overal een mening over heeft maar nooit echt gelijk.
@Cerridwen:
Een voorbeeld is JSK#18, die stelt dat de ‘krimpende bevolking’ een dominante positie in de weg staat. Welke krimpende bevolking?
Grote landen hebben nu al een krimpende bevolking: Duitsland en Polen. Zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Aging_of_Europe. Ik weet niet hoeveel ministaatjes als IJsland wil toelaten om 1 Duitsland te vervangen.
Daarnaast kampen zowel China als de VS ook met vergrijzing.
V.S. nauwelijks: de geschatte mediane leeftijd in 2050 bedraagt 35 jaar tegenover 49 jaar in Europa.
@30 Cerridwen: het gaat ook niet om wat historici ervan zullen vinden, het gaat er wat mij betreft om wat politieke uitkomsten van allerlei vormen van strijd betekenen in het leven van mensen. Bijvoorbeeld heel concreet in mijn eigen geval: ik ben ervan overtuigd dat Hitlers nederlaag de dekolonisaties heeft versneld. Dit nu heeft mijn persoonlijke leven ingrijpend beïnvloed.
Terug naar die multipolaire wereld. Kort gezegd: ik geloof niet dat die er komt. Ook in een multipolaire wereld zal een speler wat mij betreft aan zekere minimale eisen moeten voldoen om werkelijk speler te zijn: financiële macht, krijgsmacht, corps diplomatique dat op zijn taak berekend is, etc. Een speler in zo´n multipolaire wereld zal eenduidige beslissingen moeten nemen en daarnaar handelen. Of een land, of een groep landen, werkelijk een speler in een multipolaire wereld is, is een vraag die pas werkelijk beantwoord wordt in een crisissituatie.
Neem Frankrijk, het heeft een heel goed diplomatenkorps, maar aan allerlei andere eisen voldoet het niet. Wat zal er gebeuren in een crisissituatie? Zal Frankrijk zich voegen naar het beleid van de EU of zal Frankrijk als het er werkelijk op aankomt zijn eigen weg gaan? Als Frankrijk zich in een crisissituatie niet naar het EU-beleid voegt dan is wat mij betreft Frankrijk noch de EU een speler in een multipolaire wereld. Als nog meer landen zich zo gedragen dan is er in werkelijkheid helemaal geen sprake van een multipolaire wereld.