Brief aan Peter Vandermeersch

Foto: Scan uit het NRC Handelsblad copyright ok. Gecheckt 12-10-2022

BRIEF - Geachte heer Vandermeersch,

Afgelopen zaterdag zag het NRC Handelsblad, waar u hoofdredacteur bent, er anders uit dan de lezers gewend zijn en u nodigt hen uit u te laten weten wat ze goed en minder goed vinden aan de weekendeditie, die u ook typeert als de belangrijkste krant van de week.

“Sommige columns kregen een ander jasje, andere een nieuwe plek”, schrijft u, en omdat u waarde hecht aan de dialoog met de lezer, wil ik u bij wijze van antwoord zeggen: het was beter geweest de columns helemaal te schrappen. De krant is het medium niet voor columnistiek.

Een mening bestaat uit een stelling en liefst enige argumenten. Bied je je mening aan in columnvorm, dan voeg je nog een persoonlijke anekdote toe om de lezer te prikkelen, maar dat is het wel zo ongeveer. Soms heb je aan 300 woorden genoeg, soms kom je aan 2000 nog tekort. Online kun je zoveel woorden nemen als je nodig hebt. Je hoeft geen argumenten achterwege te laten omdat je je woordental hebt bereikt en je hoeft je betoog niet uit te spinnen om een woordental te halen. Daarom is het internet voor het ventileren van meningen geschikter dan een column in een krant, waar het keurslijf van het woordental ertoe leidt dat de mening óf onvoldoende wordt onderbouwd óf tot vervelens toe uitgesponnen.

De kracht van een krant zit ergens anders. U heeft de mogelijkheid wat verdieping te geven. Het kaf en het koren te scheiden. U kunt datgene doen waar het internet weer niet goed in is: grondig de feiten echt uitzoeken. Dat is waarvoor ik een krant koop. Voor meninkjes heb ik een mobiele telefoon. Een krant met columnisten is zoiets als een elektrische locomotief met een stoker.

Hiermee heb ik mijn punt gemaakt. Ik kan na deze 320 woorden stoppen en hoef het niet geforceerd tot 400 woorden op te rekken.

Ik kan echter ook nog even doorgaan en bijvoorbeeld toevoegen dat het jammer is dat het NRC Handelsblad het licht van een Frits Abrahams, de beste interviewer en rechtbankverslaggever die we in Nederland ooit hadden, zo lang heeft laten staan onder de korenmaat der columnistiek. U merkt hoe irritant het eigenlijk is, dat ik mijn stukje kunstmatig verleng. Wat ik maar zeggen wil: de krant moet zich richten op dat waarin een krant goed is, en meningen overlaten aan het internet.

Met vriendelijke groet

Jona Lendering

Reacties (11)

#1 gronk

Nuance: d’r zijn meningen/columns die een krant best zou mogen publiceren. Als het een licht doet opgaan bij een flink deel van de lezers. Of als het een rake observatie is van maatschappelijke issues/ontwikkelingen.

Maar ik ben wel met je eens dat d’r tegenwoordig al te veel columnisten zijn. Met meningen waar ik nou niet echt op zit te wachten. Vroeger was dat beperkt tot flapdrollen als Holman en Ephimenco, van wie de enige verdienste was dat ze tegen de gevestigde orde aan schopten. Tegenwoordig lees ik maar al te vaak de verbale diarree van de zoveelste onbenul. Nou, die kan ik hier in de comments ook vinden ;-). Hoef ik geen krantenabonnement voor te nemen.

  • Volgende discussie
#2 Tom van Doormaal

Daar zit veel in, Jona. Een krant is een meneer. Die meneer heeft geen meninkjes, maar zoekt uit hoe iets zit.
Dat de weekendbijlagen ons de trage journalistiek van de weekbladen hebben gekost, is al erg genoeg.
En nu prutsen aan de verdere vormgeving daarvan? Ik dacht dat ik een halve eeuw abonnee zou zijn, maar ik heb dat niet gehaald. Ik moet tussen de wijsneuzerij te veel zoeken naar de analyses en de gedocumenteerde standen van zaken.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 gronk

@2: aanvullend daarop: ik kan me bij veel kranteartikelen niet aan de indruk onttrekken dat het -matige- samenvattingen zijn van persberichten van belangenorganisaties. Dat geeft op zich niet, als die dingen in hun context worden geplaatst. Of van een tegenperspectief worden voorzien. En dat gebeurt niet.

Klassiek voorbeeld is de zorg: altijd staan de kranten vol met stukken dat ‘er geld bij moet’ in de zorg, en dat er zo hard gewerkt wordt in de zorg. Dat ziekenhuizen als een bedrijf worden gerund en dat die dingen winst maken door veel behandelingen te verrichten: zelden genoemd. Dat je je hele BBP uit kunt geven aan zorg, en dat het dan nog niet genoeg is: heiligschennis.

In plaats daarvan zijn kranten maar al te vaak mondstukken van lobbyclubjes. En in die context zou ik wel eens willen weten wie er achter een wierd duk, niemoller en andere extreemrechtse ‘columnisten’ zit.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 KJH

De papieren krant kan niet meer overleven zonder het Internet na te doen. Een enkele clickbait in het kader van #metoo levert meer geld op dan drie dagen kwaliteitsjournalistiek.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 zutman

@3: “En in die context zou ik wel eens willen weten wie er achter een wierd duk, niemoller en andere extreemrechtse ‘columnisten’ zit.”

Sla je luxe ingbonden exemplaar van de Procollen van Zion maar weer eens open, jong. Daar staat alles in.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 gronk

@5: maar hoe weet je nu dat je de *echte* Protocollen van Zion aan het lezen bent, en niet een fake-exemplaar?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 zutman

@6: daarmee kan ik je niet helpen, jonge vriend. heb je er veel geld voor betaald?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Co Stuifbergen

Ik denk dat we voor onderzoeksjournalistiek een abonnement moeten nemen op websites als Follow The Money of misschien De Correspondent.

Of misschien verenigingen die kritisch zijn.
Nederlandse vereniging van belastingbetalers? de consumentenbond? Amnesty international, voor internationale onderzoeken?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Manfred

@8 Als er éen medium een lobbyplatform is voor belangenorganisaties dan is het De Correspondent wel. Hoofdredacteur Rob Wijnberg stelt onomwonden dat zijn journalisten actievoerders moeten zijn.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Lennart

@9: De Correspondent heeft nu juist een businessmodel dat invloed van belangenorganisaties minimaliseert, dus ik twijfel nogal aan je bewering. Maar goed, het kan zijn dat je gelijk hebt. Over welke belangenorganisaties gaat het precies, en op wat voor manier oefenen ze invloed uit ?

Je hebt Rob Wijnberg trouwens volkomen verkeerd begrepen. Hij stelt niet dat journalisten iets zouden moeten zijn. Wat hij stelt, is dat journalistiek altijd een bepaalde vorm van activisme inhoud. Het is jammer dat je zijn standpunt zo verdraaid, want het is een hele interressante invalshoek waar wel eens wat meer discussie over gevoerd zou mogen worden.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 anoniem

#3, #5,#6 en #7: dank voor dit mooie gesprek. Die mogen ze inlijsten ;)

  • Vorige discussie