Je debuteert met een CD die ‘The Liverpool Sessions’ heet en ook al wil je daaraan later niet worden herinnerd, het maakt je naam en je mag overstappen naar een groot label. Een violiste die grunge speelt, dat is interessant. Je single ‘Mother mother’ is een internationale hit, je CD ‘The burdens of being upright’ verkoopt fantastisch, je gaat op tournee door Europa en ontmoet een leuke man. Je maakt je volgende CD. De wereld ligt aan je voeten. Het is 1996.
En dan wordt het label overgenomen. De nieuwe maatschappij ziet grunge wel zitten maar heeft al wat gevestigde namen in huis. Je CD wordt daarom uitgesteld en als hij wel uitkomt, is grunge dood.
Einde carrière, begin van een loopbaan in het schnabbelcircuit. Soms optredens in kleine zaaltjes, zoals in Amstelveen. Desondanks bleef Tracy Bonham materiaal uitbrengen, nu eens in eigen beheer, dan weer bij een klein label. ‘Something beautiful’ verscheen op zo’n eigenbeheertje, ‘Bee’.
En het stomme is: na twintig jaar ben ik nog altijd een beetje verliefd op de vrouw die op Lowlands de sterren van de hemel speelde.