Veertien jaar geleden publiceerde ik een – al zeg ik het zelf – erg leuk klein boekje over het Nederlandse consensusmodel, Hollands glorie. Onze hele ontstaanslegende zat erin verwerkt: polders, de waterschappen, Floris V, de hertogen van Bourgondië, Calvijn, de Tachtigjarige Oorlog, de Gouden Eeuw, Rembrandt van Rijn, de regenten, de Patriottenbeweging, Vincent van Gogh en uiteindelijk hoe de overlegcultuur vorm heeft gegeven aan overlegeconomie. Ironisch detail: het eindigde met de constatering dat het streven naar consensus betekende dat soms onderwerpen onbesproken bleven. De discussie over de islam, zo schreef ik, leek zich te beperken tot een debat over hoofddoekjes en vermeed echte problemen.
Toen die discussie er toch kwam, leek het verstandig het boekje opnieuw uit te geven. Iets minder lichtvoetig en met een iets duidelijkere politieke boodschap. De belangstelling viel echter toch tegen, misschien omdat het boekje, dat vrij herkenbaar was, een nieuwe titel had gekregen, Polderdenken.
Waarschijnlijk speelde ook een rol dat ik met de eigenlijk analyse geen vrienden maakte. Ik wees erop dat in de late twintigste eeuw een bestuursklasse is ontstaan die Angelsaksische modellen gebruikt en zodoende breekt met de Hollandse overlegcultuur. Dat de internationaal-georiënteerde bestuurders de burgers in de steek hebben gelaten is natuurlijk gewoon de analyse van Christopher Lasch (The Revolt of the Elites and the Betrayal of Democracy, 1994).
Deze visie is gevulgariseerd door Geert Wilders, die volgens mij oorzaak en gevolg omdraait: terwijl ik denk dat de problemen rond de islam alleen maar het gevolg zijn van een wegkijkende, falende bestuursklasse, ziet hij de islam als de kern van de problemen. (Dat ik het daarmee fundamenteel oneens ben, wil niet zeggen dat hij fundamenteel ongelijk heeft, zoals ik onlangs betoogde.)
Terug naar het boekje. Omdat ik vermoedde dat er in het buitenland belangstelling voor zou zijn, ging ik akkoord met het genereuze aanbod van Marie Smit-Ryan om het, met medewerking van mijn Amerikaanse vriend Bill Thayer, te vertalen. Hun inzet verdiende een goed resultaat op de boekenbeurs in Frankfurt, maar de tekst is daar niet verkocht. Sindsdien lag de vertaling er alleen maar te liggen, en daarom heb ik ik die nu als website online geplaatst: hier.
Ik heb hierboven de nadruk gelegd op het feit dat Consensus and Crises een politieke analyse biedt, maar het is toch ook – en eigenlijk: vooral – een overzicht van de toch meestal buitengewoon onderhoudende geschiedenis van Nederland, met een sterk accent op de stad waar ik woon, Amsterdam.
Reacties (8)
Ik begrijp dat de Engelse versie van je Nederlandse boek wel online staat, maar dat er ‘slechts’ een samenvatting in het Nederlands. Beetje apart, maar oké.
Overigens, bij de Engelse versie: elke keer als je naar een volgend hoofdstuk wil gaan (op next drukken dus), dan wordt dat geopend in een nieuw tabblad(/venster). Ik kan me moeilijk voorstellen dat dat de bedoeling is en dat dat handig is voor de lezer.
@1: “Overigens, bij de Engelse versie: elke keer als je naar een volgend hoofdstuk wil gaan (op next drukken dus), dan wordt dat geopend in een nieuw tabblad(/venster)”
-Heb ik geen last van. Misschien is het een instellinkje, zoiets als ‘Open links in nieuw venster’. Ik gebruik Safari.
@0: Dank
Kijk, er zijn blijkbaar veel auteurs en reaguurders van Sargasso die boeken publiceren. Sommigen maken daar reclame voor. Ik herinner me HPax en ook Dimitri heeft dat een keer gedaan. Zo zijn er trouwens nog wel een paar denk ik.
En laat ik nou mezelf niet overslaan. Heb ik vroeger hier ook gedaan dat reclame maken. Niet dat het hielp want mensen lezen geen boeken agv reclame. Het is mij niet meer duidelijk waarom mensen boeken lezen – ALS mensen nog boeken lezen.
Een ding is me echter wel duidelijk geworden : boeken worden steeds meer gelezen in digitale vorm. En dan bedoel ik niet als webpagina maar in een of ander normaal(!) leesbaar formaat. EPUB is niet te versmaden want dat werkt bijna altijd.
Advies aan de schrijvers van Sargasso dus : gebruik EPUB.
Als je wil weten of dat bevalt kun je mijn boekje eerst lezen.
En aan Jona : publiceer de NL versie ook als EPUB.
@3: ” Het brood zal wel duur zijn volgend jaar. Ik bezoek Beaune en schrijf daar een kort internet bericht over de hitte”
Internetbericht
http://www.spatiegebruik.nl/
De uitdrukking ‘geschiedenisboeken zeggen meer over de periode waarin ze worden gepubliceerd dan over de periode waarover ze gaan’ lijkt weer bevestigd te worden.
@4: och Arduenn, je gaat je vast nog veel meer ergeren ;)
Na enig zoeken blijkt dat U een echte historicus bent.
Mijn vraag: hoe komt het dat er geen enkel oorspronkelijk Nederlands geschiedenisboek over de tweede wereldoorlog is ?
De vraag is vanuit de filosofie van Thomas L Thompson ‘dat geschiedkundigen verbanden halen uit de ogenschijnlijk verwarde hoop feiten’.
Thomas L Thompson, ‘The mythic past, Biblical archaeology and the myth of Israel’, London 1999.
Lou de Jong’s monumentale werken zijn slechts feitenopsommingen, er wordt niets verklaard.
@2 Zou best kunnen. Ik vind het echter wel raar dat zolang ik binnen een paragraaf blijf en voorafgaand ik dit probleem niet krijg. Van ‘Welcome’ naar Introduction (to Introduction drukken) is geen probleem (zelfde tabblad), van Introduction naar Chapter one (Chapter one, idem), van Chapter One naar ‘1.2’ ook geen nieuw tabblad, maar dan wel weer van 1.2 naar 1.3. Daarna wel steeds. Maar van 4 naar 4.2 weer niet. Daarna wel weer tot het eind. Waarschijnlijk ligt het aan deze kant, maar ik vind het raar dat het de ene keer wel op die site gebeurt en de andere keer niet. Jouw verklaring verklaart waarom of het een of het ander gebeurt, niet waarom het dan wel, dan niet gebeurt. Hoe dan ook, als verder niemand er last van heeft, laat maar…