Sjors van Beek

69 Artikelen
1 Waanlinks
780 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Afbeelding Unknown author, Public domain, via Wikimedia Commons. copyright ok. Gecheckt 28-09-2022

Rake televisie?

OPINIE - Tamelijk onthutsende televisie, vrijdagavond: de eerste aflevering van de nieuwe reality-serie ‘Typisch Nederlands’. Als dit ‘sociaal experiment’ doet wat het belooft, de Nederlandse multiculturele samenleving nabootsen op microniveau, dan kunnen we onze borst natmaken.

Voor wie het nog niet kent: acht deelnemers met uiteenlopende culturele en religieuze achtergronden leven een poos samen in een huis. Met de nodige scepsis zag ik het tegemoet, deze multiculti-variant op Big Brother. Maar het blijkt fascinerende tv.

Helaas wel om de verkeerde redenen. Aan het einde van de eerste aflevering constateert de voice over dat het ‘op deze eerste dag toch wel heel veel over de islam ging’. En al die keren – mijn constatering – louter negatief.

Deelnemer Hassan, Marokkaan, gekleed in djellaba, presteert het om binnen één dag zo’n beetje iedereen, de kijker incluis, tegen zich in het harnas te jagen.

Hassan wil niet dat er biertjes op tafel staan. Of de andere deelnemers uit respect voor hem de drank in zijn bijzijn dus maar achterwege willen laten.

Hassan heeft homo’s (deelnemer Tim is homo) ‘liever niet in zijn buurt’. En hij ‘hoeft er toch geen vrienden mee te zijn?’. Homoseksualiteit is verkeerd ‘omdat je er ziek van wordt’.

Foto: Brabant Bekijken (cc)

Voetbalgrenzen

COLUMN - Laten we, in deze barre tijden van Oekraïne, ebola en moslimextremisme, even een wat luchtiger pad betreden: voetbal. Nou vooruit: nationalisme in het voetbal. Of voor de cynici onder ons: ‘Minder, minder, minder in het voetbal’.

Wat mij betreft voeren FIFA en/of UEFA een regel in die bepaalt dat elk team vanaf nu nog maar maximaal drie buitenlandse spelers tegelijkertijd mag opstellen. Terug naar voetbal van eigen bodem, niet alleen in Nederland, maar ook in Engeland, Spanje, Duitsland, Frankrijk, Italië, gewoon overal.

De voordelen: de macht van het grote geld wordt gebroken, de binding van supporters met de clubs zal verbeteren, aan de competitievervalsing in Europees verband komt een einde en Ajax (of, vooruit, PSV) kan weer eens de Champions League winnen. Clubs als Real Madrid, Manchester United, Paris Saint Germain of Bayern München kunnen hun ticket naar de top niet meer kopen, maar zullen het moeten verdienen met een goede opleiding. In de eigen landen wordt de strijd om de kampioensschaal weer een echte, sportieve strijd, geen commerciële.

De nadelen: geen.

De tegenwerpingen: “Kan niet vanwege Europese regelgeving, vrij verkeer van personen, recht op arbeid overal binnen de Europese Unie, bladiebla”. Als seizoenskaarthouder van Ajax zit ik regelmatig met een vriendenclubje te bomen over deze tegenwerping. En ik geloof er niet in.

Foto: donaldjenkins (cc)

Gedachtenpolitie (2)

Tegen de communis opinio in, maar toch: ik heb problemen met de manier waarop de Marokkaanse ambtenaar Yasmina Haifi wordt aangepakt.

Eerder schreef ik over de Gedachtenpolitie die in Nederland dreigt te ontstaan.

Nu komt daar iets bij: het groeiende onbehagen in islamitische hoek dat moslims minder vrijheid van meningsuiting hebben dan andersdenkenden of andere groeperingen. En ik denk dat ze daar tot op zekere hoogte een punt hebben.

Even de piketpaaltjes op inhoudelijk vlak: ik vind de uitspraken van Haifi ondoordacht, ongefundeerd, en in die zin dom. Maar zijn ze verwerpelijk? Daar twijfel ik al. Zijn ze strafbaar? Ik denk van niet. Zijn ze antisemitisch? Volgens mij niet. Is het per definitie antisemitisch om ergens een ‘zionistisch complot’ te vermoeden?

Als die vraag met ‘ja’ wordt beantwoord, wat is het dan als je ergens een Amerikaans complot vermoedt? Of een Westers-, islamitisch-, Russisch-, Oekraïens-, Nederlands-, PVV-, neonazi- of marxistisch complot? Waarom zou je uitsluitend zionisten niet van een complot kunnen of mogen verdenken?

Volgend punt: mag een ambtenaar zoiets vinden? Ik zeg: ja. Mag hij of zij het tweeten? Ja (naar mijn bescheiden mening).

Natuurlijk besef ik dat Haifi op een politiek-strategisch gevoelige afdeling werkt (National Cyber Security Center). En het lijkt me terecht dat aan functionarissen van zo’n dienst (extra) hoge eisen worden gesteld ten aanzien van hun antecedenten, contacten, loyaliteiten en misschien zelfs denkbeelden. Een dienst die zich ook bezig houdt met moslimterrorisme zit niet echt te wachten op een verdediger van IS. Zomin als op een neonazi-sympathisant. Met andere woorden: overplaatsing naar een andere afdeling lijkt me verdedigbaar. Maar ontslag?

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Rwanda: schokkend, lieflijk

ACHTERGROND – Op vakantie in een land dat in het Westen vooral – of uitsluitend – bekend is vanwege genocide? Het kan. Het is aangenaam. En het is confronterend omdat die genocide op elke straathoek nog voelbaar is.

Rwanda dus.

Ik beland er in 2007, met mijn dan 8-jarige dochter, eigenlijk toevallig; op bezoek bij een bevriend gezin dat er voor werk naar is uitgezonden.

Vóór vertrek krijg ik van het thuisfront bezorgde vragen, ‘is het daar wel veilig?’ Alsof je vraagt of Duitsland in 1958 weer veilig is. Ja dus, Rwanda is dertien jaar na de allesverwoestende slachting van voorjaar 1994 volkomen vredig. En lieflijk. Pays des mille collines, Land van Duizend Heuvels. In Rwanda is het lang zoeken naar een stukje vlak. Groen en harmonieus ontrolt zich het landschap waar we, meestal in kleine propvolle minibusjes, doorheen jakkeren. Op de heuvels krioelt het van de menselijke activiteit. Het piepkleine Rwanda (iets kleiner nog dan België) is het dichtstbevolkte land van Afrika. Dat gegeven was één van de lonten in het kruitvat van 1994, toen Hutu’s de Tutsi-minderheid naar het leven stonden en in drie maanden 800.000 mensen aan stukken werden gehakt. Les événements, zo wordt deze episode licht eufemistisch genoemd.

De hoofdstad Kigali is een met kloven doorgroefde stad. De heuvels hebben de kleur van tennisbanen-gravel. Overal bouwactiviteiten, huizen vooral voor de teruggekeerde vluchtelingen. Maar ook chique hotels en trendy restaurants, de stad ontwikkelt zich tot een on-Afrikaans hippe metropool.

Foto: Jeroen Mirck (cc)

Gedachtenpolitie

OPINIE - We beginnen in Nederland toch een beetje door te slaan in onze aan iedereen opgelegde tolerantie. Er ontstaat een mooie paradox: Gij zult tolereren! Nog even en we pleiten voor Gedachtenpolitie.

Aanleiding voor deze oprisping? De categorale verkettering van de gelovige politieman in Groningen die dit weekend twitterde dat hij de Gay Pride in Amsterdam maar ‘goor’ vond. De politieman (rechercheur, geen wijkagent) die dit rondtoeterde, is stevig aan de schandpaal genageld.

Soortgelijk: de rel rond de Marokkaanse welzijnswerkster Mouna Jabrane die problemen had met de Marokkaanse boot tijdens de Gay Parade.

Ik ben het er niet mee eens dat de politieman en de welzijnswerkster aangepakt worden vanwege hun uitlatingen.

Even geen misverstand hè: de uitlatingen zelf onderschrijf ik niet. In de verste verte niet. Maar ik vind wèl dat beiden deze mening mogen hebben èn verkondigen. Hetzelfde geldt voor ieder ander die een – volgens de goegemeente – ‘foute’ mening heeft, of het nu homo’s betreft, of moslims of joden of het Koninklijk Huis of Zwarte Piet of wat dan ook.

De ruimte om ‘onwelgevallige’ meningen te verkondigen neemt steeds verder af. Om bij de homo’s te blijven: je móet tegenwoordig homo’s normaal vinden, je màg er geen problemen mee hebben. Wie die problemen toch heeft, wordt neergesabeld, virtueel afgeknald.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Aqua morgana (3)

ACHTERGROND - Is de gemeente Groesbeek een heus Romeins aquaduct rijk? Ondanks gerede twijfel, weet de gemeente het zeker. Dit is het derde deel in een serie. Delen één en twee verschenen eergisteren en gisteren.

Hans Schraven, voorzitter van het wijkcomité Nijmegen-Oost schrijft, behalve de Radboud Universiteit, ook de gemeenteraden van Groesbeek en Nijmegen aan met de suggestie nader onderzoek te doen. Groesbeek ziet ‘geen aanleiding’, maar de Nijmeegse Rekenkamer meldt dat nader onderzoek nodig is om meer zekerheid te krijgen over de werkelijke functie van de aardwerken.

De Rekenkamer ‘wil niet op de stoel van de archeoloog gaan zitten’, maar vindt dat er ‘zonder aanvullend wetenschappelijk/archeologisch bewijs weinig rechtvaardiging is voor de gemeenteprojecten mede te financieren die uitgaan van de aanwezigheid van een Romeins aquaduct op Nijmeegs grondgebied.’ Rekenkamervoorzitter Ad van Ruth: ‘Er is gerede twijfel en we raden de gemeente met klem aan om voorlopig de nodige terughoudendheid te betrachten. De geloofwaardigheid van het Romeinse verhaal in Nijmegen moet niet worden geschaad. In afwachting van nader onderzoek is het gebied van de aardwerken echter wel het beschermen waard.’

In zijn brief aan de Nijmeegse Rekenkamer verwijst Schraven naar een rapport van de Rekenkamer in Venlo, dat in december 2013 onderzoek deed naar de gang van zaken rond een opzienbarende archeologische vondst in die plaats. Een dertiende-eeuwse kelder die in 2004 werd opgegraven, werd door de Venlose stadsarcheoloog Maarten Dolmans onmiddellijk bestempeld als ‘mikwe’, een Joods ritueel badhuis. Het was dus het ‘oudste Joodse gebouw in de Benelux’ en de Joden waren honderd jaar eerder in Venlo dan altijd gedacht, aldus de archeoloog. Op basis van die conclusies bouwde het Limburgs Museum in 2009 een speciale vleugel waarin het ‘mikwe’ werd ondergebracht. Kosten: anderhalf miljoen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Aqua morgana (2)

ACHTERGROND - Is de gemeente Groesbeek een heus Romeins aquaduct rijk? Ondanks gerede twijfel, weet de gemeente het zeker. Dit is het tweede deel in een serie. Deel één verscheen gisteren, deel drie verschijnt morgen.

De twijfels rondom het bestaan van het Groesbeekse aquaduct verdwijnen echter snel. De Groesbeekse wethouder Giesbers is bij de officiële presentatie van het boek van archeoloog Peter Schut en raakt enthousiast over de toeristische en economische potentie van dit mogelijke Romeinse overblijfsel.

In het kort daarop verschenen ‘Van bron tot kraan’ is het vraagteken al verdwenen – om nooit meer terug te komen. In een piepklein kadertje maken de auteurs nog een heel klein voorbehoud: aquaduct of niet? Om te concluderen: ‘Al deze aanwijzingen bij elkaar maken het bestaan van het aquaduct meer dan aannemelijk.’

Kritische vragen worden vanaf dat moment niet meer gesteld. In januari 2012 is de status van het aquaduct al welhaast onaantastbaar. In het raadsvoorstel van januari 2012 waarmee Groesbeek twee ton vrijmaakt, staat het zo: ‘Het bestaan van het aquaduct van Groesbeek staat in wetenschappelijke kringen niet ter discussie.’ Nader onderzoek naar de hypothese – waar archeoloog Schut zelf voor had gepleit – wordt nooit verricht. Volgens het ministerie van OC&W – dat moet beslissen over de aanwijzing tot rijksmonument – is dat onderzoek ‘niet nodig’. Sterker nog: ‘Het voegt niets toe en kan het monument alleen schaden.’

Een inwoner van de Heilig Landstichting (gemeente Groesbeek) die bezwaar maakt tegen de monumentenstatus omdat het tracé door zijn achtertuin loopt, krijgt nul op het rekest. De motivering om het tot monument te verklaren is volgens de klager onvoldoende omdat het rapport van archeoloog Schut twijfel over de aquaduct-hypothese openlaat. Het ministerie van OCW – bij monde van de RCE – erkent dat, maar vult de motivering vervolgens op eigen houtje aan. ‘Alle voorwaarden voor het aanleggen en functioneren van een aquaduct zijn aanwezig,’ aldus het ministerie in april 2013 in de afwijzing van het bezwaar. ‘Toch is het alleen aannemelijk dat het aquaduct in de waterbehoefte voorzag als sprake is van een (grote) waterbehoefte.’ En die waterbehoefte wás er op de Nijmeegse castra, zo redeneert het ministerie verder: ‘Gezien de Nijmeegse situatie is de aanwezigheid van een aquaduct niet alleen logisch, maar zelfs noodzakelijk.’ De aardwerken kunnen ‘met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid worden geïnterpreteerd als resten van een aquaduct uit de Romeinse tijd.’

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Aqua morgana (1)

ACHTERGROND - Is de gemeente Groesbeek een heus Romeins aquaduct rijk? Ondanks gerede twijfel, weet de gemeente het zeker. Dit is het eerste deel in een serie. Delen twee en drie verschijnen morgen en overmorgen.

Wie ‘Romeins aquaduct’ zegt, denkt aan de Pont du Gard nabij het Zuid-Franse Nîmes, of aan het bouwsel in het Spaanse Segovia. Maar niet aan het Nederlandse Groesbeek.

Toch liggen daar wel degelijk de resten van een Romeins aquaduct. En niet zo maar eentje, maar een ‘geweldig archeologisch monument met werelderfgoedpotenties,’ zo schrijft wethouder Theo Giesbers in een gelikt boekwerk over de toeristische waarde van deze topattractie. ‘In het hele Romeinse rijk zijn inmiddels 600 aquaducten bekend en beschreven. In deze lijst mag het aquaduct van Groesbeek met trots worden bijgeschreven,’ aldus het 72 pagina’s tellende ‘Van bron tot kraan – een ontwikkelingsvisie over het aquaduct van Groesbeek’.

Het aquaduct is ook een beschermd archeologisch rijksmonument. ‘Het Groesbeekse aquaduct scoort in termen van zeldzaamheid hoog,’ schrijft de Raad voor Cultuur in haar advies over de aanwijzing als monument. ‘De Raad acht het aquaduct uniek en van nationale betekenis. Een ensemble van imposante resten, voor iedereen herkenbaar, één van de weinige zichtbare monumenten uit de Romeinse tijd.’

In de in 2008 opgestelde ontwikkelingsvisie ‘Van bron tot kraan’ ontvouwt Groesbeek de wildste plannen om ‘het aquaduct op een weloverwogen manier op de toeristische kaart te zetten.’ Kern van het verhaal: een wandelroute met informatieborden en zichtplatforms. Combinaties met de nabijgelegen musea, zoals het Valkhof-museum in Nijmegen, het Afrika-museum in Berg en het Orientalis-museum in de Heilige Landstichting. Er kan een ‘Romeinse route’ door de regio worden ontwikkeld, met bushaltes die zijn ingericht als ‘Romeinse halte’ en parkeerplaatsen met een ‘Romeinse signatuur’. Restaurants met ‘aanligmogelijkheid en Romeins eten en drinken’, hotels met ‘Romeinse stijlkamers’ en campings met ‘Romeinse officierstenten’. Souvenirs. ‘En de positionering van Groesbeek als wijndorp sluit ook mooi aan op de Romeinen. Het is niet ondenkbaar dat hier in die tijd ook wijn werd verbouwd.’

Foto: Marina Noordegraaf (cc)

Te arm voor hulpverlening (2)

ACHTERGROND - Mensen met de ernstigste schuldproblematiek komen vaak niet eens in aanmerking voor schuldhulpverlening. En wanneer ze wel hulp krijgen, zijn de resultaten vaak niet goed. Schuldhulpverlening is een bedrijfstak waar veel geld omgaat, maar weinig resultaten worden geboekt. Dit is het tweede deel in een serie. Deel 1 verscheen gisteravond.

Charles de Haas is fractievoorzitter van Gemeentebelangen Smilde-Beilen-Westerbork in de gemeente Midden-Drenthe, en nummer één op de provinciale OPD-lijst. Hij kent het rapport van Westen. ‘De uitkomsten verbazen me niets. De resultaten van de schuldhulpverlening zijn volstrekt onduidelijk. Er gaat veel geld in om en je weet niet waar het blijft. In mijn gemeente Midden-Drenthe betalen we jaarlijks 350.000 euro aan de Gemeentelijke Kredietbank, maar welke resultaten ze nu echt boeken?’

Het is ‘mooie handel’, zegt hij onomwonden. ‘De mensen schrijven zich in bij de kredietbank, moeten daarna maanden wachten tot er iets gebeurt, maar de rekening die de bank stuurt aan de gemeente gaat wel al lopen, à 270 euro voor de intake en een vast bedrag per maand. Trouwens, zo’n kredietbank kan geld lenen tegen 1,7% rente maar rekent haar cliënten 7%. Ik zeg: de schuldhulpverlening is een zéér ondoorzichtige brij van belangen, met minimale resultaten.’

Ook Jaap Bos (74) die in Eindhoven al zestien jaar pro deo hulp en advies verstrekt aan mensen met schulden, herkent de door Westen gesignaleerde problemen. De gepensioneerde ambtenaar houdt spreekuur bij de plaatselijke Voedselbank, geeft een cursus ‘Eerste Hulp bij Schuld’ en gaat met schuldhebbers mee naar de rechtbank. ‘Ik krijg de mensen op mijn bordje die door de reguliere schuldhulpverlening worden afgewezen omdat hun problemen te ingewikkeld zijn. Het hele stelsel is rázend gecompliceerd en bovenal: volstrekt inefficiënt. Je hebt bijvoorbeeld beschermingsbewindvoerders voor de schuldenaars, saneringsbewindvoerders voor de schuldeisers, én curatoren. Mensen snáppen dat niet meer.’

Foto: Marina Noordegraaf (cc)

Te arm voor hulpverlening (1)

ACHTERGROND - Mensen met de ernstigste schuldproblematiek komen vaak niet eens in aanmerking voor schuldhulpverlening. En wanneer ze wel hulp krijgen, zijn de resultaten vaak niet goed. Schuldhulpverlening is een bedrijfstak waar veel geld omgaat, maar weinig resultaten worden geboekt.

Eind november 2013 tekent de 35-jarige Marcia een schuldhulpcontract bij de gemeente Doetinchem. Met haar handtekening verplicht ze zich om, met haar man en twee kinderen, drie jaar lang op een zeer karig leefbudget te gaan zitten van zo’n vijftig à honderd euro per week. Lonkend perspectief: aan het einde van die drie jaar wordt wat dan nog resteert van hun schuld van 13.000 euro kwijtgescholden. Een eenmalige kans om met een schone lei te beginnen.

Bijna een half jaar later blijkt die lei nog even troebel als voorheen. ‘Het is dramatisch…’ vertelt Marcia. ‘Alles zit nog steeds in de aanvraagfase. Sinds november hebben we niks meer gehoord van de gemeentelijke afdeling schuldhulpverlening. En de schuldeisers zijn inmiddels weer begonnen met de incassoprocedures. Daar hebben ze nog gelijk in ook. En de Belastingdienst zal binnenkort ook wel weer op de stoep staan. Ik snap eigenlijk niet meer waar ik toen precies voor heb getekend. Ik dacht dat zo’n contract voor alle partijen verplichtingen inhield…?’

Marcia figureerde eind vorig jaar in een reportage in de Groene Amsterdammer over de afdeling schulddienstverlening van de gemeente Doetinchem. Ze legde toen uit hoe ze in de schulden was geraakt: man depressief en werkeloos thuis, zijzelf een aflopend, tijdelijk contract bij de gemeente. Als gevolg van de gekelderde inkomsten konden ze een doorlopend krediet niet meer aflossen. Ook moesten ze teveel ontvangen kinderopvangtoeslag terugbetalen.

Klassejustitie

Een prachtig gevalletje van Wobstructie. Een prachtig gevalletje ook van meten met twee maten bij Justitie. Lees hoe RTL probeert documenten boven water te halen over strafrechtelijk optreden tegen oud-premier Lubbers, wegens schenden staatsgeheim.

Nederland is meer bananenrepubliek dan we vaak (willen) denken.

Foto: Biblioteca Nacional de España (cc)

Europa-dilemma

OPINIE - Interessant stuk, over de mate van democratie in de VS. Maar laten we daarnaast óók eens kijken dichter bij huis: het enorme, gapende democratische gat in Europa. Een afgrond die me, voor het eerst in mijn leven, doet twijfelen of ik op 22 mei wel ga stemmen. En daar schrik ik van.

‘Wie niet stemt, heeft achteraf geen recht van spreken of klagen’, is al heel lang mijn adagium. Tientallen jaren heb ik er ten diepste in geloofd – en op lokaal en nationaal niveau doe ik dat nog altijd. Stemrecht is een van de grootste verworvenheden van een vrije samenleving, heb ik altijd verkondigd. In die geest heb ik mijn kind (nog geen stemrecht) ook opgevoed: ik heb geprobeerd de onschatbare waarde van democratie op een volgende generatie over te brengen.

Sceptici in mijn omgeving heb ik altijd vermanend toegesproken als ze hun stembiljet in de oud papierbak knikkerden. ‘Als je zelf niet wil stemmen, machtig dan iemand anders’, was mijn (tikkie belerende) devies.

En nu? Nu wankel ik zelf. Op 22 mei ben ik in het buitenland, ik kan niet naar de stembus. Maar ga ik iemand machtigen? To vote or not to vote, that is the question.

Volgende