Digitale vaardigheid of digitale weerbaarheid

ANALYSE - De (digitale) overheid wil de digitale vaardigheden van burgers versterken. Maar een duurzame digitale overheid kan niet zonder een digitaal bewuste burger die ook begrijpt wat de overheid wil, kan en mag.

Meer mensen, meer devices, meer data, meer apps, op meerdere plekken. Het aantal ‘always connected’ kenniswerkers in de wereldwijde beroepsbevolking is volgens onderzoek van Cognizant toegenomen: van 23 procent 2011 tot 29 procent  in 2012. De komende jaren zullen bedrijven meer hoogopgeleide informatiespecialisten en data-analisten nodig hebben. De war for talent lijkt vooral gericht op werkgevers en arbeidsmarkt. Maar niet alleen bedrijven zijn gebaat bij een goed functionerende digitale economie. Ook de overheid zet in op een goed functionerende digitale samenleving. Uiterlijk 2017 moeten burgers alle zaken met de overheid veilig en gemakkelijk online kunnen regelen. De overheid heeft dus haast. Begrijpelijk, want digitaliseren vergroot de mogelijkheden van de overheid en verlaagt de kosten.

Voor de overheid is het – net als voor een bedrijf – van belang dat de ‘klanten’ de weg weten te vinden in alle diensten en producten en bovendien verstandig kunnen omgaan met hardware en software. Dat stelt eisen aan de digitale vaardigheden van mensen: in hun rol als consument, werknemer en burger. Hoewel we in Nederland uitstekend zijn toegerust met technologie, blijven onze digitale vaardigheden achter. Volgens Stichting Lezen en Schrijven zijn er in Nederland 3 tot 4 miljoen mensen boven de 16 jaar die niet voldoende vaardig zijn om mee te komen in de huidige (digitale) kenniseconomie. Van hen zijn er 1,5 miljoen laaggeletterd.

De overheid doet daarom zijn uiterste best de digitale vaardigheden verder te vergroten. Het accent van de inspanningen – denk aan programma’s als Digibewust, maar ook aan onderzoek –  is gericht op de groep die wel ‘wil’, maar nog niet ‘kan’. En waar het gaat om ‘kunnen’, staan vaardigheden als omgaan met hardware, software, risicobeheersing, databeveiliging en privacy centraal. In de tweede Nationale Cybersecurity Strategie wordt ingezet op cyberbewustzijn bij burgers, maar ook hier staat het toepassenvan basis-veiligheidsvereisten bij het surfen op het web centraal.

Het is echter een denkfout om de burger vooral te beschouwen als klant van de overheid, waarbij het streven naar zelfredzame burgers vertaald wordt in vaardigheden op informatietechnologiegebied. Digitaal bewustzijn en digitale weerbaarheid zou verder moeten gaan dan ‘kunnen’. Mensen zijn pas digitaal weerbaar wanneer ze als kritische en mondige burger in staat zijn de digitale handel en wandel van bedrijven en overheden te begrijpen. Het gaat dan om achterliggende modellen van gebruikte methoden: wat betekent het bijvoorbeeld als ik mijn stem elektronisch uitbreng? Het gaat ook om het kunnen doorzien wat de consequenties zijn van ingrepen of vragen, afkomstig van de overheid: denk aan de verplaatsing van activiteiten van overheden. Bijvoorbeeld de decentralisatie van zorgtaken richting de gemeente) waarbij niet duidelijk wie aan de hand van welke data beslissingen gaat nemen. Investeren in digitale vaardigheden krijgt een bijsmaak als je niet ook de digitale naïviteit bestrijdt.

De overheid moet niet alleen via goed ICT-onderwijs investeren in het creëren van digitaal vaardige en weerbare burgers, maar ook in eigen huis werken aan het eigen digitale besef. Volgens BinnenlandsBestuur is een beperkt digitaal bewustzijn niet alleen een probleem dat zich bij burgers voordoet. Lagere overheden en gemeenteambtenaren hebben bijvoorbeeld nog een stap te zetten als het gaat om bewustzijn op het gebied van cybersecurity, zo blijkt uit de Rapportage Cyber Security van Intomart GFK. Onze data zijn niet bepaald in veilige handen: gemeenteambtenaren scoren op de meeste deelonderwerpen (zoals bewustzijn, omgang met wachtwoorden, et cetera) lager dan medewerkers bij Rijksoverheid, vitale sectoren en bedrijfsleven. Ook voor overheden geldt dat digitaal bewustzijn verder gaat dan vaardigheden.

Het is niet in het belang van de overheid zelf om – op het vlak van digitale weerbaarheid – uiterst kritische burgers op te kweken. Maar het zou met name liberalen (die naar een zo klein mogelijke overheid streven) wel sieren als ze investeren in de onbalans als het gaat om digitale weerbaarheid en datapower. De kans is anders groot dat burgers bij de overheid dezelfde weg afleggen als destijds de klanten bij de banken: lever diensten en producten waarvan niemand snapt hoe ze werken en tegen de tijd dat er iets ernstig mis gaat, sturen we wel een excuusbrief. Dat is geen goed recept voor een goed werkende digitale samenleving.

Via The Connected World.

Reacties (5)

#1 henkvdam

Digitale vaardigheden, lachen.
Ik diende voor her eerst nota’s via het net in bij een verzekeraar, ik heb sinds 1978 met computers te maken.
Toch begreep ik de instructies niet, zodat nota’s dubbel werden ingediend.
Vandaag bij IKEA zelfafrekeningskassa’s, niemand lukte het zonder hulp.
Het doet denken aan de NS kaartjesautomaten, wie vrijwel nooit met de trein gaat snapt er niets van.
Hoe het kan dat die in Frankrijk foolproof zijn, ik snap het niet.
Verder heeft allemaal niets met digitale vaardigheden te maken, wie een pc bedient kent alleen een paar trucjes.
Wie daaraan twijfelt moet eens lezen Zen and de art of motorcycle maintenance, van Pfirsich.

  • Volgende discussie
#2 Gladiool

Wat is nu weer ‘datapower’? Gaan we dat woord vaker tegenkomen?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 FiFa

Overheid en ICT is als de PVDA als een sociale partij.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Andy Cap

@1: “Wie daaraan twijfelt moet eens lezen Zen and de art of motorcycle maintenance, van Pfirsich.”

Dat boek is toevallig een van mijn favoriten en de schrijver is Robert Pirsig en niet pruim. Hoe ik de verwijzing naar dat boek moet plaatsen in het kader van jouw reactie is me volledig onduidelijk.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Co Stuifbergen

@4: Andy Cap,

misschien doelt henkvdam erop dat Robert M. Pirsig ergens kritiek levert op mensen die technische apparaten gebruiken, maar de essentie niet begrijpen.

Een vriend van hem (ook een motorrijder) had bijvoorbeeld een dun strookje metaal nodig om een remhendel vast te zetten, en Pirsig vond het: een leeg blikje (van bier of frisdrank).
Maar dat vond zijn vriend dan weer niet geschikt.

  • Vorige discussie