Weinig artiesten kunnen hun depressies zo treffend vertalen naar muziek als Lisa Germano. Hoogtepunt was 1994, waarin twee albums van haar verschenen, Happiness en Geek the Girl.
Sfeervolle, fraai gearrangeerde muziek met ietwat schurende, intieme vocalen, in een knappe mix tussen toegankelijkheid en experiment. Met heerlijk droge zelfspotteksten als:
You wish you were pretty, but you’re not… ha ha ha
But your baby loves you, he tells you so all the time
Oh that must be why you’re so happy together
Reacties (2)
OK, goeie muziek.
Beetje sfeertje met kaarsen en zo…
Doet me gek genoeg een beetje denken aan Patty Smith.
Als ik eea zo lees komt ze uit de wereld rond Swans, hier een tijdje geleden ook aan bod. Beetje jou stijl hè. Ook zulke optimistische muziek ;)
Overigens kan ik dat citaat niet helemaal zelfspottend noemen. Zo slecht zag ze er in haar jonge jaren ook niet uit. Of je hebt de lat wel heel erg hoog liggen. En dan nog?
@1:
Hmm, nee hoor, niet Swans. Da’s veel te ruig. Ze was daarvoor sessiemuzikante en speelde bij veel bands en op veel tours als violiste. Later kwam ze op 4AD terecht.
Ha ha da’s mijn lat niet maar haar eigen. Mensen met depressies hebben altijd een laag zelfbeeld.