Sterker nog. De cijfers zijn bovendien aangepast in het nadeel van het ziekenhuis. Wat een crap.
Bevalling van zmoc jr. #1 begon ook thuis en eindigde na 80 uur in 5 dagen preventieve ziekenhuisopname. Een ziekenhuisbevallig was ws. 3x zo snel geweest en had geen langdurige kostbare preventieve ziekenhuisopname vereist. En die lui in het ziekenhuis maar stressen om al die mallotige thuisbevallerts die op de valreep toch naar het ziekenhuis worden geraced nog in te plannen met hun briljante team zwaar hoogopgeleide kinderreddertjes. Gekkenwerk is het. Zmoc jr. #2 komt netjes in het ziekenhuis ter wereld in de handen van een ervaren kundige verloskundige en kinderarts zonder barbaarse kinderarts- en anesthesioloogloze toestanden in een veel te krappe slaapkamer.
Laten we ook niet vergeten dat hoewel een bevalling iets natuurlijks is, het babymenselijke hoofd die natuur tot het uiterste oprekt en onze voorouders de menselijke genenpoel geduldig hebben volgestopt met babyhoofden die steeds moeilijker passen.
#2
Spuyt12
Van alle mensen die thuis willen bevallen van hun eerste kind mag uiteindelijk 50% thuisbevallen. Tijdens de bevalling moet 50% van de rest alsnog naar het ziekenhuis. Uiteindelijk moet dus 75% in het ziekenhuis bevallen.
Voor tweede kinderen zijn deze a priori-kansen beter, aangezien de eerste bevalling een goede indicatie geeft voor volgende.
#3
KJ
Ik geef toe dat het bij de NL medische stand een soort van trots-dingetje is, om op die thuisbevallingen te hameren, maar ik ben toch blij dat het gewoon kan. Een paar overdenkingen: 1) dode baby’s komen toch hoofdzakelijk voor bij allochtonen, dus de oorzaken kunnen allicht ergens anders liggen, 2) de ‘priemen’ zijn steeds ouder en dus is er langzaam meer medisch risico in de vergelijking geslopen, en 3) wat een indicatie voor opname is, is in de loop der tijd ook opgeschoven. Mijn nummer 2 lag in een stuit. Dat is iets waar vroeger de vroedvrouw ook heus wel raad mee wist. Tegenwoordig is dat een reden om naar een ziekenhuisbed te verhuizen, en zelfs (!!) in het geval van een priem is dat een onverbiddelijke indicatie voor een sectie. Geen vragen, niet proberen – gewoon snijden.
#4
Spuyt12
1 en 2, daar is voor gecorrigeerd, en dan nog is het hoger.
En ik weet niet wat jouw ziekenhuis was, maar ook bij een priem (eerste kind) wordt bij een stuitligging niet standaard een sectio uitgevoerd. Dat is dus onzin.
#5
KJ
@Spuyt12; Nou, het is al weer negen jaar geleden, en die hele neonatologie is allicht zo veranderlijk als een vrouw aan de pil, maar het is toch echt waar hoor. Wij mochten het, omdat het nummer twee was, maar het was nog steeds een automatische indicatie voor opname en we moesten een disclaimer tekenen van hebikjoudaar. En die gynaecoloog was echt onverbiddelijk hoor: een priem met een stuit = snijden.
Zowiezo zijn (waren?) vaginale stuitliggingen uitzonderlijk, dat merkten we op de verloskamer. Waar zo ongeveer de hele afdeling gyneacologie kwam kijken toen het moment daar was. En nee, ik ben zuinig op mijn online identiteit dus ik ga je niet vertellen welk ziekenhuis het was, maar het is een grote in een grote stad.
#6
Spam
2, 3 en 5 zijn ook priem
#7
Spuyt12
7 ook.
@5: Er zijn inderdaad artsen die er bang voor zijn. Het kan extra complicaties opleveren. Maar dat kan een keizersnee ook (tijdens de huidige en bij de volgende bevalling).
Ik denk dat het per arts verschilt. Maar er is bij mijn weten geen protocol dat een verplichte sectio voorschrijft bij een stuitligging. Anders had ik er wel van gehoord.
#8
Harry
Wel frappant dat ik bij de eerste hetzelfde meemaakte als zmoc. De tweede werd zo mogelijk nog gecompliceerder en resulteerde in een uitgebreide keizersnede en een jongetje dat met zuurstofgebrek ter wereld kwam.
De bom barstte ruim een week na de bevalling en mijn vrouw net thuis was, toen de verloskundige opmerkte dat meneertje nu mooi even kon leren zijn eigen overhemden te strijken.
Nadat ik kalm opmerkte dat ik sowieso altijd de strijk doe, zei ik tegen haar dat als deze mislukte vroedvrouw niet binnen 5 tellen oprotte, ik haar van de trap af zou schoppen.
Ze had zoveel haast dat ze haar koffertje vergat mee te nemen.
#9
Maaike
… en daarna ging je online om op een of ander blogje te reaguren hoe schandalig de toegenomen agressie tegen hulpverleners wel niet is? Wat heeft de discussie wel/geen thuisbevalling nu te maken met een kutopmerking die niets met de bevalling te maken heeft van een vroedvrouw en jouw overtrokken agressieve reactie daarop?
#10
KJ
@Harry; Jeetje man. Ik weet wel dat kinderen krijgen stressig is en dat dat in jouw geval misschien wel extra het geval zal zijn geweest en dat je misschien in het begin niet zo veel slaap krijgt, maar toch. Arm mens.
#11
zmoc
@Harry, #8 Tip voor de volgende keer: combineer stoppen met roken niet met het krijgen van een kind:P
#12
Harry
@9
Die verloskundige was uiterst blasé over de tweede zwangerschap. Zij en haar collega’s spraken tijdens de consulten altijd in Majesteitelijk meervoud, “gaan we wel even doen mevrouwtje en ach zo’n stuitligginkje, dat is de gewoonste zaak, draaien we onze hand niet voor om. En ja de eerste bevalling was wel zwaar maar we zullen meemaken dat de tweede bevalling een stuk beter gaat”.
Het ging dus bijna helemaal fout met als ouverture van de verloskundige dat ze de bebloede latex operatiehandschoentjes lekker van haar handen liet klappen, hetgeen mij en de verpleegsters overigens nog meer, ernstig deed fronsen. Laat ik het zo zeggen, ik kon mijn bril schoonmaken.
Uiteindelijk werd besloten tot keizersnee waar ik bij mocht zijn, totdat er wat extra chirurgen bijkwamen ik de operatiekamer kon verlaten en lieftallige echtgenote na 3 uur onder narcose kon aanschouwen, en een jongetje met een enorme bloeduitsorting op zijn hoofd.
De huisarts raadde ons later aan geen nieuwe zwangerschap aan te gaan
Reacties (12)
Sterker nog. De cijfers zijn bovendien aangepast in het nadeel van het ziekenhuis. Wat een crap.
Bevalling van zmoc jr. #1 begon ook thuis en eindigde na 80 uur in 5 dagen preventieve ziekenhuisopname. Een ziekenhuisbevallig was ws. 3x zo snel geweest en had geen langdurige kostbare preventieve ziekenhuisopname vereist. En die lui in het ziekenhuis maar stressen om al die mallotige thuisbevallerts die op de valreep toch naar het ziekenhuis worden geraced nog in te plannen met hun briljante team zwaar hoogopgeleide kinderreddertjes. Gekkenwerk is het. Zmoc jr. #2 komt netjes in het ziekenhuis ter wereld in de handen van een ervaren kundige verloskundige en kinderarts zonder barbaarse kinderarts- en anesthesioloogloze toestanden in een veel te krappe slaapkamer.
Laten we ook niet vergeten dat hoewel een bevalling iets natuurlijks is, het babymenselijke hoofd die natuur tot het uiterste oprekt en onze voorouders de menselijke genenpoel geduldig hebben volgestopt met babyhoofden die steeds moeilijker passen.
Van alle mensen die thuis willen bevallen van hun eerste kind mag uiteindelijk 50% thuisbevallen. Tijdens de bevalling moet 50% van de rest alsnog naar het ziekenhuis. Uiteindelijk moet dus 75% in het ziekenhuis bevallen.
Voor tweede kinderen zijn deze a priori-kansen beter, aangezien de eerste bevalling een goede indicatie geeft voor volgende.
Ik geef toe dat het bij de NL medische stand een soort van trots-dingetje is, om op die thuisbevallingen te hameren, maar ik ben toch blij dat het gewoon kan. Een paar overdenkingen: 1) dode baby’s komen toch hoofdzakelijk voor bij allochtonen, dus de oorzaken kunnen allicht ergens anders liggen, 2) de ‘priemen’ zijn steeds ouder en dus is er langzaam meer medisch risico in de vergelijking geslopen, en 3) wat een indicatie voor opname is, is in de loop der tijd ook opgeschoven. Mijn nummer 2 lag in een stuit. Dat is iets waar vroeger de vroedvrouw ook heus wel raad mee wist. Tegenwoordig is dat een reden om naar een ziekenhuisbed te verhuizen, en zelfs (!!) in het geval van een priem is dat een onverbiddelijke indicatie voor een sectie. Geen vragen, niet proberen – gewoon snijden.
1 en 2, daar is voor gecorrigeerd, en dan nog is het hoger.
En ik weet niet wat jouw ziekenhuis was, maar ook bij een priem (eerste kind) wordt bij een stuitligging niet standaard een sectio uitgevoerd. Dat is dus onzin.
@Spuyt12; Nou, het is al weer negen jaar geleden, en die hele neonatologie is allicht zo veranderlijk als een vrouw aan de pil, maar het is toch echt waar hoor. Wij mochten het, omdat het nummer twee was, maar het was nog steeds een automatische indicatie voor opname en we moesten een disclaimer tekenen van hebikjoudaar. En die gynaecoloog was echt onverbiddelijk hoor: een priem met een stuit = snijden.
Zowiezo zijn (waren?) vaginale stuitliggingen uitzonderlijk, dat merkten we op de verloskamer. Waar zo ongeveer de hele afdeling gyneacologie kwam kijken toen het moment daar was. En nee, ik ben zuinig op mijn online identiteit dus ik ga je niet vertellen welk ziekenhuis het was, maar het is een grote in een grote stad.
2, 3 en 5 zijn ook priem
7 ook.
@5: Er zijn inderdaad artsen die er bang voor zijn. Het kan extra complicaties opleveren. Maar dat kan een keizersnee ook (tijdens de huidige en bij de volgende bevalling).
Ik denk dat het per arts verschilt. Maar er is bij mijn weten geen protocol dat een verplichte sectio voorschrijft bij een stuitligging. Anders had ik er wel van gehoord.
Wel frappant dat ik bij de eerste hetzelfde meemaakte als zmoc. De tweede werd zo mogelijk nog gecompliceerder en resulteerde in een uitgebreide keizersnede en een jongetje dat met zuurstofgebrek ter wereld kwam.
De bom barstte ruim een week na de bevalling en mijn vrouw net thuis was, toen de verloskundige opmerkte dat meneertje nu mooi even kon leren zijn eigen overhemden te strijken.
Nadat ik kalm opmerkte dat ik sowieso altijd de strijk doe, zei ik tegen haar dat als deze mislukte vroedvrouw niet binnen 5 tellen oprotte, ik haar van de trap af zou schoppen.
Ze had zoveel haast dat ze haar koffertje vergat mee te nemen.
… en daarna ging je online om op een of ander blogje te reaguren hoe schandalig de toegenomen agressie tegen hulpverleners wel niet is? Wat heeft de discussie wel/geen thuisbevalling nu te maken met een kutopmerking die niets met de bevalling te maken heeft van een vroedvrouw en jouw overtrokken agressieve reactie daarop?
@Harry; Jeetje man. Ik weet wel dat kinderen krijgen stressig is en dat dat in jouw geval misschien wel extra het geval zal zijn geweest en dat je misschien in het begin niet zo veel slaap krijgt, maar toch. Arm mens.
@Harry, #8 Tip voor de volgende keer: combineer stoppen met roken niet met het krijgen van een kind:P
@9
Die verloskundige was uiterst blasé over de tweede zwangerschap. Zij en haar collega’s spraken tijdens de consulten altijd in Majesteitelijk meervoud, “gaan we wel even doen mevrouwtje en ach zo’n stuitligginkje, dat is de gewoonste zaak, draaien we onze hand niet voor om. En ja de eerste bevalling was wel zwaar maar we zullen meemaken dat de tweede bevalling een stuk beter gaat”.
Het ging dus bijna helemaal fout met als ouverture van de verloskundige dat ze de bebloede latex operatiehandschoentjes lekker van haar handen liet klappen, hetgeen mij en de verpleegsters overigens nog meer, ernstig deed fronsen. Laat ik het zo zeggen, ik kon mijn bril schoonmaken.
Uiteindelijk werd besloten tot keizersnee waar ik bij mocht zijn, totdat er wat extra chirurgen bijkwamen ik de operatiekamer kon verlaten en lieftallige echtgenote na 3 uur onder narcose kon aanschouwen, en een jongetje met een enorme bloeduitsorting op zijn hoofd.
De huisarts raadde ons later aan geen nieuwe zwangerschap aan te gaan