GC @ AFFF: Eerste recensieronde

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
,

Still uit 'Paprika'Met een perskaart voor het Amsterdam Fantastic Film Festival dienen er natuurlijk films gekeken te worden. Dat deed ik dan ook voor GeenCommentaar en hier volgen mijn bevindingen (en die van het AFFF Publiek). Vandaag The 4th Dimension, Paprika (foto), en Offscreen.

The 4th Dimension (2006)
van Tom Mattera en David Mazzoni
In deze debuutfilm van Tom Mattera en David Mazzoni volgen we de zonderlinge restaurateur Jack Emitni (draai dat maar eens om!). Als de einzelganger gevraagd wordt een klok te repareren ontdekt hij notities van Albert Einstein en raakt hij geobsedeerd door het fenomeen tijd (de vierde dimensie). Terwijl de kijkers getrakteerd worden op flashbacks (en -forwards?) duiken we steeds meer in Jacks waanbeelden en dromen. Reist Jack op en neer in de tijd of is er iets anders aan de hand?

Het is duidelijk waar de regisseurs de mosterd halen. Het overduidelijkst lijkt de film op ‘Pi’ van Darren Aronofsky. Beide films zijn in zwart-wit geschoten en zien er allebei bewust ‘gritty’ uit. Ook de sound design van The 4th Dimension is schokkend bekend, zoals in Pi is de film doorspekt met onheilspellend gegons en geruis. Maar waar deze effecten bij Aronofsky’s de film naar een hoger niveau tillen, is het bij the 4th dimension vooral storend. Het verhaal, ook al een slap aftreksel van Pi, is langdradig en zonder echt punt. Wat verder de ‘suspension of disbelief’ moeilijk maakt is de niet-overtuigende hoofdpersoon. Hoewel overduidelijk een mix van de protagonisten van (weer) Pi en David Lynch’s Eraserhead is de acteur (Louis Morabito) nooit overtuigend als zonderling, daarvoor ziet hij er te normaal uit.
PTC: 4 (uit 10)
AFFF Publiek: 6.14

Paprika (2006)
van Satoshi Kon
Een van de onbetwiste meesters van de japanse animatie is Satoshi Kon. Zoals bij zijn vorige films (Millenium Actress, Perfect Blue, Tokyo Godfathers) lopen ook in zijn nieuwste film, Paprika, droom en werkelijkheid door elkaar. Centraal in het plot is een apparaatje waarmee mensen in de dromen van anderen kunnen kijken en verschijnen, de DC Mini. De makers van de DC Mini zijn zich welbewust van het gevaar en de potentie ervan maar voordat ze veiligheidssoftware hebben kunnen installeren zijn drie van de DC Mini’s gestolen door een ‘Droomterrorist’. Deze onbekende persoon duikt in de hoofden van zijn slachtoffers en bestuurt hun dromen. Met behulp van Paprika, het droom-alter-ego van een van de uitvinders, moet de droomterrorist gestopt worden.

Zoals een goede film over dromen betaamt, is deze film een grote trip. De film is niet alleen visueel overdonderend (de kleuren spatten van het doek af), maar ook Satoshi Kon’s scriptvondsten zijn geweldig. De optocht van nachmerrie-wezens is een van de mooiste massa-scenes die ik ooit gezien heb. Het verhaal is zoals een echte Kon-film aanvankelijk niet te volgen, maar de beste tip bij zijn films is altijd dat je de film over je heen moet laten komen, dan loop je altijd met een goed gevoel de zaal uit en met een beetje mazzel is het plot je toch nog duidelijk geworden. Een topfilm!
PTC gaf: 9
AFFF Publiek: 8.43

Offscreen (2006)
van Christoffer Boe
Een van de thema’s van het 23e AFFF is ‘Scandinavië’. Van de zes films uit Scandinavië die op het festival draaien zag ik ‘Offscreen’. De film opent met het statement dat de acteur Nicolas Bro vermist is. Bro was bezig met het maken van een reality-film over hemzelf, gefilmd door hemzelf en hij liet uren aan materiaal achter. Christoffer Boe is de zogenaamde vinder van deze tapes en hij monteerde er deze film van. Klinkt bekent? De premisse van de film lijkt inderdaad op die van The Blair Witch Project en ook bij deze film zien we veel shaky camera’s en shots van neusgaten terug. In tegenstelling tot Blair Witch probeerde het karakter Nicolas Bro een romantische film te maken over hem en zijn geliefde Lene. Als ze hem echter verlaat volgen we de langzame aftakeling van Nicolas, door hemzelf gefilmd. Uiteindelijk is de bloederige ontknoping onafwendbaar…

De geweldige prestatie van acteur Nicolas Bro, die geloofwaardig een geflipte versie van zichzelf neerzet maken van Offscreen een bijzonder aardig filmpje.
PTC: 7
AFFF Publiek: 5.73

Reacties (5)

#1 Joost

Jongen, heb je al vierkante ogen? :-)
Het wordt tijd voor een extra highlights knopje!

  • Volgende discussie
#2 Victor

:) hehe, ik kan nog wel een paar filmpjes aan. Voor morgenavond heb ik er nog twee op t program staan.

Maar volgende week zit ik een week in een hutje op de Franse hei dus dan kunnen mijn ogen inderdaad weer wat bijronden…

Volgende recensieronde bestaat trouwens uit: Crank, Re-Cycle, de slotfilm Disturbia en een verslagje van de European Fantastic Shorts, blijf GC dus in de gaten houden :)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Mark

Ik ben gister naar How TO Get Rid of The Others geweest. Ook bijzonder aardig. Plot was niet geweldig maar de makers slaagden erin me telkens te laten lachen terwijl er mensen sterven, een morbide maar humoristische film maken is dus echt mogelijk!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Victor

Ah, dan is Feast zeker een aanrader! Die draait woensdagavond om 18.10 nog een keer.
(zie ook de post over de Night of Terror)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Kalief

Lachen bij How to get rid o/t Others was vooral omdat er anders helemaal niets te beleven viel. Saaie meuk.

Jammer dat ik Paprika gemist heb. De beschrijving kwam nogal warrig op me over waarop ik voor The girl who leapt through Time koos. Geen grafisch hoogstandje, wel grappig.

  • Vorige discussie