Voor de relatieve leek zijn het verwarrende en verontrustende tijden. Het ene na het andere bericht over kelderende dollars en kredietcrises verschijnt in de media. Als je dan, zoals ik, de klepel nooit helemaal hebt kunnen vinden in die economische klok is het lastig om er achter te komen wat je er van moet vinden. En of het überhaupt zinvol is er iets van te vinden.
De dag dat de dollar valt, de interessante, maar ook beangstigende documentaire van Tegenlicht heb ik gezien. De extreem lage eindkoers waar die uitzending mee eindigde begint dichterbij te komen. Desondanks kan ik nog steeds pinnen, mijn hypotheek betalen en alhoewel ik zie dat een tank diesel steeds meer kost en zelfs het brood van de Lidl duur begint te worden, heb ik geen honger. De stijgende voedselprijzen in de wereld maken voornamelijk dat ik me druk maak over biobrandstof en hongersnood en de daar eventueel uit voortvloeiende onrusten.
Naar wat of wie moet ik luisteren? Wouter Bos, die zegt dat het hier zo’n vaart niet loopt, of het IMF, dat spreekt van de ergste crisis sinds 1929? Dan krijg ik toch echt visioenen van gaarkeukens en stempelaars.
Wanneer is een crisis een crisis? Heeft het zin als ik elke dag even kijk of de Dow Jones en de dollar gezakt zijn? Moet ik me zorgen maken als Amerikaanse banken bijna failliet gaan? Als mijn huis minder waard wordt is dat niet prettig, maar veel was het toch al niet gestegen en verhuizen ga ik niet. Natuurlijk, als de zaak echt uit de hand loopt en ons inkomen wegvalt, dan hebben we een probleem. Maar op de één of andere manier kan ik me dat niet voorstellen. Zo’n dip in de economie komt om de zoveel jaar voorbij. Toch? Is dat naïviteit of een gezonde levenshouding? Is het nu anders dan voorheen? Wanneer moet ik me echt zorgen gaan maken?
Reacties (3)
Het is altijd verstandig om zorgen te maken over het feit dat een aantal mannen in met glazen gebouwd hoge torens beslissingen nemen die verstrekkende gevolgen hebben voor iedereen. Wij hebben het in de jaren 60/70 gezien: te veel oliedollars die via westerse banken bij pas onafhankelijk geworden Afrikaanse landen zijn terecht gekomen. De regimes in deze landen hebben die dollars of gebruikt om wapens te kopen om de burgers te moorden of hebben die geretourneerd naar privé rekeningen in het westen. Maar in eens waren deze landen failliet. Logisch, het geld was verdwijnen als water gieten in de woestijn. Maar de schulden terug betalen was niet meer bij, zeker toen in de jaren 80 ook nog eens de rente om hoog ging. Uiteindelijk moesten de burgers in het westen voor de spelletjes van mannen in hoge torens via centrale banken opdraaien. Wij zien het zelfde verhaal weer terug komen. Weer zijn onverantwoorde leningen verstrekt, het geleende geld kan weer niet terug worden betaald, de burger moet weer via Fed en ECB opdraaien voor beslissingen waar hij niet om gevraagd heeft. Alleen nu zijn geen wapens gekocht die tegen burgers in Afrika zijn gebruikt, daar was andere geld voor, en de Afrikaanse regimes zijn niet rijker van geworden.
Maar zoals de uitdrukking zegt: de ene zijn dood is het andere zijn brood. Want uiteindelijk hebben de hijgerige beursmannetjes geld verdiend aan de schuld van de Afrikaanse landen door de schulden van staten en banken op te kopen en op de beurs te verhandelen. Als ik jou was, zou ik dus de Dow Jones in de gaten blijven houden. Wie weet kun je binnenkort handelen in niet betaalde hypotheekschulden
Het verwondert mij dat de uitvinders van kunstjes waarmee goedgelovigen echte schulden maken om verwachtingen te kopen waarmee ze in de toekomst rijk en interessant worden nooit hiervoor gestraft worden.
Zoals: Van der Hoeven (Ahold) werd vijf jaar lang opgegeild als Hollands topmanager van de 80-90er jaren. Hij pleegde valsheid in geschrifte, miljoenen aandeelhouders werden miljarden armer en van der Hoeven kreeg een geldboete. De Aegon-top en consorten vonden dwazen die bij hen geld wilden lenen om aandelen te leasen, wat goed ging zolang de bomen tot in de hemel groeiden. Het vehikel werd vervolgens verkocht aan Belgen.
De hypotheek wegzetters lieten hun klanten geloven dat een fijne kerstboom van verzekeringen, beleggingsvehikels en provisies uiteindelijk ook de huizenbezitter vermogend zou maken. De stichtingen ‘Woekerpolis’ proberen dit recht te breien.
Uiteindelijk betaalt de belastingbetaler: een instorting van het het financiële stelsel is veel erger voor ons allemaal. (Nu redt de FED de boeven al in de USA).
Maar over 10 jaar gelooft iedereen weer in de tucht van de markt die alles recht maakt terwijl een nieuwe generatie snelle jongens en meisjes kijken hoeveel er in hun zakken blijft zitten als ze dobbelen met andermans geld.
@2: met je analyse ben ik het volkomen eens, behalve met de eerst 3 woorden. Mij verwondert dat namelijk al lang niet meer. dat is inherent aan het ´vrije markt kapitalisme´. De vrije markt zorgt er voor, dat je ongestraft mag verkopen, wat je maar wil, al is het de grootste onzin (met vraag en aanbod, zoals je dat vroeger op school leerde, heeft dat al lang niets meer te maken). Het kapitalisme zorgt er voor, dat het kapitaal beschermd wordt (daar draait het immers om: wie het meeste kapitaal heeft, heeft het meeste macht en wordt het beste beschermd).