Geencommentaar schenkt aandacht aan de kleinere festivals in Nederland. Na het succes van onze aanwezigheid op het AFFF nu een korte serie over het Cinedans Festival. Vandaag een voorbeschouwing.
Zo, even wat aandacht voor Hochkultur op GC: Overmorgen begint Julidans, het Nederlandse festival voor hedendaagse danskunst, een echte aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de nieuwste moderne dansvoorstellingen. Geencommentaar richt zijn pijlen echter op het Cinedans festival (6-11 juli), dat gelieerd is aan Julidans. Het Cinedans festival voor dansfilms beleeft dit jaar zijn eerste lustrum en pakt daarom ook groots uit. Er is een driedaags programma in de Amsterdamse Rialto bioscoop met korte en lange dansfilms, waaronder niet minder dan 25 premières. (Youtube trailer)
Wat kan je verwachten als niet-ingewijde bezoeker van Cinedans? Geen musicals met veel getapdans van Fred Astaire of Grease, maar veelal poëtische films die met veel beeldgevoel zijn samengesteld. Hierin staat (de menselijke) beweging centraal, film zoals film bedoeld was dus eigenlijk. Wat dat betreft lijken dans en film als kunstvormen voor elkaar geschapen en ze vullen elkaar dan ook fantastisch aan. Danstechnieken worden gecombineerd met vernuftig regie- en montagewerk om zo tot een bewegingskunst te komen. Het menselijk lichaam wordt gemanipuleerd om tot een visuele vertelling of statement te komen.
Dat de dansfilm als genre niet bijster populair is bij het grote publiek komt waarschijnlijk doordat dansfilms niet erg gemakkelijk te ‘consumeren’ zijn. Ook ik (met wat ervaring op dit gebied) moet vaak nog even wennen aan het idioom dat de filmmakers hanteren en het gebrek aan traditionele verteltechnieken die gebruikt worden. Dat hebben de makers vaak ook zelf door want de meeste dansfilms zijn (zoals de meeste moderne dansvoorstellingen) relatief kort. De langste film die ik zag voor dit festival duurde 52 minuten, maar vele zijn veel korter. Behalve deze pure dansfilms zijn er trouwens ook wat toegankelijkere documentaires te zien tijdens het festival.
Dus: iedereen die van dans houdt, van film als kunstvorm houdt, of gewoon een keer iets nieuws en ongewoons wil zien raad ik aan komend weekend naar Rialto te gaan voor Cinedans 2007! Zo’n kans om zoveel mooie dingen op groot doek te zien krijg je niet vaak.
(Geencommentaar kreeg dit maal niet alleen een perskaart, maar ook screeners van vertoonde films opgestuurd: morgen dus een vervolg met veel recensies en voorbeschouwingen).