Gisteren overleed de countryzanger Merle Haggard op 69-jarige leeftijd.
Zijn bekendste nummer is ‘Okie from Muskogee’ uit 1969, dat de mening ventileert van een fictieve inwoner van de staat Oklahoma en de aldaar gelegen stad Muskogee.
In 1969 was Oklahoma, om het voorzichtig uit te drukken, niet de meest progressieve staat in de VS. En dat is nu nog steeds zo.
In de negentiende eeuw werd Oklahoma een soort dumping ground voor Amerikaanse indianen die van de betere stukken land verder naar het oosten waren verdreven. Het aandeel native Americans in de bevolking van de staat is dan ook nog altijd tamelijk hoog.
Verderop in de negentiende eeuw mochten de indiaanse stammen zelfs hun land in Oklahoma niet houden en werden zogenaamde land rushes georganiseerd, waarbij blanke kolonisten vanaf een vastgestelde datum en tijd het ‘lege’ land mochten gaan bezetten, volgens het principe wie (als blanke) het eerst komt, wie het eerst maalt.
Een voormalig inwoner van de staat Oklahoma vertelde me ooit dat in het kader van historisch onderwijs deze land rushes op lagere scholen werden nagespeeld: ‘Ga zo snel mogelijk een stukje schoolplein bezetten!’ Als de native American kinderen in de klas niet enthousiast aan dit opwindende spel meededen, werden ze vervolgens door de leerkracht vreemd aangekeken.
Californië, een staat met een nogal ander karakter, werd volgens deze zelfde persoon min of meer standaard aangeduid als ‘the land of fruits [flikkers] and nuts [gekken].’
En dat was in de jaren tachtig. Je kunt wel nagaan dat twintig jaar eerder, in 1969, toen Merle Haggard zijn ‘Okie from Muskogee’ zong het mentale klimaat in de staat nóg een paar graden repressiever moet zijn geweest. (Overigens is het wat al te simpel om Haggards persoonlijke opvattingen volledig gelijk te stellen aan die van de naamloze ‘Okie’ uit de titel, maar dat is weer een ander verhaal.)
Hoe dan ook, in 1969 sprak ‘Okie from Muskogee’ een groot publiek aan en het nummer werd een belangrijke hit. Luister vooral ook naar de tekst, waaruit blijkt dat hippie bashing in bepaalde kringen altijd al populair is geweest:
We don’t smoke marijuana in Muskogee;
We don’t take no trips on LSD
We don’t burn no draft cards down on Main Street;
We like livin’ right, and bein’ free.
I’m proud to be an Okie from Muskogee,
A place where even squares can have a ball
We still wave Old Glory down at the courthouse,
And white lightnin’s still the biggest thrill of all
We don’t make a party out of lovin’;
We like holdin’ hands and pitchin’ woo;
We don’t let our hair grow long and shaggy,
Like the hippies out in San Francisco do.
And I’m proud to be an Okie from Muskogee,
A place where even squares can have a ball.
We still wave Old Glory down at the courthouse,
And white lightnin’s still the biggest thrill of all.
Leather boots are still in style for manly footwear;
Beads and Roman sandals won’t be seen.
Football’s still the roughest thing on campus,
And the kids here still respect the college dean.
We still wave Old Glory down at the courthouse,
In Muskogee, Oklahoma, USA.
Gezien de boodschap van het nummer, heeft ‘Okie from Muskogee’ een onmiskenbare signaalfunctie. Bijvoorbeeld in de film Platoon (1986) van Oliver Stone. De good guys c.q. hippies luisteren naar ‘White Rabbit’ van Jefferson Airplane, terwijl de reactionaire bad guy Bunny ‘Okie from Muskogee’ op de achtergrond aan heeft staan.
Niet echt subtiel, misschien, maar we hebben het hier natuurlijk wel over een film van Oliver Stone.
Afbeelding: Merle Haggard in 1971 (Wikipedia).