Kansloze actie (marsen, stickers) van kneuzen (wij allemaal dus) tegen een oud probleem van de jaren ’60. En we gingen toen nog even wat harder los. Transistors voluit in de duinen, met draaiende motor brommer vlak voor terras rondhangen enz. Wat de marokkaantjes van nu weer doen dus, ongehinderd, onbestraft, superarrogant daardoor.
#4
S’z
F**kin’ inefficiënte campagne als je het mij vraagt. Wat is het einddoel, en hoe ga je dat bereiken ? Toch niet met zo’n polariserend agressieve boodschap. En dan de vormgeving waardoor de boodschap slecht leesbaar is, de keuze voor T-shirts als kanalen, enz. Amateurisme.
Bv. welke pendelaar die zich daadwerkelijk ergert aan lawaai op de trein, gaat zo’n T-shirt dragen als je er zelf door overkomt als een irritante nerd, zeker omdat je je gelijk tgo. je collega’s op het werk out als een geïrriteerde miereneuker als je die T-shirt blijft dragen. Of ga je zo’n T-shirt aantrekken telkens voor je vertrekt ? Nee toch.
De beste communicatie is 1-2-1, elke keer opnieuw. Wat wil zeggen : je praat rechtstreeks tegen de mens met het mobieltje. Vervolgens heb je iets nodig waarmee je dat gesprek kunt ontladen, ontmijnen, nog voor het polariseert. En dan ben ik het eens met de huiver van (pdw) voor het woord “ludiek”, het zal toch iets moeten zijn dat half charmeert en half sensibiliseert. Allesbehalve de huidige boodschap. Iets grafisch of een slice top copywriting – whatever. Iets dat ook hilarisch genoeg is voor de andere om te zeggen “okee, hier kan ik niet tegen op, jij wint, jij wat je wil, en ik verlies er m’n gezicht niet bij”.
De vraag is of je dat kunt bedenken. Indien niet, of als je dat rechtstreekse contact niet aandurft, ga dan ook geen zure woorden vuilmaken. Vind ik dan. Stel dan misschien eerder een petitie op voor lawaai- en stiltecoupé’s in de treinen. Of koop oordopjes.
#5
pipo
Ik ben het nog niet veel tegengekomen maar vind het wel interessant om te weten wat de matties draaien.
#6
S’z
Inderdaad #3. En dus om nou zo iemand op de vingers te gaan tikken… dan introspecteer ik toch ook eventjes waarom ik zelf irritatie ondervind. En vervolgens denk ik aan hoe die kerels of pubermeisjes zelf best wel weten wat ze aan het doen zijn, en hoe inefficiënt confronteren zou zijn. Dus ofwel zweet ik het uit en denk ik ondertussen aan kleurrijke busreizen in Afrika of andere contreien, waar je je sociaal gezien niet zomaar wat kunt isoleren in muren van stilte. Ofwel ga ik elders zitten. Ofwel, als het een lange rit is en ik wil nog flink wat werken of lezen, doe ik m’n oordopjes der stilte in.
#7
prometeus
@S’z Gaat’ie een beetje? Het is ook fucking irritant. Het antwoord is alleen: “he: doe eens oordopjes in” zeggen (of je eigen oordopjes indoen en volume op 10 – afhankelijk van of je er zin in heb en hoe groot de kans op een mes tussen je ribben is)
Ik herken me in ieder geval wel in de irritatie en ik vind het wel een grappig initiatief. Niet om de ettertjes hun klotespeakers uit te laten zetten, maar om mensen er iets van te laten zeggen.
#8
S’z
Ja, dus gewoon zeggen, of beslissen het niet te zeggen.
Desondanks, als initiatief om de mensen er iets van te laten zeggen, lijkt het me niet efficiênt… Néé, dan liever deze T-shirt…
#9
marga bos
Beste Alexander,
In metro 51 (Amsterdam) zit een zombie met zijn mobiele telefoon/annex radio. Het geluid staat hard, keihard. En niemand die er iets over durft te zeggen.
Als ik naar het zwembad ga (De Miranda-bad Amsterdam) dan vraag ik wel eens of ik soms een kaartje heb gekocht voor de disco. Reactie van de badmeester: ” De mensen vinden het leuk.” Maar deze mens niet.
Daarom: het Motto moet zijn:
DE STILTE IS VAN ONS ALLEMAAL.
Marga
Reacties (9)
Geirriteerd zijn: de core-business van Nederland…
Nee, dan liever De Ijskast punt NL (klikmelink) !
Kansloze actie (marsen, stickers) van kneuzen (wij allemaal dus) tegen een oud probleem van de jaren ’60. En we gingen toen nog even wat harder los. Transistors voluit in de duinen, met draaiende motor brommer vlak voor terras rondhangen enz. Wat de marokkaantjes van nu weer doen dus, ongehinderd, onbestraft, superarrogant daardoor.
F**kin’ inefficiënte campagne als je het mij vraagt. Wat is het einddoel, en hoe ga je dat bereiken ? Toch niet met zo’n polariserend agressieve boodschap. En dan de vormgeving waardoor de boodschap slecht leesbaar is, de keuze voor T-shirts als kanalen, enz. Amateurisme.
Bv. welke pendelaar die zich daadwerkelijk ergert aan lawaai op de trein, gaat zo’n T-shirt dragen als je er zelf door overkomt als een irritante nerd, zeker omdat je je gelijk tgo. je collega’s op het werk out als een geïrriteerde miereneuker als je die T-shirt blijft dragen. Of ga je zo’n T-shirt aantrekken telkens voor je vertrekt ? Nee toch.
De beste communicatie is 1-2-1, elke keer opnieuw. Wat wil zeggen : je praat rechtstreeks tegen de mens met het mobieltje. Vervolgens heb je iets nodig waarmee je dat gesprek kunt ontladen, ontmijnen, nog voor het polariseert. En dan ben ik het eens met de huiver van (pdw) voor het woord “ludiek”, het zal toch iets moeten zijn dat half charmeert en half sensibiliseert. Allesbehalve de huidige boodschap. Iets grafisch of een slice top copywriting – whatever. Iets dat ook hilarisch genoeg is voor de andere om te zeggen “okee, hier kan ik niet tegen op, jij wint, jij wat je wil, en ik verlies er m’n gezicht niet bij”.
De vraag is of je dat kunt bedenken. Indien niet, of als je dat rechtstreekse contact niet aandurft, ga dan ook geen zure woorden vuilmaken. Vind ik dan. Stel dan misschien eerder een petitie op voor lawaai- en stiltecoupé’s in de treinen. Of koop oordopjes.
Ik ben het nog niet veel tegengekomen maar vind het wel interessant om te weten wat de matties draaien.
Inderdaad #3. En dus om nou zo iemand op de vingers te gaan tikken… dan introspecteer ik toch ook eventjes waarom ik zelf irritatie ondervind. En vervolgens denk ik aan hoe die kerels of pubermeisjes zelf best wel weten wat ze aan het doen zijn, en hoe inefficiënt confronteren zou zijn. Dus ofwel zweet ik het uit en denk ik ondertussen aan kleurrijke busreizen in Afrika of andere contreien, waar je je sociaal gezien niet zomaar wat kunt isoleren in muren van stilte. Ofwel ga ik elders zitten. Ofwel, als het een lange rit is en ik wil nog flink wat werken of lezen, doe ik m’n oordopjes der stilte in.
@S’z Gaat’ie een beetje? Het is ook fucking irritant. Het antwoord is alleen: “he: doe eens oordopjes in” zeggen (of je eigen oordopjes indoen en volume op 10 – afhankelijk van of je er zin in heb en hoe groot de kans op een mes tussen je ribben is)
Ik herken me in ieder geval wel in de irritatie en ik vind het wel een grappig initiatief. Niet om de ettertjes hun klotespeakers uit te laten zetten, maar om mensen er iets van te laten zeggen.
Ja, dus gewoon zeggen, of beslissen het niet te zeggen.
Desondanks, als initiatief om de mensen er iets van te laten zeggen, lijkt het me niet efficiênt… Néé, dan liever deze T-shirt…
Beste Alexander,
In metro 51 (Amsterdam) zit een zombie met zijn mobiele telefoon/annex radio. Het geluid staat hard, keihard. En niemand die er iets over durft te zeggen.
Als ik naar het zwembad ga (De Miranda-bad Amsterdam) dan vraag ik wel eens of ik soms een kaartje heb gekocht voor de disco. Reactie van de badmeester: ” De mensen vinden het leuk.” Maar deze mens niet.
Daarom: het Motto moet zijn:
DE STILTE IS VAN ONS ALLEMAAL.
Marga