Een chotspe: Netanyahu beticht de Palestijnen van eenzijdige stappen

De berichtgeving over het conflict tussen Israël en de Palestijnen is zodanig eenzijdig, dat het geen wonder is dat een oplossing nooit dichterbij lijkt te komen.

Berichtgeving over het conflict tussen Israël en de Palestijnen is vaak moedeloos makend. Niet eens zozeer omdat de oplossing al jaren geen stap dichterbij komt, zoals ik onlangs een voormalige redacteur van een belangrijke landelijke krant nog eens hoorde zeggen. Natuurlijk dat is óók moedeloos makend. Maar wat vooral treurig stemt, is dat de berichtgeving zo belabberd is zodat we eigenlijk nooit goed horen wat de redenen zijn dat die oplossing maar niet dichterbij komt.

Als Israël met drones mensen van hun motorfiets schiet in Gaza – wat vrij regelmatig gebeurt – volgt vaak een salvo raketten uit Gaza, waarop Israël dan weer met bombardementen reageert. De raketten en de Israëlische reactie halen de krant, maar de moord in Gaza, die de reden was voor de raketten op Israël, zelden of niet.

Hierdoor lijkt het alsof de Palestijnen agressie plegen en Israël alleen maar reageert. Op de een of andere manier komt in de officiële pers steeds alleen die Israëlische kant van het verhaal in beeld. Blogs en andere alternatieve media kunnen daar blijkbaar nog steeds niet tegenop.

Met de berichtgeving van de laatste dagen over het vastlopen van de onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnen is net zoiets aan de hand. Wat gebeurde, was dat Israël zich niet hield aan een afspraak. Bij het begin van de onderhandelingen in juli 2013 was immers afgesproken dat Israël 104 Palestijnse gevangenen zou vrijlaten die al tenminste sinds 1993 vastzaten.

Dat zou gebeuren in vier groepen. De laatste groep van 26 gevangenen zou vorige week zaterdag in vrijheid behoren te worden gesteld. In plaats daarvan lieten de Israëliërs, via Amerikaanse onderhandelaars, aan de Palestijnen weten dat deze vierde groep niet zou vrijkomen.

Deze beslissing kwam hard aan bij de gemeenschappen die de thuiskomst van de gevangenen al aan het voorbereiden waren. De Palestijnse leiders deden uit kwaadheid over de manier waarop de Israëliërs hun beloften schonden iets terug. Ook zij hadden in juli 2013 wat beloofd, namelijk om zich tenminste negen maanden geen lidmaatschap van VN-organisaties aan te vragen. Van deze belofte voelden de Palestijnen zich nu ontslagen en dus meldden ze zich aan bij vijftien verdragsorganisaties, waaronder de Haagse Conventies en de Vierde Geneefse Conventie over Bezetting in Oorlogstijd.

Ook in dit geval was het dus een Israëlische inbreuk op een goede gang van zaken die leidde tot een Palestijnse reactie. (Wie dat niet gelooft kan het hier en hier teruglezen, met doorklikmogelijkheden naar de bronnen erbij)).

Israël deed het echter vanaf dat moment voorkomen alsof de uiteindelijke beslissing om de gevangenen niet vrij te laten genomen was, nadat de Palestijnen zich bij die vijftien organisaties hadden gemeld. Zo kwam het ook in de Nederlandse kranten: ‘Israël heeft besloten om een vierde groep Palestijnse gevangenen niet vrij te laten nadat de Palestijnse president Abbas de overeengekomen voorwaarden rond de vrijlating zou hebben geschonden,’ schreef het NRC op donderdag 3 april.

En eergisteren stond in datzelfde NRC:

Israël is bereid door te gaan met de vredesbesprekingen met de Palestijnen, maar niet tot iedere prijs. Dat heeft de Israëlische premier Benjamin Netanyahu vandaag volgens persbureau Reuters gezegd tijdens een bijeenkomst van het kabinet. Ook waarschuwde Netanyahu dat Israël tegenmaatregelen neemt als de Palestijnse premier Mahmoud Abbas doorgaat met het ondernemen van unilaterale stappen om erkenning te krijgen voor de staat Palestina.

In de Israëlische krant Haaretz kunnen we iets soortgelijks lezen:

Eenzijdige maatregelen die genomen worden door de Palestijnen zullen beantwoord worden door eenzijdige stappen van Israël,’ zei premier Benjamin Netanyahu zondagmorgen bij het begin van de wekelijkse kabinetsvergadering. Netanyahu gaf de Palestijnse president Mahmoud Abbas de schuld voor het mislukken van de vredesbesprekingen en hij zei dat diens dreigementen om zich tot de VN te wenden geen effect zou hebben op Israël. Hij vervolgde met te zeggen dat Israël bereid is verder te praten, maar niet tot elke prijs.

In Haaretz volgt dan nog wat over eventuele strafmaatregelen waar Israël mee zou kunnen komen. Maar ook dat is eigenlijk een verdraaiing van de feiten, want Israël had allang wat eigen ‘eenzijdige stappen’ genomen. Zo heeft het bijvoorbeeld verhinderd dat apparatuur van de telefoonmaatschappij Wataniya naar de Gaza-strook wordt gebracht om de activiteiten van die maatschappij ook tot Gaza uit te breiden. Israël houdt die stap trouwens al drie jaar tegen, zo meldt het persbureau Ma’an.

De houding van Israël is al met al een chotspe, het Jiddische woord voor brutaal. Want de zaken worden dus volledig op hun kop gezet. Maar de Israëlische versie wordt wel door de meeste persorganen voor zoete koek geslikt en wat de Palestijnen melden is blijkbaar niet van belang.

Moedeloos makend dus. Want als Israël steeds zo over de Palestijnen heen kan blijven walsen en overal mee weg komt, is het nogal wiedes dat een oplossing alsmaar niet dichterbij komt.