Het plot is, zoals de titel al doet vermoeden, samen te vatten in vier woorden: ?A failure to communicate?. En dan niet omdat ze het niet proberen, maar omdat ze elkaar gewoon niet begrijpen, ook al spreken ze dezelfde taal. De film is gemaakt door Alejandro González Iñárritu, die vooral bekend is vanwege 21 Grams. Ook dit is niet een simpele blockbuster, maar eerder een film die tot denken aanzet. Het had op mij hetzelfde effect als films zoals Lost in Translation, je merkt dat, dagen later, je er nog over het nadenkt en nieuwe lagen ontdekt. Het plot is uitgebreid en veel omvattend en moeilijk samen te vatten, daarom zal ik het zeer globaal houden.
In feite bestaat de film uit vier verhalen die slechts losjes met elkaar verbonden zijn. Alhoewel ze alle vier door de hele film door aandacht krijgen, is de film redelijk duidelijk op te delen. Het eerste deel vertelt in feite twee verhalen door elkaar. Dat van een jong koppel die op vakantie is in Marokko als de vrouw (Cate Blanchett) wordt neergeschoten. En van de twee jonge herders die dat ?per ongeluk? doen. Terwijl haar man (Brad Pitt) probeert medische hulp voor haar te krijgen, proberen de twee jongens de woede van hun vader en de politie te ontlopen. In het tweede deel gaat het voornamelijk over een Mexicaanse vrouw die in California leeft en werkt als oppas van twee kinderen. Als haar zoon gaat trouwen en er niemand anders is om op de kinderen te passen besluit ze ze mee te nemen naar Mexico. Terug naar Amerika gaan blijkt echter een stuk moeilijker. Het laatste deel gaat over een doofstom Japans schoolmeisje dat haar moeder verloren heeft, nauwelijks contact heeft met haar vader en geen contact kan leggen met de rest van Tokyo. Ze dreigt langzaam te verdrinken in haar eenzaamheid en gebrek aan contact.
Ondanks het serieuze verhaal en de af en toe hoog oplopende emoties zit er veel, wat donkere, humor in de film. Je zal bijna nooit hardop moeten lachen, maar er zijn vele momenten die een glimlach oproepen. Behalve Cate Blanchett en Brad Pitt spelen er vele onbekende acteurs mee, maar allen leveren ze een hoogwaardige prestatie. Ze zijn zeer geloofwaardig en weten de emoties overtuigend te brengen. De beelden van de film zijn erg mooi, vooral de overgangen van de woestijn van Marokko naar de drukte van Tokyo zijn schitterend. Als laatste, enigszins uit de toon vallende, opmerking wil ik nog melden dat degene die verantwoordelijk is voor de Japanse schooluniformen een ongelofelijke pedofiel is die mijn eeuwige dank heeft. Al met al een absolute aanrader voor een ieder die van mooie, diepe films houdt.
In de bioscoop: Draait sinds 2 november.
Officiële site (zwaar, maar erg mooi).
Reacties (9)
Zo dan. Ik ga nooit meer naar de film met Think Tank. In de eerste plaats negeert ie me niet vriendelijk als ik door de film ga praten (wat de meeste mensen doen), maar zegt ie dat ik stil moet zijn. Ten tweede zeurt ie net zolang tot je er een recensie over schrijft.
Hij is vrij kort geworden, maar dat komt voornamelijk omdat ik de plot-outline kort moest houden (of ik deed het heel globaal, of ik verraadde alles). Dat is geen reflectie op de film, die was erg goed.
“een ongelofelijke pedofiel is die mijn eeuwige dank heeft”…
Ehm…? :-)
Zo af en toe doen ze goede dingen :). Vooral als het meiden betreft die vijfentwintig zijn, maar doen alsof ze schoolmeisjes zijn.
Voor mij persoonlijk de beste film die ik dit jaar zag (toegegeven, ik zag er niet zoveel).
Wat ik nog aan HT’s recensie wil toevoegen is de grote “menselijkheid”, zowel positief als negatief, die er in de film wordt getoond.
Voorbeeld: de broertjes moeten hun woedende vader vertellen wat ze met het geweer hebben gedaan; de ene heeft ermee geschoten. Doodsbang biecht de andere niet alleen het schiet-incident op, maar ook dat zijn broertje stiekem zijn zus bekijkt door een gat in de muur… Een hilarisch moment, je ziet bijna rook uit vaders oren komen….
Ander voorbeeld: de toeristen in de bus waarmee Pitt en Blanchett reizen. Omdat de bus lang stilstaat om te wachten op medische hulp voor Blanchett moet de motor uit en dus ook de airco. Enkelen beginnen tegen Pitt te klagen dat ze het niet uithouden in de hitte en wegwillen, en dat terwijl B. in levensgevaar verkeert.
@tt: Geen spoilers! Deze staat nog op mijn 2C lijst!
Daarom heb ik het heel globaal gehouden. Het verhaal kan niet anders samengevat worden zonder teveel te verraden.
Niet alleen de film was prachtig, maar ook de muziek!
Kan iemand mij helpen hoe ik deze muziek kan bemachtigen?
Na verloop van tijd komt de Soundtrack vanzelf uit. Meestal een paar maanden later. Meestal zijn die zwaar teleurstellend trouwens, de muziek is meestal niks zonder de beelden.
@Spuyt: geef ik teveel weg? er blijven genoeg van dit soort momenten over om zeer van de film te kunnen genieten!