Het probleem is dat iedereen die iets van die duikboten afweet zelf in het leger werkt en we nu dus geen objectieve bron hebben om ons te vertellen wat de risico’s bij zo’n botsing nu werkelijk zijn.
#2
Kaj
Laat ik nou het één en ander van onderzeeërs weten…
Eerst en vooral: die stinkhonden van de BBC moeten gewoon eens eerlijk aan bronvermelding doen. In dit geval The Guardian, die meldde de botsing het eerst. Maar nee, de BBC zegt ‘it has been reported’ in de lead. Ze zullen nooit een concurrent melden, wat een arrogantie…
Voorts is er sprake van sonar. FOUT! Echte sonar zendt een signaal uit en maakt dus herrie. Passieve sonar is tegenwoordig een reeks supergevoelige microfoons.
En dat maakt dit incident zo raar.
SSBN’s — kernonderzeeërs met strategische raketten aan boord — hebben maar één missie, en die is: wees stil. Niemand weet zeker waar deze onderzeeërs zich bevinden, vaak de eigen admiraliteit niet eens. De kapiteins hebben daarnaast als expliciete opdracht dat ze problemen moeten mijden.
Horen ze in de omgeving een (oorlogs-)schip, dan maakt de SSBN zich zachtjes uit de voeten. Risico’s nemen met zo’n onderzeeër is absoluut, en ten strengste verboden. Als het puntje bij het paaltje komt, moeten ze te allen tijde klaar zijn om bij een emergency action message naar een veilige afvuurdiepte te gaan, om hun vooraf geprogrammeerde kernraketten af te kunnen schieten. Verder mogen en doen ze he-le-maal niks.
Daar komt bij dat de huidige passieve sonarsystemen zó gevoelig zijn dat ze, zoals inmiddels genoegzaam bekend, “garnalen kunnen horen neuken”.
Naar mijn bescheiden mening als amateur-onderzeeëroloog is hier één van twee dingen gebeurd.
1. De Vanguard en Le Triomphant, allebei SSBN’s, zijn door het oog van de naald van één van de grootste kansberekeningen gevaren en voeren a) op dezelfde plek, b) op dezelfde tijd, c) op dezelfde diepte en d) zonder dat één van de twee elkander hoorde.
Dat is een waanzinnige kansberekening, gezien de grootte van de Atlantische Oceaan, de factor tijd en de factor diepte. Dat ze elkaar niet hoorden, kan nog verklaard worden door het feit dat juist SSBN’s de stilste onderzeeërs van allemaal dienen te zijn, zelfs stiller dan dieselonderzeeërs.
2. Eén van de schippers kreeg last van zijn hormonen en ging een spelletje spelen. Gebeurt vaker. Een schipper van een SSN — een aanvalsonderzeeër — pikt een andere SSN op, en ze gaan verstoppertje spelen. Kijken of boot A boot B kan blijven volgen. Ook doen ze dit om het schroefgeluid van de andere SSN op schijf te zetten, en als oefening.
Maar het spelletje ging fout. De sonarofficieren van Boot A pikten het geluid van Boot B op, de kapitein zette de achtervolging in – “geintje!” – en dat ging een tijdje goed, totdat de sonarjongens het signaal kwijtraakten. Boot A voer door, in achtervolging van de oude koers, maar Boot B had inmiddels een draai gemaakt waardoor die dwars op de koers van Boot A kwam, en BANG!
Dit zou mijns inziens verklaren waarom beide boten op dezelfde diepte voeren, en zo dichtbij. Schippers gaan vaak op dezelfde diepte varen als het doelwit om boven of onder bepaalde thermische lagen uit te komen.
De nabijheid van de onderzeeërs wijst ook op een spelletje. Want zelfs aanvalsonderzeeërs blijven in de regel vrij ver uit de buurt van elkaar, juist om botsingen te voorkomen. In de regel wordt een minimale afstand in acht genomen, ook al vanwege de geluidsfactor; hoe dichterbij je komt, hoe groter de kans dat de ander je hoort.
Maar dit is dus allemaal bij SSN’s, schippers van SSBN’s mógen helemaal geen spelletjes spelen!
Hoort Boot A Boot B, dan hoort de schipper van Boot A juist weg te varen om te voorkomen dat Boot B Boot A gaat horen.
Ook onderzeeërs hebben een ‘black box’ aan boord waar een schipper niet bij kan. Die zal uitsluitsel moeten bieden en het zou mij niets verbazen als we over een jaar, aan het eind van het onderzoek, te horen krijgen dat een bepaalde onderzeebootkapitein oneervol ontslagen is om redenen die voor altijd geheim zullen blijven.
#3
Bismarck
@2: Goed verhaal, maar oneervol ontslagen zou betekenen dat een marine toegeeft dat een kapitein de fout in is gegaan. Ik gok eerder op een wegpromotie naar commandant van de marinebasis op de Chagos-archipel (Brit) of Wallis et Futuna (Fransoos).
#4
MaxM
Dus zo stealthy zijn ze tegenwoordig.
#5
Kaj
Nagekomen mededelingen:
-De neus van Le Triomphant is beschadigd, lees ik net. Aangezien een onderzeeër altijd vooruit gaat of stil ligt, omdat achteruit varen enorm veel herrie maakt, ga ik ervan uit dat de Fransoos de Brit heeft aangevaren.
Nu nog even horen waar de schade aan de Vanguard zich bevindt; ik las een onbevestigd bericht dat verhaalt over schade aan de bakboordzijde. Dat zou mijn these over een (kennelijk Franse) schipper met iets teveel testosteron bevestigen… Puur toeval vind ik nog steeds te moeilijk om te geloven.
-Die black box. Leuk, maar er zijn twéé black boxen nodig: die van Le Triomphant en die van de Vanguard, en die twee moeten met elkaar vergeleken worden om te kunnen bepalen wat er nou gebeurd is.
Het zou mij verbazen als de Fransen en de Britten hun dozen aan elkaar laten zien…
#6
Yevgeny Podorkin
Plausibel uitgeredeneerde explanatie kaj: Fransozen met teveel testosteron en het idee inderdaad dat die hun doos ooit aan Engelsen laten zien…
Reacties (6)
Het probleem is dat iedereen die iets van die duikboten afweet zelf in het leger werkt en we nu dus geen objectieve bron hebben om ons te vertellen wat de risico’s bij zo’n botsing nu werkelijk zijn.
Laat ik nou het één en ander van onderzeeërs weten…
Eerst en vooral: die stinkhonden van de BBC moeten gewoon eens eerlijk aan bronvermelding doen. In dit geval The Guardian, die meldde de botsing het eerst. Maar nee, de BBC zegt ‘it has been reported’ in de lead. Ze zullen nooit een concurrent melden, wat een arrogantie…
Voorts is er sprake van sonar. FOUT! Echte sonar zendt een signaal uit en maakt dus herrie. Passieve sonar is tegenwoordig een reeks supergevoelige microfoons.
En dat maakt dit incident zo raar.
SSBN’s — kernonderzeeërs met strategische raketten aan boord — hebben maar één missie, en die is: wees stil. Niemand weet zeker waar deze onderzeeërs zich bevinden, vaak de eigen admiraliteit niet eens. De kapiteins hebben daarnaast als expliciete opdracht dat ze problemen moeten mijden.
Horen ze in de omgeving een (oorlogs-)schip, dan maakt de SSBN zich zachtjes uit de voeten. Risico’s nemen met zo’n onderzeeër is absoluut, en ten strengste verboden. Als het puntje bij het paaltje komt, moeten ze te allen tijde klaar zijn om bij een emergency action message naar een veilige afvuurdiepte te gaan, om hun vooraf geprogrammeerde kernraketten af te kunnen schieten. Verder mogen en doen ze he-le-maal niks.
Daar komt bij dat de huidige passieve sonarsystemen zó gevoelig zijn dat ze, zoals inmiddels genoegzaam bekend, “garnalen kunnen horen neuken”.
Naar mijn bescheiden mening als amateur-onderzeeëroloog is hier één van twee dingen gebeurd.
1. De Vanguard en Le Triomphant, allebei SSBN’s, zijn door het oog van de naald van één van de grootste kansberekeningen gevaren en voeren a) op dezelfde plek, b) op dezelfde tijd, c) op dezelfde diepte en d) zonder dat één van de twee elkander hoorde.
Dat is een waanzinnige kansberekening, gezien de grootte van de Atlantische Oceaan, de factor tijd en de factor diepte. Dat ze elkaar niet hoorden, kan nog verklaard worden door het feit dat juist SSBN’s de stilste onderzeeërs van allemaal dienen te zijn, zelfs stiller dan dieselonderzeeërs.
2. Eén van de schippers kreeg last van zijn hormonen en ging een spelletje spelen. Gebeurt vaker. Een schipper van een SSN — een aanvalsonderzeeër — pikt een andere SSN op, en ze gaan verstoppertje spelen. Kijken of boot A boot B kan blijven volgen. Ook doen ze dit om het schroefgeluid van de andere SSN op schijf te zetten, en als oefening.
Maar het spelletje ging fout. De sonarofficieren van Boot A pikten het geluid van Boot B op, de kapitein zette de achtervolging in – “geintje!” – en dat ging een tijdje goed, totdat de sonarjongens het signaal kwijtraakten. Boot A voer door, in achtervolging van de oude koers, maar Boot B had inmiddels een draai gemaakt waardoor die dwars op de koers van Boot A kwam, en BANG!
Dit zou mijns inziens verklaren waarom beide boten op dezelfde diepte voeren, en zo dichtbij. Schippers gaan vaak op dezelfde diepte varen als het doelwit om boven of onder bepaalde thermische lagen uit te komen.
De nabijheid van de onderzeeërs wijst ook op een spelletje. Want zelfs aanvalsonderzeeërs blijven in de regel vrij ver uit de buurt van elkaar, juist om botsingen te voorkomen. In de regel wordt een minimale afstand in acht genomen, ook al vanwege de geluidsfactor; hoe dichterbij je komt, hoe groter de kans dat de ander je hoort.
Maar dit is dus allemaal bij SSN’s, schippers van SSBN’s mógen helemaal geen spelletjes spelen!
Hoort Boot A Boot B, dan hoort de schipper van Boot A juist weg te varen om te voorkomen dat Boot B Boot A gaat horen.
Ook onderzeeërs hebben een ‘black box’ aan boord waar een schipper niet bij kan. Die zal uitsluitsel moeten bieden en het zou mij niets verbazen als we over een jaar, aan het eind van het onderzoek, te horen krijgen dat een bepaalde onderzeebootkapitein oneervol ontslagen is om redenen die voor altijd geheim zullen blijven.
@2: Goed verhaal, maar oneervol ontslagen zou betekenen dat een marine toegeeft dat een kapitein de fout in is gegaan. Ik gok eerder op een wegpromotie naar commandant van de marinebasis op de Chagos-archipel (Brit) of Wallis et Futuna (Fransoos).
Dus zo stealthy zijn ze tegenwoordig.
Nagekomen mededelingen:
-De neus van Le Triomphant is beschadigd, lees ik net. Aangezien een onderzeeër altijd vooruit gaat of stil ligt, omdat achteruit varen enorm veel herrie maakt, ga ik ervan uit dat de Fransoos de Brit heeft aangevaren.
Nu nog even horen waar de schade aan de Vanguard zich bevindt; ik las een onbevestigd bericht dat verhaalt over schade aan de bakboordzijde. Dat zou mijn these over een (kennelijk Franse) schipper met iets teveel testosteron bevestigen… Puur toeval vind ik nog steeds te moeilijk om te geloven.
-Die black box. Leuk, maar er zijn twéé black boxen nodig: die van Le Triomphant en die van de Vanguard, en die twee moeten met elkaar vergeleken worden om te kunnen bepalen wat er nou gebeurd is.
Het zou mij verbazen als de Fransen en de Britten hun dozen aan elkaar laten zien…
Plausibel uitgeredeneerde explanatie kaj: Fransozen met teveel testosteron en het idee inderdaad dat die hun doos ooit aan Engelsen laten zien…
http://www.youtube.com/watch?v=CVJ-W6LioB8