Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gin zit voor vier maanden in Sierra Leone om onderzoek te doen naar ex-kindsoldaten. De film Blood Diamond die gaat over de geweldadige handel in diamanten in dit West Afrikaanse land bekeek ze daar in verschillende gezelschappen en ze peilde de meningen.

De populaire Hollywood flick ‘Blood Diamond’ heeft ook het land dat centraal staat in de film, Sierra Leone, bereikt. In Freetown is de film voor 3,50 euro op bijna iedere straathoek te koop, maar het vindt geen gretige aftrek. Het aantal mensen dat gelukkig genoeg is over een generator én een televisietoestel te beschikken is waarschijnlijk minder dan het aantal films dat in omloop is in dit land. En daarbij komt dat de meesten de Nigeriaanse versie van Blood Diamond al gezien hebben. En Nigeriaanse films zijn populairder dan Hollywood-films. In de kranten is er wel veel aandacht aan de film besteed, de meningen van de recensenten zijn verdeeld tot in de extremen. Volgens de ene recensent is de film een perfecte afspiegeling van de werkelijkheid, de andere recensent vindt de hele film één grote farce. Maar de meeste recensenten zijn mierenneukers, dus besloot ik de film te kopen en met verschillende gezelschappen te bekijken. Op de binnenplaats van het guesthouse waar ik ‘woon’ verzamelde zich de eerste avond een groep van twaalf personen, mannen, vrouwen en kinderen, een gemengd gezelschap. Geen van hen heeft actief deelgenomen aan de oorlog, maar ze hebben het allen van dichtbij meegemaakt. Een panel van experts dus. Na een uur gekloot met verhuizingen van televisietoestel, DVD-speler, de generator en tig-duizend draden en verlengsnoeren kan de show beginnen.

Het begin van de film is boeiend. De gevechten en het gedrag van de rebellen zijn waarheidsgetrouw vertellen ze me. Zo ging het eraan toe in de oorlog. Zodra de blanke hoofdrolspelers de film ‘overnemen’ ebt de interesse onder het gezelschap langzaam weg. Na twintig minuten zijn drie panelleden in een luid ronkende slaap gevallen, wat het verstaan van de dialogen lastig maakt, aangezien de generator ook veel te hard mee snurkt. Na een half uur vertrekken drie van de andere panelleden. Er schuiven in de loop van het volgende kwartier vijf andere personen bij het gezelschap aan, om binnen de kortst mogelijke tijd weer te vertrekken. Na een klein uurtje zijn alleen de eigenaar van de DVD-speler, mijn assistent die ik met harde porren in zijn zij dwing wakker te blijven en ikzelf over. Het commentaar van de panelleden na een diepe en bevredigende slaap: de film is sáái, het gaat niet over Sierra Leone, het is niet opgenomen in Sierra Leone, Freetown lijkt niet op Freetown, de spelers zijn niet eens Sierra Leonees, de accenten zijn raar, het gedrag van de gewone burgers lijkt niet eens op dat van de Sierra Leonesen en uiteindelijk gaat de film over een onderwerp dat al passé is. De diamanthandel steekt allang niet meer zo in elkaar, de film is een jaar of drie, vier te laat. Men is bezorgd dat de wereld nu denkt dat de oorlog over diamanten ging, want dat is allerminst waar. De oorlog ging over marginalisatie van de jonge generaties in dit land, misbruik van macht in een semi-dictatoriale staat en corruptie. Diamanten droegen bij aan het in stand houden en de lange duur van de oorlog. Waarom moet de nadruk toch steeds op die diamanten gelegd worden?

Het tweede gezelschap waar ik de film mee kijk is een groep van 13 ex-kindsoldaten, die vochten bij de verschillende gewapende groeperingen die deelnamen aan de oorlog in Sierra Leone. Ook voor hen is het begin van de film boeiend. Tijdens de gevechtsscènes wordt er actief ‘meegevochten’, degenen die bij de RUF gevochten hebben bevestigen me dat de manier waarop de kindsoldaten in beeld worden gebracht een goede afspiegeling is van de werkelijkheid. Maar ook dit panel verliest de interesse als de focus van de film wordt verlegd naar Leonardo diCaprio. Dit gezelschap houdt het nog minder lang vol dan het vorige panel. Nog geen uur later is de film al stopgezet en kijken we naar een documentaire over de voormalige rebellenleider, Foday Sankoh. Hun commentaar is simpel; de film is ‘boring’.

Als eindoordeel zou ik willen zeggen: smaken verschillen nou eenmaal, laten we dat in gedachten houden. Maar de Hollywood-stijl, het feit dat de hoofdrollen zijn weggelegd voor blanken die tijdens de oorlog geen stap in dit land durfden te zetten, en de diamantfactor zijn ingrediënten die de Sierra Leonesen niet aanstaan. Blood Diamond is een entertainende film voor Westerlingen die van Hollywood-films houden en op de achtergrond een klein stukje van de oorlog van Sierra Leone laat zien. Enjoy, maar geloof met mate…..

Reacties (12)

#1 Ruud Oost

Wat anders verwacht? Hollywood-films hebben altijd maar één onderwerp: The-all-American-hero die elk probleem van de mensheid in zijn eentje oplost. En tussendoor ook nog even een paar lekkere wijven neukt.
Nou, wat wil je nog meer?

  • Volgende discussie
#2 prometeus

@1 Niets. Maar ik vind het wel een beetje raar dat als hij zo’n slecht beeld geeft, dat dan als “saai” bestempeld wordt. Maar dat is dan weer mijn westerse bril, I guess.

Aan Gin: doet het ze gewoon niks? Daarmee bedoel ik zowel het conflict zelf als het gegeven dat het conflict blijkbaar niet goed weergegeven wordt. Of is dat de afrikaanse manier van reageren op zoiets?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 Steeph

@prometeus: Vrees dat je op het antwoord van Gin lang kan wachten. Het contact met haar is beperkt tot e-mail.
Kan natuurlijk proberen de vraag door te spelen. Maar dan ben je snel een paar dagen verder.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Carlos

Sargasso wordt gefilterd in Sierra Leone, we zijn te subversief ongetwijfeld.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Jimmy

Misschien weer helemaal politiek incorrect van me: ik vond het een goede, spannende en leukefilm. Niet saai, goed verhaal en een duidelijke boodschap.

5 jaar geleden had ik al eens een artikel over de bloeddiamenten van de firma DeBeer’s gelezen in National Geographic. Een onthullend reportage/ verslag die door moedige reporters is gemaakt. Of die reporteurs blank of zwart waren, weet ik niet. Dat doet er toch ook niet toe?

Je kan verontwaardigd zijn dat de hoofdrolspelers blank waren. Volgens mij is dat het issue helemaal niet. Het is vooral belangrijk dat het verhaal verteld wordt. Hoe bloeddorstig mensen met elkaar om kunnen gaan. Arme Afrikanen, die andere (nog armere) Afrikanen geen menswaardig leven gunnen of elkaar afslachten.

Ja Hollywood heeft er een slaatje uitgeslagen, maar zonder Hollywood was er helemaal geen grootschalige aandacht geweest. Wat dacht je van al die Nederlandse en Hollywoodfilms over WOII, alsof daar geen geld mee verdiend is.

Ik raad iedereen aan om te kijken; goede film. (Het is wel een zit trouwens: 3 uur, en SPOILER:ja DiCaprio gaat weer dood op het einde)

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Blammeke

ik ben mss niet gevoelig genoeg voor alle hollywoodtrics maar ben de film gaan zien.

Persoonlijk vond ik hem
boeiend, redelijk beklijvend en een laag all-american hero gehalte hebben.
Dat het conflict niet geheel correct wordt weergegeven is wel waar maar doet niks af aan het feit dat er toch nog enige moraal achter zit.

Het einde van de film is wel typisch hollywoodhappyend en das wat spijtig.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Kalief

Leuk, zo’n recensie op locatie. Wanner komt Seven years in Tibet?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 eMphase

Goeie film, ben hem meer gaan kijken vanwege Djimon Hounsou, die ook al een zeer sterke rol neerzette in Amistad, dan vanwege DiCaprio, al zet deze ook wel een goede rol neer. Ik vond de aanwezigheid van DiCaprio niet zo storend, het is en blijft Hollywood. Gelukkig heeft men in Afrika zelf een Nigeriaanse markt die de bevolking aldaar op hun wenken bedient.
Ik vind het allang een stap voorwaarts dat – naar mijn gevoel in ieder geval – meer en meer films die uit Hollywood komen een sterke politieke toon neer durven zetten, zodat je voor een film met goede inhoud niet alleen maar zo’n verantwoorde arthouse film hoeft te kijken in het lokale filmhuis.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Crachàt

Ik denk dat het uiterst gezond is om respectievelijke appraciaties te hebben voor de film. Erger zou wezen moesten Sierra Leonezen in grote getale staan juichen voor Leonardo.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Vincent Barnhard

Ik heb de film ook van het weekend gezien en idd behoorlijk saai. Erg leuk initiatief trouwens recent op locatie.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Mango

Ik vind de film:

A. als Hollywood-actiefilm bekeken meer dan geslaagd
B. als verbeelding van de werkelijkheid ongeloofwaardig
C. re-de-lijk geslaagd als moeilijke-ver-van-mijn-bed-thematiek-onder-de-aandacht-brengen -van-jan-met-de-westerse-pet-werkstuk. Het zijn Amerikanen met een kleurtje en een accent, maar dat maakt de situatie invoelbaar voor de bioscoopbezoeker. Ik weet niet of dat erg is: Dat de wereld complexer in elkaar zit, moet je maar in een boek lezen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 x

Hoi,
Ik vind dat er een slecht beeld word gemaakt over de film.
Ik vond de film heel goed en confronterend.
groetjes

  • Vorige discussie