Toen Freddie Mercury van Queen was overleden kwam er een legendarisch tribute-concert met een adembenemende line up. De hele pop- en rockwereld stond in de rij voor deelname.
Eén artiest stak met kop en schouders boven de anderen uit, omdat hij als enige het stembereik van Freddie evenaarde: George Michael. Zijn vertolking van Somebody To Love werd een grote hit. De andere door hem gezongen nummers stonden ook als een huis. En ik was definitief verkocht. George Michael werd de tweede artiest die ik voor altijd in mijn hart sloot.
Eigenlijk was ik al veel eerder fan, toen George met Wham furore maakte. Toen ik wat ouder werd vond ik het opeens kitsch, pubermuziek. Achteraf gezien valt dat best mee, ze hebben een paar steengoede nummers gemaakt. Club Tropicana en Everything She Wants zijn echt lekkere dansnummers, maar ik heb ook een zwak voor Young Guns. De tekst is ontzettend grappig (death by matrimony!) en de rap in het midden maakt het helemaal af.
Destijds luisterde ik maar met een half oor naar wat hij op solo-gebied deed, want ik was natuurlijk hartstikke volwassen (ahum) en was bezig met volwassen muziek. Ondertussen deed George best bijzondere dingen. Hij maakte wereldhits met Aretha Franklin en Elton John, shockeerde met I Want Your Sex en bezong zijn vrijheid met Freedom ’90. Pas later ging ik me erin verdiepen en snapte ik waar het allemaal over ging. Hij had soul. Maar echt. Stevie Wonder grapte eens: “O, is he white?”
Ook bij George Michael kan ik geen favoriet aanwijzen, dat is gewoon vloeken in de kerk. Hij heeft prachtige ballads gemaakt en supervette dancenummers. Bijna alle teksten hebben een diepere lading; seksueel, persoonlijk en/of maatschappijkritisch. Een mooi voorbeeld van een nummer dat alle drie in zich draagt is Outside, geschreven na zijn arrestatie voor openbare zedenschending, een briljante reactie. Maar dat kent iedereen, dus ik heb een ander, minder bekend nummer gekozen.
Shoot The Dog is een duidelijke aanklacht tegen Tony Blair, die volgens George Michael het schoothondje was van George W. Bush. Met een lekkere vette sample van The Human League’s – Love Action en stiekem ook een seksuele lading. Swingen maar!
O ja, George stond mede aan de wieg van Carpool Karaoke, een van mijn favoriete tijdverdrijven om vrolijk van te worden.
Reacties (8)
Ik herinner me dat ook Elton John bij die show een nummer van Mercury heel goed bracht. De andere zangers lieten vooralhoren hoe goed Freddy was. George Michael zong wel het mooiste Queennummer.
Mijn vrouw vertelde me eens, dat *als* ze zou vreemdgaan, ze dat alleen met George Michael zou doen. Zo goed was ie blijkbaar. Nou ja, als man kun je het tegen mindere goden afleggen.
@1: Toch heeft Elton bij lange na niet het bereik van Freddie of George. Ik vond veel artiesten op dat concert trouwens best goed hoor. Kwestie van kiezen van een nummer dat bij je past en vooral geen fratsen uit proberen te halen die je niet in je mars hebt.
Careless Whisper was toch wel heel verschrikkelijk. Wat heb ik dat nummer gehaat. En dat kerstnummer waarvan ik de titel niet eens durf in te tikken. Aaargh.
@2: Zeker, gezien dat hij geen interesse zou hebben.
@4: Inderdaad: Last Christmas en Careless whisper staan bij mij toch echt wel als symbool van foute, ranzige goedkope kwijlpop.
Hij heeft prachtige albums afgeleverd,zet je eens over je vooroordelen heen en neem de moeite Listen Without Prejudice te beluisteren.
@2: Dat heb ik wel vaker gehoord.
Father Figure