Aansluitend bij een stukje uit de Kunst op Zondag van vandaag: Jay Electronica – Jazzmatazz (Guru Tribute), waarin een deel van Martin Luther King’s laatste speech is verwerkt.
We’ve got some difficult days ahead. But it really doesn’t matter with me now (…) we, as a people, will get to the Promised Land.
Kunnen we dat, in overdrachtelijke zin, die gedachte de komende tijd ook vasthouden?
Reacties (2)
Die toespraak is al heel vaak gebruikt. O.a. hier:
But it really doesn’t matter with me now (…) we, as a people, will get to the Promised Land.
Toch moet je er bij bedenken, dat het ‘beloofde land’ komt uit de bijbel waar een groep mensen neerstreek in een land. Een land dat al bezet was door anderen, een land dat genomen en veroverd werd (herinnert u zich Jozua en Jericho onderweg?)
Het is mij niet helemaal duidelijk waarom de term ‘beloofde land’ steeds wordt gebruikt als ideaal-beschrijving van een betere toekomst.
De oorsprong van de term wijst op iets anders: meer ellende. Meer geweld. Veroveringen moord en doodslag. In Bijbelse proporties.
En dit bedoel ik niet als verwijzing naar problemen die vanuit de vluchtelingen komen of naar problemen met de religie die zij meebrengen. Nee, dat bedoel ik met verwijzing naar de landen waar zij naar toegaan: christelijk met een traditie van beloftes die verkeerd aflopen.
Nee, het ‘beloofde land’ is een verkeerde vertaling van een droom van vrede, veiligheid en een vruchtbaar land van melk en honing. Het is de impliciete garantie van ellende, dood en geweld.
En bovenstaande interpretatie had ik in de tijd van King niet kunnen schrijven. Er is veel veranderd.
En ja, dit commentaar had ook bij KOZ kunnen en misschien wel moeten staan.