Walter van Holst, auteur op Sargasso

Neelie’s gifpil

13 januari 2014 , 18:30 , door Walter van Holst

ANALYSE - Neelie Kroes, Neerlands krachtigste politica in de recente geschiedenis, is aan haar laatste termijn als Eurocommissaris bezig. Voor wie na 1970 is geboren is Neelie Kroes al een leven lang een machtsfactor. Ook lange politieke carriéres lopen uiteindelijk af en de kans dat zij een derde termijn als Eurocommissaris gaat krijgen is klein.

Haar tweede termijn had ze al vooral te danken aan het feit dat de Vlaamse liberaal Guy Verhofstadt de christen-democraat Jan-Peter Balkenende politiek voor schut wilde zetten. Wat tot de historisch unieke situatie leidde dat een Europese lidstaat niet de door haarzelf gekandideerde voordracht in de Europese Commissie benoemd kreeg, maar een andere, dankzij een meesterlijk georkestreerde campagne van de Europese liberale partijen. Het gezichtsverlies voor Balkenende was enorm, maar dit legde ook een forse politieke hypotheek op Kroes haar vermogen om daadwerkelijk iets te betekenen gedurende haar tweede termijn.

Microsoft

Die tweede termijn staat in schril contrast tot haar roemruchte termijn daarvoor, toen zij het als houdster van het mededingingsdossier aandurfde om Microsoft een recordboete op te leggen van € 899 miljoen, later door het Europese Hof van Justitie gematigd tot € 860 miljoen. Het kwam haar op de bijnaam ‘Nikkelen Neelie’ te staan. Nu is de post mededinging in de Europese Commissie een zware post, maar wel één van de oudste en in die zin een veilig territorium. Haar huidige post, de Digitale Agenda is gloednieuw en het is niet verbazingwekkend dat het niet vanzelfsprekend is dat zij de budgetten krijgt waar ze om heeft gevraagd. Dat krijgt geen enkele Eurocommissaris, laat staan één met een nieuwe portefeuille. Dat nog los van het fenomeen dat er niet zelden overvraagd wordt om wisselgeld over te houden tijdens de uiteindelijke budgetrondes. In het geval van Kroes’ Digitale Agenda is er echter geen sprake dat er slechts wisselgeld is weggegeven: zij vroeg om € 9.2 miljard om alle Europeanen aan breedbandinternet te helpen en kreeg uiteindelijk een miljard. Dat is slechts 10% van wat zij nodig dacht te hebben.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Burgerparticipatie: de EU auteursrechtenconsultatie

6 januari 2014 , 18:30 , door Walter van Holst

Tussen al het (slechte) nieuws zouden we het haast nog vergeten, maar het auteursrecht en het internet blijft een moeizame combinatie. De Europese Commissie heeft een consultatie gelanceerd met vragen hoe een eventuele auteursrechtenhervorming dit op zou kunnen lossen. Het goede nieuws is dat de Directoraten Generaal (DG) Interne Markt van de Commissie er deze keer niet voor heeft gekozen om een maximaal aantal misleidende vragen te stellen, zoals ze vorig jaar deden met een consultatie over de noodzaak om bedrijfsgeheimen te beschermen. Het minder goede nieuws is dat de termijn voor de consultatie dusdanig kort is dat het vermoeden gerechtvaardigd is dat het vooral niet de bedoeling is dat anderen dan het bekende lobbycircuit antwoorden in zullen zenden.

De consultatie sluit op 5 februari aanstaande, terwijl die pas op 5 december jl. geopend is. Ter vergelijking, een beetje consultatie heeft een doorlooptijd van drie maanden of meer, ook als het over niche-onderwerpen gaat. Voor een onderwerp als dit, dat álle burgers en bedrijven van Europa aangaat, is twee maanden, zeker over de decembermaand heen, wel erg kort. Maar geen nood, datzelfde internet wat iedere keer weer akelige verrassingen van liefhebbers van het auteursrecht in petto heeft, komt diezelfde burger die toch mee wil doen zonder een lobbykantoor in het Brusselse in te kunnen huren te hulp.

Foto: Alex Proimos (cc)

Drogredeneringen rondom Argo II

5 december 2013 , 19:00 , door Walter van Holst

ANALYSE - De AIVD en MIVD hebben vooruitlopend op een uitbreiding van hun wettelijke bevoegdheden surveillancetechnologie aangeschaft die hen in staat moet stellen om “kabelgebonden” telecommunicatie categorisch te monitoren. Het ongericht uitgooien van sleepnetten dus, waarbij achteraf wordt bekeken wat bijvangst is en wat echt interessant is. De codenaam voor dit project is Argo II. Er worden een aantal redenen voor aangevoerd die bedrieglijk zijn.

Als eerste de stelling dat het noodzakelijk is om “cyberaanvallen” te detecteren en Nederlandse doelwitten daartegen te beschermen. De onthullingen over de praktijken van de NSA worden daarbij aangevoerd om nut en noodzaak aan te tonen. Zie bijvoorbeeld dit blog van Ronald Prins, die met zijn bedrijf Fox-IT te zeer onderdeel is van het kleine Nederlandse inlichtingenwereldje om zijn uitlatingen op dit terrein niet serieus te nemen. Kort samengevat komt zijn redenering er op neer dat als de AIVD al het internetverkeer zou kunnen monitoren, ze ook in staat zou zijn inbraakpogingen op Nederlandse doelen te detecteren en daarop zou kunnen handelen. De AIVD als onze nationale firewall en virusscanner.

Om te beginnen is het fout om te denken dat we een inbraakpoging bij voorbaat kunnen herkennen. Je moet een gevaar eerder meegemaakt hebben om het te kunnen herkennen. Juist zeer gerichte aanvallen van het kaliber Stuxnet zullen niet herkenbaar zijn vanwege de nieuwheid. En voor zover het om minder verfijnde aanvallen gaat op basis van reeds bekende patronen is het maar de vraag of de AIVD de beste partij is om hiertegen te waken. Internet Service Providers (ISP’s) en andere dienstverleners van potentiële doelen, zoals Ronald Prins zijn eigen Fox-IT, kunnen hier een veel nuttigere rol in spelen. Sterker nog, hier zit potentieel toegevoegde waarde. Niet dat hier geen rol voor de AIVD en het Nationaal Cyber Security Centrum (NCSC) voor is weggelegd, sterker nog, zijn zijn essentieel voor het delen van informatie. Juist over relatief nieuwe aanvallen. In die zin is het dan ook zo jammer dat de huidige Brusselse voorstellen van een meldplicht voor beveiligingsincidenten van Eurocommissaris Kroes uitgaan van eenrichtingsverkeer: wel een meldplicht aan de overheid, maar geen waarschuwingsplicht voor diezelfde overheid. Normaal gesproken krijg ik een wat vieze smaak in mijn mond van publiek/private samenwerkingen, maar dit onderwerp is er één dat zich bij uitstek voor wederkerigheid en symbiose tussen publieke en private sector leent. Dezelfde of grotere effectiviteit door dichter bij de doelwitten te gaan tappen en tegelijkertijd een paar onsjes minder inbreuk op onze privacy.

Foto: mooste (cc)

BN’ers in de bak

27 november 2013 , 11:00 , door Walter van Holst

COLUMN - Omdat iedere lezer van de krant van wakker Nederland weet dat de Nederlandse gevangenissen vakantieparadijzen zijn én reality-soaps gebaseerd op vakantielanden (Oh Oh Cherso) en/of Bekende Nederlanders heel populair zijn bij dezen een bescheiden voorstel voor een nieuwe reality-serie: BN’ers in de bak.

Het concept is eenvoudig: we laten een aantal Bekende Nederlanders op individuele wijze een tijdje in een gevangenis zitten. De enige regel is dat ze afgezien van de extra camera-aandacht onder exact hetzelfde regime leven als de overige gevangenen. Dus inclusief de visitatie bij aankomst. Geer en Goor die zelf hun billen uit elkaar moeten houden bij de inspectie of zij geen contrabande in hun achterste binnensmokkelen. Geen mobiele telefoons, geen internet. Televisie kijken kan alleen op een televisie die gehuurd kan worden van geld dat verdiend wordt met het werken in de gevangenis voor iets van een Euro per uur. En niet meer dan één BN’er per afdeling, zodat het enige contact met echte gevangenen is. Nick en Simon die van elkaar gescheiden theezakjes om zitten te pakken. Patty Brard die haarspeldjes op kartonnetjes prikt.

Dat werken is uiteraard net zo verplicht als voor de medegevangenen. Bij weigering wordt dat alleen op de cel zitten met alleen bibliotheekboeken tot vertier. Britt Dekker die Tolstoj leest. Jan Smit met Max Havelaar. Of gewoon iets van Fred Emmer, dat kan natuurlijk ook.

Foto: g4ll4is (cc)

Europarlement lijkt Snowden-onthullingen te negeren

20 oktober 2013 , 18:30 , door Walter van Holst

ACHTERGROND - De commissie Burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken van het Europarlement (kortweg LIBE genoemd) heeft morgen, 21 oktober, een belangrijke stemming in het kader van de grootste wetgevingsoperatie op het gebied van privacy in vijftien jaar. Zoals alles in Brussel ontworpen lijkt te zijn om de passie uit mensen weg te zuigen is ook hier een slaapverwekkende naam aan gegeven: de Algemene Verordening Gegevensbescherming. Aangezien de rest van de democratische wereld, met uitzondering van de Verenigde Staten, hun wetgeving op die van Europa pleegt te modelleren rust op de schouders van de betrokken Europarlementariërs niet alleen de taak om de toch al fragiele privacy van Europese burgers te beschermen, maar heeft dit op termijn ook implicaties voor niet EU-ingezetenen.

In het licht van de hoorzittingen van diezelfde commissie over de onthullingen van Edward Snowden zou je verwachten dat er serieus gekeken wordt naar de gegevensuitwisseling van onze gegevens met landen buiten de EU. Zoals de Verenigde Staten, dat de rest van de mensheid tot tweederangs mensen met minder recht op privacy dan de eigen burgers degradeert. De grootste gaten in de huidige regels worden daarbij volledig intact gelaten. Terwijl juist nu het politieke momentum er zou moeten zijn om er wat aan te doen. Want laten we ons niet vergissen: Europa is een belangrijke markt voor de Amerikaanse technologiebedrijven. In plaats van dat we die marktmacht gebruiken om de Amerikaanse technologiebedrijven in de Verenigde Staten aan te laten dringen op privacybescherming á la Europeénne, laten we toe dat Amerikaanse technologiebedrijven met ongekend en ongereguleerd lobbygeweld Europa af laat zakken naar Amerikaans niveau.

Foto: Zennie Abraham (cc)

Waarom Edward Snowden de Sacharov-prijs verdient

9 oktober 2013 , 13:00 , door Walter van Holst

OPINIE - Morgen, 10 oktober, stemt het Europees Parlement over de vraag wie dit jaar de Sacharov-prijs krijgt. Op de shortlist staat een groep Wit-Russische politieke gevangenen, Malala en Edward Snowden. Binnen Brussel lijkt het al een uitgemaakte zaak dat Malala de prijs krijgt voor haar heldhaftige strijd voor onderwijs voor vrouwen. En eerlijk gezegd geldt voor alle drie de nominaties dat een Sacharov-prijs verdiend is. Malala is zelfs al genomineerd voor een Nobelprijs voor de vrede, waarvan te hopen valt dat ze die ook daadwerkelijk krijgt.

Toch zou ik wensen dat Edward Snowden de prijs krijgt, om redenen van praktische en politieke aard. Een keuze voor hem is namelijk een keuze die ook politieke consequenties heeft. En in zekere zin van het soort politieke moed getuigt waar Sacharov, de naamgever van deze prijs, zoveel van had. Want Sacharov was niet zomaar een politieke dissident ten tijde van de Sovjet-Unie. Hij was een hooggeplaatste kernfysicus, onderdeel van het nucleaire establishment. Met alle privileges van dien. Privileges die hij opgaf toen hij zich uitsprak tegen de wapenwedloop van de Koude Oorlog, de inval in Afghanistan en voor mensenrechten. Een Sacharov-prijs voor Snowden betekent namelijk de meest krachtige daad die het Europees Parlement op de korte termijn kan stellen om aan de meest boze Big Brother van het moment, de Verenigde Staten, duidelijk te maken dat de surveillancestaat fundamenteel onverenigbaar is met de democratische rechtstaat die dezelfde Verenigde Staten stelt voor te staan.