Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een nieuwe column van Mohammed Benzakour. Die is ook in VolZin verschenen.

Recht lijkt op religie: kwestie van gevoel. We bedachten wetten om aan ons natuurlijk rechtsgevoel enige robuustheid te verschaffen. Maar regels zijn regels en hoe vaak niet botsen ze met ons rechtsgevoel. Minima worden legaal kaalgeplukt terwijl prutsende bankiers en bestuurders er even legaal met exorbitante wachtgelden en bonussen tussenuit knijpen.

Occupy is een boze mondiale protestbeweging die op mijn begrip kan rekenen. Toch doe ik niet mee. Ik bezet niets, ik scandeer niets. Ik kijk, luister en loop voorbij.

Mijn sympathie ligt bij Gino Sorbillo, een Napolitaanse pizzabakker. De man heeft onlangs een machtig parlementslid, Sergio D’Antoni van de Partito Democratico, flink te kakken gezet. Hij rekende de politicus 100 euro voor een pizza van 6 euro. De tent stond op z’n kop, politie erbij, maar Gino hield voet bij stuk. Ten slotte betaalde de verbouwereerde D’Antoni de geëiste 100 euro.

Wat was er gaande?

Op het internet was een bonnetje opgedoken van het dagmenu dat senatoren en parlementleden in een luxe restaurant in Rome kunnen bestellen. Dankzij vouchers en royale declaratieregelingen betalen zij een fooitje (€ 7,50) voor een bord pasta, een secondo, wijn, fruitsalade en toetje toe.

Steeds meer walgen de Italianen van hun ongeneeslijk corrupte politici. Een gezin draagt zo’n 340 euro per jaar af aan het salaris van de 154 duizend politici. Het internetbonnetje was de druppel. De actie van de tot held van de natie uitgegroeide Gino leidde tot duizenden aanplakbiljetten (‘Jullie bestelen ons, wij eisen het terug’) met speciale politici-prijzen: espresso 30 euro, broodje 350 euro, diner 1000 euro. Honderden restauranthouders doen al mee.

Toen ik jaren geleden Napels bezocht was ook een protestactie gaande: tegen de boetewoede van de verkeerspolitie. Overal kon je truitjes kopen waarop een gordel stond afgebeeld. Zo werd de politie sierlijk om de tuin geleid. En als de vuilnis weer niet wordt opgehaald pakt de Napolitaan ‘n kruiwagen en stort het stinkende zaakje op de stoep van het stadhuis.

Niet legaal, niet volgens de regels, maar het hart fluistert: het klopt. ‘Verzet begint niet met grote woorden maar met kleine daden’, dichtte Campert. Ik wacht op de eerste cafébaas die Verhagen en Rutte een moddervette rekening onder de snufferd schuift.

Reacties (4)

#1 Bullie

mooi

  • Volgende discussie
#2 JSK

Lame. Terugpakken suggereert dat de individuele burger op gelijke voet (kan) staat met de macht. Dat is een zeer moderne illusie.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#2.1 about: - Reactie op #2

Projectie. Onmacht. Zelfbedrog. Sus.

  • Volgende reactie op #2
#2.2 alt. johan - Reactie op #2

@JSK: natuurlijk is “de macht” niet verslagen. Het is niet bedoelt als terugpakken, het is bedoelt om de politici duidelijk te maken dat men het ergens niet mee eens is.

Dit soort acties van Gino geeft een euforisch gevoel (ik voel het zelf ook). Het is iets dat smaakt naar meer.

  • Vorige reactie op #2