GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder weer eens een stuk van SanteBrun, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog.
Sinds jaar en dag is het traditie dat Djamila en ik op Pinkstermaandag een ommetje maken in de omgeving van het Pinkpopterrein. Het bekende werk: je eerst kwaad maken op de politie die tientallen bekeuringen achter de ruitenwissers van zeer onschuldig geparkeerde auto’s heeft geschoven, je daarna verkneukelen omdat op die middag het doorlaatbewijs niet meer nodig is om riant te parkeren op het aangrenzende industrieterrein. En vervolgens een biertje te nuttigen op de alternatieve kermis langs het Minli tankstation. Een eigen festival dat het verlies aan omzet door benzineverkoop moet compenseren.
Djamila is helemaal van de jeugd en van de popmuziek. Niet dat ze ooit kennis neemt van wat er gebeurt op het gebied van die popmuziek. Maar de jeugd kan bij haar een potje breken. En dus wordt iedere Pinkstermaandag omstreeks een uur of vier een ferm besluit genomen: volgend jaar gaan we naar Pinkpop. Waar het vervolgens, en gelukkig maar, nooit echt van komt. Hoewel: dit jaar kon je er plotseling fatsoenlijk eten! En nee, dan niet de swaffelworsten, maar bijvoorbeeld oesters.
Men doet wel verschrikkelijk lyrisch over Pinkpop, maar behalve de massaliteit en de haast krijgstuchtelijke organisatie vind ik er niet veel indrukwekkends aan. Ja, maar jij bent een ouwe lul, en dat geef ik u volgaarne toe, maar ik heb het ook van fervente festivalbezoekers mogen vernemen: veel bandjes die één of twee opvallende nummers op hun cd hebben staan, en de rest van de tijd vullen met wat je vriendelijk ’tijdloze muziek’ zou kunnen noemen ? volgepingeld op de gitaar met een stevige drum in vrijwel voortdurend hetzelfde tempo, door alle bandjes heen.
En Springsteen dan? Dat vindt de oprechte Pinkpopper ‘ouwe leem’. En Krezip? “De hele cd, leuk, lief wel, met die baby.” Het is een beetje tekenend dat alleen Madness, al weer 28 jaar geleden voor het laatst op Pinkpop, een uit duizenden herkenbaar geluid weet te produceren. Franz Ferdinand is fascinerend, Placebo ook niet slecht, maar die Snow Patrol?
Nou ja, ik heb er geen verstand van, en het gaat ook eigenlijk niet om de muziek: het gaat om de sfeer, de menigte, het bier en andere versnaperingen. En dit jaar dus zelfs om oesters. Ook voor ons, tijdens ons kleine ommetje. Schaars tot zeer schaars geklede dames, zowel degenen die het kunnen hebben als degenen die absoluut snel iets aan hadden moeten schieten; de noodzakelijke verdwaasde mafkees; roze hoedjes, en natuurlijk, bier, worst, ook swaffel. De opstandige uitbater van het tankstation organiseert een geheel eigen festival, compleet met draaimolen ? wellicht een ideetje voor Jan Smeets.
En natuurlijk de honderden medebewoners van Landgraaf die nieuwsgierig komen kijken naar wat zich allemaal weer afspeelt. Waar zij min of meer buiten staan. Want het festival is dan wel toevallig in Landgraaf, en het gemeentebestuur trok gisteren de champagneflessen open omdat Pinkpop nog tot 2020 in Landgraaf blijft; in den lande kent men Landgraaf ook alleen maar van Pinkpop. Maar de inwoners van Landgraaf hebben er alleen maar last van en geen enkel voordeel. De middenstand klaagt steen en been omdat alles waar je wat aan zou kunnen verdienen angstvallig door de festivalleiding wordt uitgebaat, daar komt vrijwel niets van in Landgraaf terecht.
Maar nu er oesters zijn, overweeg ik toch ook weer eens een kaartje voor te kopen. En Djamila krijg ik zonder veel moeite mee, schat ik.