In een wereld waarin een belangrijk deel van R&D onder leiding staat van en gefinancierd wordt door het militair-industriële complex, wordt hard gelachen om de eerste wet van Asimov.
#2
mescaline
In Asimovs verhalen lopen die wetten al achter op de realiteit.
De reacties bij het gelinkte stuk zijn verfrissend skeptisch.
#3
KJ
D’r was een tijdje geleden toch zo’n killerbot die, bij een demonstratie in Zuid Afrika, alle aanwezigen doodde ? ’t Zal je maar gebeuren: ga je daar in je Armani-suit en je Ray Bans in je witte Audi A6 naar die ou transvaal bij die groen doringboom samen met al je matties uit het huurlingen/wapenhandelaar/andere frisse mensen circuit, zegt die gast: en nu gaat de machine op die blikjes daar schieten, eindig je met drie kogelgaten in je bast. En niemand die even om hulp kan bellen.
#4
MaxM
Er is niets mis met de wetten van Asimov, de genoemde voorbeelden zijn juist een gevolg van het niet toepassen daarvan.
#5
Loupe
@4:
Asimov’s verhalen gaan bijna allemaal over situaties waarin deze 3 wetten falen of vreemde taferelen opleveren.
@4: Nou er is wel wat mis met de wetten van Asimov: Ze zijn onaanvaardbaar voor degenen die zich bezig houden met de ontwikkeling van robotten. Vooral die eerste zit nogal in de weg van het doel van veel robot-ontwikkeling: Het doden van mensen van de tegenstander, zonder dat daarbij mensen van je eigen kant in gevaar hoeven te komen.
#8
MaxM
De paradoxen die ontstaan in onduidelijke situaties zijn van een andere orde dan wanneer je een robot ontwikkelt met een specifiek doel om mensen dood te maken. Je kan niet klagen dat iets niet werkt omdat je het niet toepast zonder het risico te lopen om vervangen te worden door een klein script. Achteraf tot een conclusie komen dat je een verkeerde beslissing hebt gemaakt omdat je niet alle gevolgen kan overzien is erg menselijk. Maar het is een tijd geleden dat ik de complete robot van Asimov heb gelezen.
Reacties (8)
In een wereld waarin een belangrijk deel van R&D onder leiding staat van en gefinancierd wordt door het militair-industriële complex, wordt hard gelachen om de eerste wet van Asimov.
In Asimovs verhalen lopen die wetten al achter op de realiteit.
De reacties bij het gelinkte stuk zijn verfrissend skeptisch.
D’r was een tijdje geleden toch zo’n killerbot die, bij een demonstratie in Zuid Afrika, alle aanwezigen doodde ? ’t Zal je maar gebeuren: ga je daar in je Armani-suit en je Ray Bans in je witte Audi A6 naar die ou transvaal bij die groen doringboom samen met al je matties uit het huurlingen/wapenhandelaar/andere frisse mensen circuit, zegt die gast: en nu gaat de machine op die blikjes daar schieten, eindig je met drie kogelgaten in je bast. En niemand die even om hulp kan bellen.
Er is niets mis met de wetten van Asimov, de genoemde voorbeelden zijn juist een gevolg van het niet toepassen daarvan.
@4:
Asimov’s verhalen gaan bijna allemaal over situaties waarin deze 3 wetten falen of vreemde taferelen opleveren.
Bonus leesvoer:
Artificial brain ’10 years away’
Found it !
http://www.wired.com/dangerroom/2007/10/robot-cannon-ki/
@4: Nou er is wel wat mis met de wetten van Asimov: Ze zijn onaanvaardbaar voor degenen die zich bezig houden met de ontwikkeling van robotten. Vooral die eerste zit nogal in de weg van het doel van veel robot-ontwikkeling: Het doden van mensen van de tegenstander, zonder dat daarbij mensen van je eigen kant in gevaar hoeven te komen.
De paradoxen die ontstaan in onduidelijke situaties zijn van een andere orde dan wanneer je een robot ontwikkelt met een specifiek doel om mensen dood te maken. Je kan niet klagen dat iets niet werkt omdat je het niet toepast zonder het risico te lopen om vervangen te worden door een klein script. Achteraf tot een conclusie komen dat je een verkeerde beslissing hebt gemaakt omdat je niet alle gevolgen kan overzien is erg menselijk. Maar het is een tijd geleden dat ik de complete robot van Asimov heb gelezen.