De mobiele telephoon wordt steeds minder gebruikt om gewoon mee te bellen. Dagblad De Pers wist vanochtend te melden dat het in Japan da bomb is een boek op je mobiel te tikken; en te lezen. Een boek? Ja, een boek. Woningen in Japan schijnen te krap te zijn om een fijne compu te stallen en daarom wijkt de Japanner uit naar zijn gsm.
In eigen land is het nog geen hit, maar wat niet is, kan nog komen. Alhoewel hier natuurlijk iedereen wél beschikking heeft over turbo-internet en power-pc’s. Desalniettemin nodig ik u uit hieronder ons eigen mobiele boek te schrijven, weliswaar niet op handy-formaat, maar wel met maximaal 159 tekens per comment. Kan ‘ie binnenkort als sms-boek worden uitgegeven.
Ondertussen vraag ik me af wanneer gsm-fabrikanten nu es komen met een geïntegreerde AfstandsBediening.
Bijdrage 1:
” ‘Luister, ik zie je later’, sprak ze
en stapte een auto in.
Niet zo maar eentje.’ “
Reacties (24)
Aka het RSI boek. Terzijde : Japanners zijn vooral hype crazy. Hun woningen zijn krap (zie ook the Ukita family via KLIKMELINK), maar niet te krap voor een tv, dus ook niet voor een monitor + pc of portable.
(Zie ook http://www.gadling.com/2007/09/14/big-in-japan-a-look-inside-my-tokyo-apartment/ – link gevonden terwijl op zoek naar een foto die ik enkel technologische lichtjaren geleden zag van het very crowded appartement in Tokyo of Osaka (had overigens ook NYC kunnen zijn) van een Japanse boeken- & platenverzamelaar, maar heb die niet meteen on line gevonden. Voor de rekken begon het stapelen, zodat voor hem nog slechts nauwe corridors overbleven.
Ook nog gevonden : http://www.imdb.com/title/tt0120454/
En klikmelink voor Ukita foto, Kornuitsan en andaran.)
’Luister, ik zie je later’, sprak ze
en stapte een auto in.
Niet zo maar eentje.
Bijdrage 2:
Nee, het was een echte fiat 500. Het ultieme bewijs dat ze de beperkte ruimte serieus nam. Een nummertje kon je er niet in maken en de wereld rond kwam je er ook niet mee. Maar je kon de schijn hoog houden en je telde nog mee.
Kortom, die willen vooral kunnen lezen op de metro (etc.) zonder dat ze nog papier moeten meedragen. Want thuis zitten ze regularly te tv-en of gamen of netten.
Bijdrage 3: Bovendien, zo’n ritje met gepatenteerde geisha balls in, dat maakte veel goed.
Bijdrage 4: “De bochten werden dan ook ruim genomen, maar ja dat werd tegenwoordig alles. Neem nu de maaltijden van de afhaalchinees.”
Bijdrage 5: Murielle en haar vriendinnen maakten van die ritten echt een afvalrace, hun eigen geisha gumballrace.
Bijdrage 6: Maar vandaag begaf de 500 het en ze moest lopen. Dat was nieuw. Lopen deed men niet meer. Het hoorde niet.
@S’z doel je misschien op John Cusack’s ‘Autobiographical’ geordende platenverzameling in High Fidelity?
Bijdrage 7: Stronkje, één van Murielles achterlijke vriendinnetjes, kirde toen ze een net getikt sms-bericht per ongeluk wiste.
eenmaal van de schrik bekomen werkten ze zich het autootje uit. Stronkje zette voorzichtig haar ene voet voor haar andere. Het lukte! Ze kon het nog!
Ik las het artikel vanochtend in de trein en zag dat er ook een Nederlands initiatief was dat de boeken verkoopt: Movels.eu. Maar eens proberen dan. Helaas stuitte ik op een website die niet echt voor mobiele telefoons geschikt is (!) en het bestellen van de titel ‘Exile’ van Thomas van Aalten lukte ook al niet omdat de sms-dienst de code niet herkende. Lekker handig
Bijdrage 8: Murielle had het met lopen helemaal gehad en de schrik kwam ook weer boven. ‘!@#$%!, bi-tch!’, schreeuwde ze tegen Stronkje, alsof zij achter het stuur had gezeten.
Bijdrage 9: Tot overmaat van ramp stak er een gure wind op. Had hij niet op gerekend vanochtend bij het aantrekken van zijn kilt, zonder onderbroek eronder natuurlijk.
Bijdrage 10: Verhongeren zouden ze gelukkig niet, daar zorgde de extra jerrycan pindakaas in de kofferbak wel voor.
Bijdrage 11:
“In you’re dreams baby, in you’re dreams”, zwaaide ze eerst nog obligaat vanuit de auto. “Ja kijk d’r nog maar eens goed naar broer”, terwijl haar vingers met vuurrood gelakte opplaknageltjes reeds soepeltjes de pook omklemden. “Hahaha, daar zal jij je cornucootje nooit inhangen” en het welgevormde been trapte dusdanig bruusk het gas in dat ’s pikkemans haar door de war vloog.
Hee YP: Een sms heeft maar 160 tekens hoor. Dus zijn dit bijdragen 11, 12 en 13?
(Bovendien was de auto inmiddels kapot ;-)
Bidrage 12: Vol afgrijzen keek Stronkje in het nauwelijks nog te herkennen gezicht van wat eens een goede vriendin was geweest. Het gelaat betrokken met een mengelmoes van dierlijke oerinstincten en afgrijzen. “Hoe kan je dat nou doen slet, dat is…”, tierde ze met opgeheven tepels, het was koud.
@#9 nee nee hardcore verzamelen, the real life real deal. Die film is veel te soft, die kerel kon nog bewegen in zijn appartement ;-/
159 karakters:
19 Sz heeft gelijk; Rob is te soft met zijn autobiografische verzameling; hij offerde tot overmaat van ramp kostbare verzamelruimte op aan zijn vriendin Laura.
Weinig orgineel Kornuit… Zie ook: http://www.mobilecowboys.nl/sms/4106
Weet je hoeveel ik krijg voor ‘originaliteit’?
Een heleboel klappen, verrajer.. *verstomt in de eeuwige stilte*
plus de verdommenis…