In onze nieuwe rubriek De Praktijk, vertellen vakmensen vanaf de werkvloer over hun werk, de samenleving, dilemma’s en politiek. De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks. De auteurs zijn vakmensen die openhartig zullen berichten en daarom vaak onder pseudoniem schrijven. Vandaag weer De Tandarts, die worstelt met een lastige patiënt.
Ja hoor, daar was mevrouw T. weer. De Tandarts kan er bijna de klok op gelijk zetten: iedere vier maanden komt mevrouw T. hechtingen uit haar mond laten knippen. Waar ze dit keer precies geweest, weet De Tandarts niet, maar in elk geval over de grens.
Mevrouw T. is een apart geval. Ze werd al patiënt toen De Tandarts zijn praktijk nog maar net geopend had. Het duurde even voor hij door had wat er aan de hand was. Mevrouw T. vertelde over pijn in haar kaak, gezwellen, een abces waar voortdurend pus uitkwam. Ze bracht het alsof haar leven een nachtmerrie was geworden. De Tandarts kon niets vinden, maar verwees haar toch maar door naar een kaakchirurg. Die sneed het een en ander weg, De Tandarts knipte een week later de hechtingen er uit en mevrouw T. ging tevreden naar huis.
Vier maanden laten stond ze weer op de stoep. Het was weer helemaal mis, vond ze. De Tandarts begon nu toch narigheid te voelen en vroeg eens verder door. Het hoge woord kwam er uit: ze liep hier al jaren mee en was al diverse malen onder het mes geweest. Dat verklaarde ook meteen het littekenweefsel.
En toen. Mevrouw liet zich niet overtuigen dat er niets aan de hand was. De Tandarts stuurde haar maar weer naar huis. Een paar maanden later maakte ze toch maar weer eens afspraak. Tot zijn verbazing moest De Tandarts er opnieuw hechtingen uitknippen. ,,Nee,” zei mevrouw T, ,,Dit is het helemaal! Ik heb nu een kaakchirurg gevonden, die weet precies wat-ie doet.” Vandaar dat ze een drie maanden later weer bij een ander zat.
Klopt, je kunt niet zomaar bij een kaakchirurg aankloppen en hem laten opereren. Maar waar alle artsen last van hebben: het toch maar proberen en denken dat je het beter weet. Deze dame weet flink misbruik te maken van het ego van artsen. Niet alleen ego, je wilt ook graag aan je zorgplicht voldoen en een poging wagen.
Maar waar ligt nu de zorgplicht van De Tandarts? Met de huisarts heeft ze al slaande ruzie, de kaakchirurg informeert De Tandarts meestal niet en Mevrouw T. loopt kwaad weg als je suggereert dat het probleem wellicht ergens anders zit. Dan maar de lieve vrede bewaren, zodat De Tandarts nog enige controle heeft over de situatie. Misschien dat ze De Tandarts uiteindelijk vertrouwt en haar werkelijke probleem inziet.
Reacties (20)
Deze mevrouw neemt eigenhandig een buitenproportioneel deel van de stijgende zorgkosten voor haar rekening..
’t Is toch wat hè? Misschien moeten we voortaan eerst naar de FIOD voor we naar de dokter of de tandarts gaan.
Geef toe: ze krijgt wel waar voor haar geld :)
Ach, misbruik vind overal plaats.
toevallig heb ik mee gemaakt dat mijn oude moeder door een specialist werd aangeraden een nieuw medicijn tegen cholesterol te nemen, in verband met de relatie cholesterol – hoge bloedruk. Vervolgens werd ze aan een rigide bezoektijden schema onderworpen, waar eigenlijk niet van kon worden afgeweken, maar gezien haar leeftijd en mobiliteit e.d. toch een beetje onzinnig was. Toen kreeg ik toch het vermoeden dat zij niet zozeer onder behandeling was, maar deel uitmaakte van een medische onderzoeksgroep. Toen ze ook last kreeg van het medicijn is ze er mee gestopt. Het medicijn was niet goedkoop. Het IZA, haar verzekering, interesseerde het totaal niet dat die eigenlijk dit onderzoek aan het financieren was.
Ik denk dat de tandarts hiervoor een stel placebo handelingen en jargon voor moet bezitten, zodat de mevrouw in kwestie zich goed behandeld weet. Als de verzekeringen met de tandarts geheime codes afspreken, en de tarieven ervoor niet te hoog zijn, is er niets aan de hand, lijkt me. Dan staat er op haarrekening “verplaatsing haarvatfractuur CX4S” en en de volgende keer “hervatting CX4S na Gr-x pasteusiteit”, en dan weet de verzekering wel wat er aan de hand is.
Ik heb ook zo iets gehad: tussen twee kiezen voelt het of er net met een tandenstoker gepord is. Dat is al twintig jaar zo. De tandarts zag niks, foto’s niks, geen gaatjes, heeft een verstandskies getrokken die er toch uit moest, maar het hielp niet. Het voelt nog steeds zo, maar er zitten geen gaatjes of andere dingen, dus laten we het maar zo.
Puik plan. Dankzij homeopathie en dergelijke kwakzalverij wordt de gezondheidszorg gelukkig ook al deels ontlast van dit soort mensen.
Die codes zijn geen probleem, als iedereen ze maar voor zich houdt. Ik heb ooit in een warenhuis gewerkt waar een paar van die meldingen waren, zoals “Mevrouw Van Galen, Toestel 100” en dan wist je dat er winkeldief rondliep.
Ja De Tandarts verwachtte dat zijn werk 8 uur hakken en zagen zou zijn, en dat elke interpersoonlijke interactie zou worden afgehandeld door zijn rondborstige assistente. Welcome to the real world, hork.
Medici die klagen over hun werkomstandigheden mogen wel heel erg snel doodvallen: geen beroepsgroep in Nederland die zo goed betaald worden voor het werk dat ze afleveren.
Slechte week achter de rug? Nog even volhouden, bijna weekend :P
Het zit tussen je oren @JSK…
Respect
Dit voorbeeld is te vaag om conclusies uit te trekken maar het venijn zit hem natuurlijk in de mensen met pijn die soms jaren met een paracetamol naar huis worden gestuurd totdat ze een arts treffen zonder zelfoverschatting die met een kleine ingreep het probleem oplost. Natuurlijk zijn er hypochonders, maar als u het niet kan vinden betekent niet dat er niets is.
denken dat je het beter weet
Heelmeester heel uzelf, oh nee u bent tenslotte ook maar een vuller van gaatjes.
Tsja, kan de arts zijn patient dan niet beter de deur wijzen. Er is geen klik, er is (schijnbaar?) niets te vinden, dan houdt de relatie, het contract toch op, dan kan je toch niets voor elkaat betekenen.
Daar gaat de laatste alinea van het stukje over. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Sommige mensen zijn nu eenmaal niet helemaal 100%, daar kunnen ze zelf ook niets aan doen. En dan zijn ze nog eigenwijs ook. Maar toch kan je er niet mee omgaan als met volledig volwassen, zelfstandige mensen. Dus wat moet zo’n hulpverlener dan, als hij toch wil helpen. Iedereen maar wegsturen die niet altijd perfect rationeel reageert op uitleg en instructie?
Of accupuntuur, manuele therapie, dieetaanpassing, etc..
Da’s iets creatiever dan meteen snijden en iets minder bruut dan de straat op jagen.
Een arts of tandarts die zich met acupunctuur of dergelijke onzin inlaat zou meteen zijn vergunning kwijt moeten raken. En snijden voor niets moet ook niet mogen. Er zijn vast nog andere manieren om dat soort patiënten de zorg te geven die nodig is. Hopelijk wordt daar ook in de opleiding aandacht aan besteed.
Ik bedoel uiteraard doorverwijzen. De deur uit, maar dan met een afspraak bij de dokter, bijvoorbeeld.
Haha, veel mensen zijn juist niet rationeel. En die hebben juist een goede arts nodig.
De rationele patiënten zijn zelf al lang met roken gestopt, doen hun fysiotherapie, hardlopen, drinken niet of weinig, eten weinig vet en veel sla, accepteren dat ze niet lang meer leven, nemen hun pillen die ze zelden nodig hebben, etc. Dus die kosten een arts weinig tijd en moeite.
ik voorspel een boom in placebo’s
“De rubriek verschijnt voorlopig wekelijks.”
Voorlopig is maandelijks nog niet eens gehaald. What’s the problem?