Het verstilde moment..tijdmoment vastgrijpen wat zo moeilijk is..en dan kiezen bij de tweesprong say no more wink wink
#2
Peter
Landschap met of landschap zonder
de zon komt op, de zon gaat onder.
Bedoelt ge dat, Crachàt?
#3
Crachàt
strak, Larie!
zo kan je het ook zien, Peter. Via jouw woorden krijgt het iets haiku-achtigs, wat tot nader order niet verboden is.
Ik vond het droombeeld waarmede ik deze ochtend vroeg wakker werd – de twee zonnen – heel duidelijk: ik moest er tussen kiezen. Raar genoeg moet je zoiets tekenen om te vatten.
#4
Peter
Tekenen is voor jou toch geen keuze? Een kunstenaar moet kunst maken.
Je werd toch niet door die vermaneden vingewr i het midden gedwongen tot het maken van een keuze?
En nou je het zelf zo zegt: wat heb je nu gekozen?
#5
tess
“Lord of the rings”: de keuze tussen het goud en de ziel!
De twee manen staan voor het vrouwelijke, dat mannen steeds weer aanmoedigt om ‘slechte’ dingen te doen? Of zoiets?
#6
tess
@ 4
Peter, ik geloof dat alles wat je doet bij keuze wordt bepaald. Bewust dan wel onbewust, gewild of ongewild etc.
Keuzemogelijkheden en keuzevrijheid zijn daarentegen weer drogredenen. Immers aan de keuze ligt vrijwel altijd een overlevingsmechanisme ten grondslag en dat maakt van de mens een wankel dier in de jungle van het leven.
#7
S’z
Je bent de derde zon voor Brussel vergeten ?
#8
tess
Ah, de manen zijn zonnen! Dat zou dan een aanpassing van mijn interpretatie betekenen, ware het niet dat de maan zichtbaar wordt doordat de zon schijnt, nietwaar?
#9
S’z
–uit filter gefilterd–
Ondergang van het Belgisch avondland (aka the Bronx, klikmelink) … in een beetje een Yes sfeertje, dat was mijn projectie in deze …
tess: ik vrees dat ik de kelk LOTR aan mij voorbij heb laten zoeven <:-)
Al zit er ergens in mijn gekrassel en geklieder wel iets van de fantasywereld, duidelijk. Ik zie het meer als putten uit dezelfde bron, niet echt wandelen in dezelfde wereld.
#11
mescaline
Twee zonnen, een neus, een mond, dat is verliefdheid op twee. Keuze… duh.
IS, Mesc, is. Maar droomduidend enkel sprake van onschuldige verwarring, die niet anders dan hartverscheurend kan worden.
Stèl, roept de kim der beide zonnen, stèl.
waar is het groene gras groenst.
#13
mescaline
Dan ga ik een onbekende kant op… die van een voorheen harteloze joodse troelahoer die Mauthausen overleeft. Twee keuzes, iedere week. Vier, acht, zestien keuzes. En achteraf alleen maar twee. Want zo werkt het, heb je gelijk in.
#14
Popeye
S’z @ 7
mescaline @ 13
Het is niet omdat de man z’n excuses heeft aangeboden, dat je toch niet, een ietwat op je hoede moet blijven voor ‘weverij’: een bijwijle kwalijke opstoot van irrationeel denken.
#15
Popeye
‘Keuze’:Een deel van het werk vind ongetwijfelt z’n oorsprong in het diepere.
Wellicht heeft het betrekking op de verschillende lichtshows in de grotten van Han.
De diepere betekenis van het werk ligt precies hierin; dat de idee van keuzes van nul en generlei betekenis is, daar er in de grotten van Han slechts één lichtshow is.
M.AW: Dit is uw leven, dit is uw ‘show’. Maar er het beste van.
#16
S’z
Plato on tour : Altamira, Lascaux, Lourdes, Han, …
#17
mescaline
Maar ja, hallo. Een uur in de morgen, dan staan er soms teveel poortjes open @popeye.
Wat ik als overdagmens dan wel bedoelde, @Crachat: ik merk binnenin niets bij het idee van dat werkelijke droombeeld als eindmetafoor voor een onmogelijke keuze. Het duiden (bewust cerebraal (vind ik)) in die richting is best mogelijk, a la “jouw keuze verandert de wereld maar verrekte weinig, gast, kijkmaar”, maar er ontbreekt me er teveel aan. De zintuigelijke zon is daar gewoon te sterk voor, laat staan die twee. Geef me de droom, of het beeld, is het eerste primaire gevoel inderdaad het woord ‘keuze’, de interpretatie ‘onmogelijke keuze’ geweest ?
Denk het wel, Mesc. Daar bij het luiken der ogen, dat ene universium waar men ondergaat voor ’n plezier, dat luciede dromen, nog even omdraaiend…. toen was de keuze onmaakbaar. Inertie, ik kon niet en dus wou niet kiezen.
De keuze had ik dus om te kiezen. Maar waarom zou je?
Beiden zijn hetzelfde, lijkt. Tussen lijkt en blijkt zullen we wel steeds blijven zweven zeker?
Van de vele donkere tekeningen die ik hier gemaakt heb moet dit de ergste zijn. Mijn venijn onafwendbaar in alles wat je doet, zodra je beweegt.
Niet zonder enig gemonkel rond de mondhoeken mag je ook vaststellen dat het virtueeel bestaan en getest en voor de keuze gesteld worden op ons aller Sargasso niet zelden als bijzonder benauwend want ‘kieskieskies’ wordt ervaren door menig poster.
‘K weet ervan, ik koos deze ochtend en was ’t weer kwijt, en zocht het en niet gevonden. Maar da’s mij geen broederband genoeg met het beeld dat gezocht wordt…. dit keer de twee zonnen over de wereld. En “moet dit donkere beeld” de ergste zijn… allez bien, je wilt het, dus is het zo. En ik wil het niet, dus is het zo niet ! Je hoeft niet te kiezen ;-)
lol – alles gezegd door den artiest is -meermaals betoogd en als bijsluiter meegegeven- al even speculatief als de kijker.
Het eeuwige raadsel, inhoudsloos en zonder doel.
Reacties (22)
Het verstilde moment..tijdmoment vastgrijpen wat zo moeilijk is..en dan kiezen bij de tweesprong say no more wink wink
Landschap met of landschap zonder
de zon komt op, de zon gaat onder.
Bedoelt ge dat, Crachàt?
strak, Larie!
zo kan je het ook zien, Peter. Via jouw woorden krijgt het iets haiku-achtigs, wat tot nader order niet verboden is.
Ik vond het droombeeld waarmede ik deze ochtend vroeg wakker werd – de twee zonnen – heel duidelijk: ik moest er tussen kiezen. Raar genoeg moet je zoiets tekenen om te vatten.
Tekenen is voor jou toch geen keuze? Een kunstenaar moet kunst maken.
Je werd toch niet door die vermaneden vingewr i het midden gedwongen tot het maken van een keuze?
En nou je het zelf zo zegt: wat heb je nu gekozen?
“Lord of the rings”: de keuze tussen het goud en de ziel!
De twee manen staan voor het vrouwelijke, dat mannen steeds weer aanmoedigt om ‘slechte’ dingen te doen? Of zoiets?
@ 4
Peter, ik geloof dat alles wat je doet bij keuze wordt bepaald. Bewust dan wel onbewust, gewild of ongewild etc.
Keuzemogelijkheden en keuzevrijheid zijn daarentegen weer drogredenen. Immers aan de keuze ligt vrijwel altijd een overlevingsmechanisme ten grondslag en dat maakt van de mens een wankel dier in de jungle van het leven.
Je bent de derde zon voor Brussel vergeten ?
Ah, de manen zijn zonnen! Dat zou dan een aanpassing van mijn interpretatie betekenen, ware het niet dat de maan zichtbaar wordt doordat de zon schijnt, nietwaar?
–uit filter gefilterd–
Ondergang van het Belgisch avondland (aka the Bronx, klikmelink) … in een beetje een Yes sfeertje, dat was mijn projectie in deze …
tess: ik vrees dat ik de kelk LOTR aan mij voorbij heb laten zoeven <:-) Al zit er ergens in mijn gekrassel en geklieder wel iets van de fantasywereld, duidelijk. Ik zie het meer als putten uit dezelfde bron, niet echt wandelen in dezelfde wereld.
Twee zonnen, een neus, een mond, dat is verliefdheid op twee. Keuze… duh.
IS, Mesc, is. Maar droomduidend enkel sprake van onschuldige verwarring, die niet anders dan hartverscheurend kan worden.
Stèl, roept de kim der beide zonnen, stèl.
waar is het groene gras groenst.
Dan ga ik een onbekende kant op… die van een voorheen harteloze joodse troelahoer die Mauthausen overleeft. Twee keuzes, iedere week. Vier, acht, zestien keuzes. En achteraf alleen maar twee. Want zo werkt het, heb je gelijk in.
S’z @ 7
mescaline @ 13
Het is niet omdat de man z’n excuses heeft aangeboden, dat je toch niet, een ietwat op je hoede moet blijven voor ‘weverij’: een bijwijle kwalijke opstoot van irrationeel denken.
‘Keuze’:Een deel van het werk vind ongetwijfelt z’n oorsprong in het diepere.
Wellicht heeft het betrekking op de verschillende lichtshows in de grotten van Han.
De diepere betekenis van het werk ligt precies hierin; dat de idee van keuzes van nul en generlei betekenis is, daar er in de grotten van Han slechts één lichtshow is.
M.AW: Dit is uw leven, dit is uw ‘show’. Maar er het beste van.
Plato on tour : Altamira, Lascaux, Lourdes, Han, …
Maar ja, hallo. Een uur in de morgen, dan staan er soms teveel poortjes open @popeye.
Wat ik als overdagmens dan wel bedoelde, @Crachat: ik merk binnenin niets bij het idee van dat werkelijke droombeeld als eindmetafoor voor een onmogelijke keuze. Het duiden (bewust cerebraal (vind ik)) in die richting is best mogelijk, a la “jouw keuze verandert de wereld maar verrekte weinig, gast, kijkmaar”, maar er ontbreekt me er teveel aan. De zintuigelijke zon is daar gewoon te sterk voor, laat staan die twee. Geef me de droom, of het beeld, is het eerste primaire gevoel inderdaad het woord ‘keuze’, de interpretatie ‘onmogelijke keuze’ geweest ?
Denk het wel, Mesc. Daar bij het luiken der ogen, dat ene universium waar men ondergaat voor ’n plezier, dat luciede dromen, nog even omdraaiend…. toen was de keuze onmaakbaar. Inertie, ik kon niet en dus wou niet kiezen.
De keuze had ik dus om te kiezen. Maar waarom zou je?
Beiden zijn hetzelfde, lijkt. Tussen lijkt en blijkt zullen we wel steeds blijven zweven zeker?
Van de vele donkere tekeningen die ik hier gemaakt heb moet dit de ergste zijn. Mijn venijn onafwendbaar in alles wat je doet, zodra je beweegt.
Niet zonder enig gemonkel rond de mondhoeken mag je ook vaststellen dat het virtueeel bestaan en getest en voor de keuze gesteld worden op ons aller Sargasso niet zelden als bijzonder benauwend want ‘kieskieskies’ wordt ervaren door menig poster.
En o ja -pet af voor de sailorman! :-)
‘K weet ervan, ik koos deze ochtend en was ’t weer kwijt, en zocht het en niet gevonden. Maar da’s mij geen broederband genoeg met het beeld dat gezocht wordt…. dit keer de twee zonnen over de wereld. En “moet dit donkere beeld” de ergste zijn… allez bien, je wilt het, dus is het zo. En ik wil het niet, dus is het zo niet ! Je hoeft niet te kiezen ;-)
lol – alles gezegd door den artiest is -meermaals betoogd en als bijsluiter meegegeven- al even speculatief als de kijker.
Het eeuwige raadsel, inhoudsloos en zonder doel.
het leven zelf, parblue.
onkies.
Peu !