In de afgelopen decennia is meer dan de helft van de oorspronkelijke bossen op aarde gekapt of ernstig gedegradeerd. Het World Resources Institute (WRI) en de International Union for Conservation of Nature (IUCN) onderzochten waar het bos hersteld kan worden en op welke manier dit het beste kan gebeuren. Dit leverde een gedetailleerde wereldkaart op waar verschillende vormen van herbebossing op te onderscheiden zijn. In totaal biedt een oppervlak van twee miljard hectare -dat is groter dan Zuid Amerika- mogelijkheden tot bosherstel. De grootste kansen voor succesvolle herbebossing liggen in Afrika, maar ook in Europa kan meer dan 400 miljoen hectare bos worden hersteld, ja zelfs op IJsland. De studie onderscheidt drie vormen van bosherstel: (1) volledige herbebossing, (2) mozaïek herbebossing waarbij bomen geplant worden in landbouw- en woongebied om zo ecosystemen rijker en veerkrachtiger te maken en (3) herbebossing op afstand in verafgelegen gebieden onbewoonde gebieden waar het bos is aangetast door bosbrand of boomziekten. Vorige week kwamen overheden, bedrijven en wetenschappers samen in Bonn voor de oprichting van de Global Restoration Council die op basis van WRI-IUCN studie herbebossing in een stroomversnelling moet brengen. De ambitie die werd uitgesproken was voor het jaar 2020 al 150 miljoen hectare land te herbebossen, dat is meer dan vier keer het oppervlak van Duitsland. Een deel van deze herbebossing kan mogelijk plaats vinden via het (toekomstige) UNFCCC klimaatinstrument REDD. Tot zover de woorden, nu de daden.
Reacties (4)
De daden:
China
Zelf ben ik dik een jaar geleden dwars door China getrokken, en er werden inmense hoeveelheden bomen geplant. Tienduizenden, vele kilometers aan een stuk.
Echter, zoals vaker het geval is met dit soort grootschalige projecten in China, zitten er veel haken en ogen aan… e.g. http://en.wikipedia.org/wiki/Green_Wall_of_China#Measuring_success
Herbebossing. Dat is toch een synoniem voor monocultuur? Heel veel bomen bij elkaar zetten maakt nog geen bos. Het belangrijkste ingredient van een echt bos is geduld. Heel veel geduld. Rustig wachten op iets dat balans heet.
Tenzij expliciet goed geregeld, zou ik dan ook niet van herbebossing spreken maar van de aanleg van grootschalige houtplantages.
Je kan natuurlijk een klein handje helpen door oorspronkelijk voorkomende jonge bomen aan te planten en daarna inderdaad zmooc vooral verder met rust laten. Wonderlijk hoe rap dat gaat, zag van de week toevallig nog die docu Mount St. Helens: Eruption of Life, oké 30 jaar later, maar een totáál verwoest gebied sta je versteld van het recuperatievermogen…(een must see overigens)
Helaas rammelt de toenemende wereldbevolking honger…