ACHTERGROND - Ook na de nieuwe rapportage van een werkgroep van het IPCC kwamen er diverse geluiden als zou de samenvatting erg politiek ingevuld zijn. Meestal met de suggestie dat de politiek het klimaatprobleem aandikt voor eigen doeleinden. Het omgekeerde blijkt het geval.
Werkgroep III van het IPCC gaat over mogelijke maatregelen om de klimaatverandering te minimaliseren. Denk hierbij dus aan zaken als het Kyoto-protocol. Deze mogelijke maatregelen zijn tweejaarlijks onderdeel van de internationale onderhandelingen van de UN.
Een van de voorzitters van een deelcommissie, Robert Stavins, doet nu een boekje open over hoe het werkelijk gaat. Kort samengevat, de politici van alle landen laten alles uit de samenvatting halen wat maar tot verplichtingen zou leiden. En in de woorden van dhr Stavins wordt een “Summary for Policymakers” dan eigenlijk een “Summary by Policymakers”
Ter illustratie van dit punt hieronder eerst een deel uit de draft opgesteld door de wetenschappers en het IPCC, gevolgd door datzelfde stuk na interventie van de politiek zoals het uiteindelijk publiek werd.
Dus van dit:
Recent UNFCCC negotiations have sought to include more ambitious contributions from the countries with commitments under the Kyoto Protocol, mitigation contributions from a broader set of countries, and new finance and technology mechanisms. Under the 2010 Cancún Agreement, developed countries formalized voluntary pledges of quantified, economywide emission reduction targets and some developing countries formalized voluntary pledges to mitigation actions. The distributional impact of the agreement will depend in part on the magnitude and sources of financing, although the scientific literature on this point is limited, because financing mechanisms are evolving more rapidly than respective scientific assessments (low evidence; low agreement).
Under the 2011 Durban Platform for Enhanced Action, delegates agreed to craft a future legal regime that would be ‘applicable to all Parties … under the Convention’ and would include substantial new financial support and technology arrangements to benefit developing countries, but the delegates did not specify means for achieving those ends. [13.5.1.1, 13.13.1.3, 16.2.1.1]
Bleef dit over:
UNFCCC activities since 2007 have led to an increasing number of institutions and other arrangements for international climate change cooperation. [13.5.1.1, 13.13.1.3, 16.2.1.1]
Tot zover de politici die het IPCC misbruiken om in eigen belang hele harde anti-opwarmingsmaatregelen te gaan nemen.
En hoe komt zoiets dan in het nieuws bij een krant met een nogal sceptische houding ten opzichte van de opwarming. Leest u zelf. Dat geeft toch een heel ander gevoel niet.
Reacties (8)
Waarmee maar weer eens bewezen wordt, vanuit onverdachte hoek nog wel, dat het IPCC niet serieus kan worden genomen.
Nee, het toont vooral aan dat je de samenvattingen moet overslaan en de onderliggende stukken zelf moet lezen.
Ja, maar dat doet (bijna) niemand.
Overigens vind ik de reflex om in te zetten op reductie van CO2-uitstoot getuigen van een tunnelvisie die óók niet erg wetenschappelijk overkomt. Er zijn namelijk andere principe-oplossingen die mogelijk méér zoden aan de dijk zetten, namelijk het ophogen van de dijken om de (bescheiden) zeewaterstijging het hoofd te bieden en het plannen van aanpassingen op agrarisch gebied. Het zou iedereen inmiddels toch wel duidelijk moeten zijn dat er wereldwijd onvoldoende draagvlak bestaat om iets aan de CO2-uitstoot te doen: die neemt alleen maar toe.
Maar het kan ook nog anders. Wat ik niet begrijp is dat de enige optie die echt zou kunnen werken consequent niet aan bod komt, namelijk de ontwikkeling en massale inzet van kernenergie op basis van thorium.
@3: Inderdaad de rijken verschuilen zich achter hun verhoogde dijken en het arme deel van de wereld, die de zwaarste klappen krijgt, zoekt het maar zelf uit.
@3
De dijken worden al opgehoogd. Voortdurend. Als we, zoals je voorstelt, niet inzetten op reductie van CO2-uitstoot, hebben we dijken nodig van een meter of 10 hoger dan nu. Om te beginnen. Een meter of 10 langs de hele kustlijn en langs alle rivieren tot ver voorbij de oostgrenzen van Nederland. En dan hebben we het niet over winterdijken, maar over het volledig kanaliseren van alle rivieren en de aanleg van gigantische gemalen om het kwelwater terug te pompen. Alternatief is natuurlijk om de riviermondingen af te dammen, de volledige toevoer van Schelde, Maas en Rijn 10 meter omhoog te pompen, de zalm definitief af te schrijven en alle zeehavens achter gigantische sluizen te leggen.
De piekdoorvoer van de schelde Schelde kan ik zo gauw niet vinden, maar voor hoogwatersituaties moet je dan zo’n 20000 kuub per seconde 10 meter omhoog pompen, dat is met een paar gigawatt (2 tot 5) wel te doen op zich. Misschien nog een gigawattje extra voor de afvoer van water dat zijn oorsprong in Nederland zelf vindt, maar dan ben je er waarschijnlijk wel. Valt me eerlijk gezegd nog alleszins mee, ook al klinkt het als een absolute distopie.
Maargoed. Waarschijnlijk heb je gelijk dat het niet echt een succes gaat worden met de CO2-reductie; er is immers nog volstrekt niets dat ook maar een beetje lijkt op een deuk te bespeuren in het wereldwijde fossiele energiegebruik. Maar op korte termijn thoriumkerncentraletechnologie tot commercieel acceptabel niveau brengen en de de productie van kerncentrales en brandstof significant opvoeren is hoegenaamd nog onrealistischer dan te proberen de CO2-uitstoot te beteugelen. We houden het vervangen van onze bestaande kerncentrales al niet eens bij en lopen binnenkort tegen een tekort aan uranium aan. Als we al zwaar inzetten op kernenergie, is dat waarschijnlijk net voldoende om de bestaande problemen met kernenergie op te lossen (oude centrales vervangen, verse uranium opgraven).
@5
Het valt toch niet tegen te houden, alle maatregelen die er realistisch zullen komen in de nabije toekomst zorgen er misschien voor dat die nieuwe dijken 20% minder hoog hoeven te worden.
@0: “.. politici van alle landen laten alles uit de samenvatting halen wat maar tot verplichtingen zou leiden.”
Een zwakke maatschappelijke tegenbeweging vergemakkelijkt dat door nauwelijks aan te dringen op effectieve goedkope maatregelen als energiebesparing, CO2 heffing als vliegtax, kolentax, … en dure maatregelen als zeewindmolens te omarmen.
De summary for policymakers, is bedoeld om gelezen te worden.
Uit wat er echt gebeurt, kun je concluderen dat wetenschappers hierbij glansrijk verliezen van leuteraars als “policy makers”
Dat is dom van de wetenschappers.
Ze hadden beter Al Gore achtige figuren kunnen inhuren om een eerlijke samenvatting over te brengen.
En niet 1 zo’n persoon per keer maar een stuk of 10, die maken ieder een eigen verwoording van de samenvatting en gaan daarmee de boer op. zo kan elke cultuur op een passende manier bediend worden.