Dirkswoud (4)

Afgelopen zaterdag ging ik uit eten met Anna Belleman, een Dirkswoudse schone van ongeveer mijn leeftijd, maar dan wat jonger (zou Gerard Reve hebben toegevoegd). Zij is 52, ik ben 58. We hebben ongeveer dezelfde interesses: oude muziek, Russische literatuur, en wat de tv betreft, gaat het haar voornamelijk om de wedstrijden die Rafa Nadal speelt. ‘Dat is nou een mooie, aardige vent die goed bewegen kan,’ zegt ze. Verder kijkt ze, net als ik, bijna nooit tv, omdat we beiden hebben leren lezen. We hebben er geen plaatjes bij nodig.

Anna woont aan de Zuidervaart, ik woon vlakbij het stadhuis op de Noordervaart. We wonen dus ver genoeg van elkaar om, hoe zeg je dat, om elkaar niet te storen met ons viola da gamba- (Anna’s liefhebberij) en pianospel (mijn liefhebberij, ik kijk altijd even naar links en naar rechts of de buren weg zijn en dan pas begin ik met mijn pianospelen, want het moet een naar gehoor zijn). Zo is het ook met Anna. Ze speelde eens een stukje van een Duitser, ik weet zijn naam niet meer, en ik zei: ‘Stop maar. STOP MAAR! Stop maar. Je kunt het niet.’

We hadden afgesproken voor de deur van De Smulpaap, een café-restaurant aan de Kerkweg, waar we elkaar een zedig, ironisch kusje gaven. ‘Ik ben een feminist tot onder mijn teennagels,’ zei ik, ‘maar vanavond is de rekening helemaal voor mij, je kunt protesteren tot je een ons weegt.’ ‘Ja meneer, nee meneer, goed meneer,’ antwoordde ze.

Eenmaal binnen bleek het cafégedeelte bomvol mensen te zitten, die gezellig samen naar Nederland–Denemarken zaten te kijken en daarbij kreten slaakten zoals: ‘Persie! Lamlul!’, ‘Affelay, dat houdt ook niet over!’ en ‘Huntelaar in de spits, Van Marwijk!’ In het restaurantgedeelte was het zeer rustig, we waren de enige gasten. Anna vroeg me: ‘Heb jij dat stuk van Pieter Boulogne gelezen, over Boris Zjitkov?’ Ja, zei ik, dat stuk heb ik gelezen. Weet je dat ik nog nooit van een schrijver had gehoord die Zjitkov heette? En dat boek ga ik zeker kopen, hoewel het 50 euro kost, als ik er eens tegenaan loop. Het lijkt me eenzelfde soort bezit als Gapende hoogten of Tsjevengoer. Dat zijn ook van die meesterwerken die je drie vier vijf keer leest en dat zal met Zjitkov hetzelfde zijn. Later, onder het toetje, vroeg ze me: ‘Met welk stuk wil je morgenochtend wakker worden?’ Met jou natuurlijk, antwoordde ik, maar je bedoelt misschien iets anders. Draai Tristitia et Anxietas van William Byrd maar, uitgevoerd door The Tallis Scholars.

Daarna gingen we wat drinken in het cafégedeelte, dat geheel ontruimd was. De voetbalwedstrijd was verloren gegaan, het publiek was afgedropen. De barman zette met een bedroefd gelaat twee portjes voor ons neer.