Voor veel Amerikanen is hun creditcard het meest gebruikte betaalmiddel. Gezamelijk hebben ze dan ook bijna 1 biljoen dollar schuld op die kaartjes staan. Geen wonder dus dat sommigen al enige tijd voorspelden dat we ook nog een creditcardcrisis zouden krijgen. Grote maatschappijen als American Express zijn inmiddels dan ook in de problemen gekomen en hebben geld ontvangen van het TARP programma, ook wel ’the bailout’ genoemd. In het geval van AmEx was dat een slordige 3 miljard dollar en om dat geld te kunnen ontvangen werden ze zelfs speciaal omgevormd tot bank.
In deze situatie is het weinig verrassend dat de maatschappijen voorzichtiger worden met het verlenen van krediet. Ze gaan daarbij alleen niet al te handig te werk, zodat klanten met een uitstekende betaalhistorie ineens geconfronteerd worden met teruglopende kredietlijnen. Dat zijn individuele consumenten, maar vaak ook kleine ondernemingen. Die zien ineens een forse kredietfaciliteit van hun balans verdwijnen en hebben ineens een probleem om hun leveranciers te betalen. Dat kan er in het uiterste geval toe leiden dat ondernemingen kopje onder gaan.
Ook de instrumenten waarmee ze bepalen of iemand nog wel kredietwaardig is, zijn nogal twijfelachtig. Er zijn sterke aanwijzingen dat ze gebruik maken van ‘shopper profiling‘. Als je met creditcard betaalt in een winkel waar veel mensen betalen die hun krediet pas laat aflossen, wordt ook jouw krediet naar beneden bijgesteld. Een slachtoffer van deze praktijken, Kevin Johnson, heeft de website NewCreditRules.com opgezet om mensen te waarschuwen voor deze acties.
Het vervelendste voor de creditcardmaatschappijen is echter dat ze hiermee weliswaar hun risico’s verkleinen, maar tegelijkertijd hun beste klanten behoorlijk op de kast jagen. Als je een vlekkeloze betaalstatus hebt, interesseert het je waarschijnlijk niet dat ze de rente bij te laat betalen verhogen van elf naar vijftien procent, maar word je wel sjacherijnig als in dezelfde brief staat dat je bij de maatschappij mag protesteren als je het er niet mee eens bent. Ze beloven je kredietfaciliteit dan met onmiddelijke ingang op te heffen.
Zo snijden creditcardmaatschappijen zich pas echt in de vingers: aan de ene kant een toenemend aantal mensen dat onder druk van de economische crisis hun schuld niet meer kan voldoen en aan de andere kant hun beste klanten die weglopen omdat ze zich slecht behandeld voelen.
Reacties (8)
Klein addertje: een uitstekende betaalhistorie in het verleden is geen garantie voor de toekomst.
@1
:-)
Da’s waar, maar waarschijnlijk ligt bij hen niet het grootste risico dat dat gebeurt, toch? :-)
@Mark Voor creditcard maatschappijen zijn eigenlijk alleen matig achterlopende klanten interessant. De snelle betalers leveren te weinig op (geen rente boetes) en de extreem late betalers betalen op een gegeven moment niet alles meer.
Mijn punt is dat betaalhistorie niet de enige voorspellende variabele is. Als iemand zijn baan kwijtraakt bijvoorbeeld kun je de kredietwaardigheid ineens heel anders inschalen, al was de historie nog zo goed.
Het probleem hier is denk ik vooral dat het een voorspellende waarde hád. Het speelveld is nu echter dermate veranderd dat de oude modellen de vuilnisbak in kunnen.
Komt wel goed, denk ik.
De beste kanten van creditcardmaatschappijen zijn *niet* de klanten die op tijd hun rekeningen betalen. Klanten die hun schulden wel afbetalen, maar dit stelselmatig te laat doen brengen namelijk veel meer geld in het laatje.
klopt, de creditkaartmaatschappij verdiend echt grof geld met de late betalers.
Iets waar ik mij al jaren aan erger.
Deze maatschappijen zijn te vergelijken met onze overheid, met hun verhogend termijn boete-gedrag :
De zwakste schouders in de samenleving laten ze het meest betalen !
Beste reactie van 7. Tien jaar geleden ontmoette ik een gozer van zeer rijke mensen, waar hij over pochtte, hij had drie creditcards, dus niet de zwakste schouders.