Zondagnacht loodsten Obama en de Democraten het zorgplan met succes door het Huis van Afgevaardigden in de VS. Hiermee is de legislatieve strijd rond het plan zo goed als beslecht, maar de gevolgen kunnen tot in lengte van dagen merkbaar zijn in de VS. Tijd dus om de balans op te maken na een jaar van moddergooien over en weer, cumulerend in het bespugen van een gekozen congreslid.
Al snel nadat de kogel door de kerk was, kwam David Frum ten tonele. Frum is één van de speechschrijvers van George W. Bush en politiek journalist. Hij staat bekend als conservatief. Zijn analyse van het Republikeinse verlies voorspelt echter weinig goeds voor de Republikeinse partij. De titel van zijn analyse zegt al voldoende: Waterloo.
De Republikeinen lijden het grootste verlies sinds de jaren ’60, toen de Social Security Act van 1965 zijn intrede deed. Medicare en Medicaid zorgden toen voor gezondheidszorg voor bejaarden en hele arme Amerikanen. De hervormingen van nu resulteren op de middellange termijn in een electorale dreun voor de Grand Old Party. Veel Amerikanen gaan profiteren van de hervormingen. Dat is electoraal gunstig.
Frum vindt dat de Republikeinen zichzelf hebben uitgesloten van een mogelijk succes door keihard oppositie te voeren tegen de plannen. De gematigde Republikeinen lieten zich meeslepen door de minderheid die Obama’s plannen vergeleek met massamoord. Het zorgplan zou je oma de dood in jagen en een groep mensen zou beslissen of de gehandicapte zoon van Sarah Palin blijft leven.
Frum zag liever dat de Republikeinen niet zo’n harde grens trokken. Onderhandelingen met de Democraten over het plan hadden kunnen leiden tot compromissen. Maar nee, ‘we were going for all the marbles’.
Voor alle knikkers gaan. Dat beviel de Republikeinen goed toen Bill en Hillary Clinton hun hervormingen in de gezondheidszorg tot wet wilden maken. Het was echter een strategische fout om Hillarycare te vergelijken met Obamacare, volgens Frum. Obama geniet meer steun van de Amerikanen dan Clinton toen. De Democraten in de volksvertegenwoordiging zijn liberaler dan in het eerste termijn van Bill Clinton. En bovenal: de Democraten hebben lessen getrokken uit de pijnlijke nederlaag in de jaren ’90.
Waarom onderhandelden de Republikeinen eigenlijk niet over het plan? Een van Obama’s speerpunten was immers het bipartisanship. Republikeinen en Democraten moesten hand in hand grote problemen aanpakken, zo was de – utopische? – gedachte van Obama. Daar lag een opening voor de Republikeinen die ze op z’n minst hadden kunnen uitbuiten. “Jij wil brede consensus? Kom maar met concessies.”
Frum legt uit waarom die onderhandelingen er niet kwamen:
“There were leaders who knew better, who would have liked to deal. But they were trapped. Conservative talkers on Fox and talk radio had whipped the Republican voting base into such a frenzy that deal-making was rendered impossible.”
De schreeuwers krijgen zo veel aandacht, dat ze de vertegenwoordigers – ’talking heads’ – worden voor de hele partij. Daarmee sluiten ze de mogelijkheid tot compromissen uit, omdat dat uitgelegd zal worden als een verlies.
Frum legt daarna in zijn analyse de vinger op de zere plek. Een probleem dat los staat van zorg, de economie of homo’s in het leger. Een probleem dat consequenties heeft op de lange termijn, als de Republikeinse partij er geen oplossing voor vindt. Ik zou afdoen aan de waarde als ik zijn boodschap parafraseer. Het gevaar van oerconservatieve talk radio en de tv-zender Fox:
“I’ve been on a soapbox for months now about the harm that our overheated talk is doing to us. Yes it mobilizes supporters ? but by mobilizing them with hysterical accusations and pseudo-information, overheated talk has made it impossible for representatives to represent and elected leaders to lead. The real leaders are on TV and radio, and they have very different imperatives from people in government. Talk radio thrives on confrontation and recrimination. When Rush Limbaugh said that he wanted President Obama to fail, he was intelligently explaining his own interests. What he omitted to say ? but what is equally true ? is that he also wants Republicans to fail. If Republicans succeed ? if they govern successfully in office and negotiate attractive compromises out of office ? Rush’s listeners get less angry. And if they are less angry, they listen to the radio less, and hear fewer ads for Sleepnumber beds.
“So today’s defeat for free-market economics and Republican values is a huge win for the conservative entertainment industry. Their listeners and viewers will now be even more enraged, even more frustrated, even more disappointed in everybody except the responsibility-free talkers on television and radio. For them, it’s mission accomplished. For the cause they purport to represent, it’s Waterloo all right: ours.”
Reacties (6)
Ik snap zijn logica wel, maar uiteindelijk zijn de republikeinen toch zelf degenen die bepalen wat ze stemmen. Ze missen toch een leider in dat kamp met een beetje visie.
Hun tactiek blijkt achteraf gewoon een genadeloze miskleun geweest te zijn. Ik las gisteren nog een artikel van Matthew Yglesias, die feitelijk zegt dat door hun tegenstand het uiteindelijke pakket veel linkser is dan wanneer ze onderhandeld hadden. Op zeker moment waren er genoeg mensen in het Democratische kamp die een deal wilden sluiten, maar als je opponent je op geen enkele wijze tegemoet wil komen , dwing je ze feitelijk hun eigen plan erdoor heen te forceren.
Overigens denk ik dat in Republikeinse kring men ook een beetje last heeft gehad van groupthink. Men dacht dat het Amerikaanse volk in meerderheid tegen het plan was en dus aan hun kant stond. In werkelijkheid echter waren van de mensen die tegen het plan waren een groot deel tegen omdat ze het niet ver genoeg vonden gaan. Die gaan echt niet voor de Republikeinen stemmen in november.
Frum maakt verder nog een belangrijk punt; zelfs als de Republikeinen door het health care debat in november de verkiezingen winnen, krijgen ze het niet teruggedraaid. De wet is nu de status quo en als we iets geleerd hebben van de afgelopen anderhalf jaar is het wel hoe moeilijk het is om die status quo te veranderen. De Democraten hadden er een grote meerderheid in het Huis van Afgevaardigden, 60 senatoren en een president in het Witte Huis die expliciet op health care campagne gevoerd had voor nodig om deze wet er maar net door heen te krijgen.
De strijd is min of meer over, de winst voor de Democraten is binnen en voor de Republikeinen restert inderdaad een waterloo.
Frum is vanwege deze analyse ontslagen door het American Enterprise Institute, waar ook Ayaan Hirsi Ali aan verbonden is.
Fantastisch. Dit zijn nu de mensen, die opkomen voor de vrijheid van meningsuiting. Totdat je een mening uit, waar ze het niet mee eens zijn. Dan wordt je ontslagen.
Vermoedelijk gaan onze strijders voor de vrijheid van meningsuiting hier weer geen woord aan vuil maken….
Als Hirsi Ali nu echte principes heeft, neemt ze eveneens ontslag.
Tjonge, die Republikeinen proberen wel hun gelederen gesloten te houden. Op het zielige af.