london-calling

8 Artikelen
8 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoor en wederhoor

Volgende week zit ik in Schotland om een verhaal te maken over de aanloop naar de verkiezingen daar. Ik las dat in de omgeving van waar ik mijn verkiezingsreportage maak, een skioord staat waar geen sneeuw meer valt vanwege het toenemende broeikaseffect. Mooi verhaal, dacht ik. Daar ga ik gelijk een kijkje nemen.

Ik belde Stewart Davidson, directeur van de skipiste, die eerst hartelijk begon te lachen en vervolgens in alle ernst zei niet meer met journalisten te willen spreken. Hij was twee weken geleden geïnterviewd omdat afgelopen winter weinig sneeuw is gevallen. ,,Maar dat heeft helemaal niks met het broeikaseffect te maken joh”, reageerde hij.

,,Het is gewoon een minder goed jaar, die komen wel vaker voor. Ik heb helemaal niet gezegd dat skiën in Schotland met uitsterven wordt bedreigd door opwarming van de aarde, noch dat we daarom nadenken over bedrijfsdiversificatie. De plannen die wij hebben om de piste in de zomer open te stellen voor mountainbikers bestonden al voordat we wisten van de magere sneeuwval dit jaar. Het is allemaal mooi verdraaid om het sexiër te maken: broeikaseffect verkoopt.”

Helaas werd me dus een mooi onderwerp door de neus geboord. Maar het is geen verhaal, en daarmee basta. Het blijkt dat journalisten een beetje aan de haal gaan met het onderwerp broeikaseffect. Een mediahype of een waar probleem? Ik hoor graag jullie reacties.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Shop ’til you drop

What’s wrong with the Brits? Klanten van het Britse modehuis Jean Muir verdrongen elkaar voor de pashokjes en kassa’s om afgeprijsde artikelen te bemachtigen. De reden: Jean Muir – het Britse antwoord op Chanel – heeft de afgelopen jaren magertjes verkocht en doekt op.

Vrouwen van in de vijftig renden driftig rond, terwijl ze hoffelijk tegen elkaar bleven, en grepen iconische jurken en mantelpakjes uit de rekken die waren afgeprijsd van 250 naar 100 pond. Een oudere dame werd in slechts haar ondergoed gesignaleerd terwijl ze uit de paskamer de winkel in rende om meer kledingstukken te scoren.

Lees verder…

Het deed me een beetje denken aan de opening van Primark – een soort van H&M – in Londen afgelopen week (zie foto). Daar vielen duizenden klanten letterlijk over elkaar heen omdat ze hadden gehoord dat alle artikelen in het eerste uur slechts 1 pond kostten. Wat niet waar bleek. Politie en veiligheidspersoneel deden hun uiterste best de meidenmassa in bedwang te houden. Tevergeefs, het was totale chaos.

Ligt het aan mij, of zien we hier de totale wanhoop van de moderne samenleving? Moeten vrouwen hysterisch over elkaar heen krioelen om voor weinig geld de laatste wegwerpmode te scoren? Hebben ze geen geld, of is het de consumptiemaatschappij gone mad?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Cultuurminister grijpt in de loterijpot voor Olympische Spelen

De Britten maken zich ernstig zorgen over de hoge kosten van de Olympische Spelen. Londen wordt in 2012 gaststad voor dit internationale sportevenement, het budget daarvoor werd aanvankelijk geschat op een kleine vier miljard pond (zo’n zes miljard euro). Nu blijkt dat 9,33 miljard (14 miljard euro).

De regering en de Nationale Loterij moeten de extra miljoentjes ophoesten. Dat heeft de nodige kritiek opgeleverd. De staat kan het geld immers goed gebruiken voor ander beleid, terwijl de National Lottery minder overhoudt voor andere goede doelen.

Joan Bakewell van de Nationale Campagne voor de Kunsten reageerde boos op de ware kosten voor de Spelen. Kunst en culturele evenementen worden ook uit de loterijpot betaald, maar als cultuurminister Tessa Jowell er naar eigen goeddunken in gaat zitten graaien, blijft er bar weinig over.

,,Er gaat een golf van verontwaardiging door de kunstgemeenschap”, aldus Bakewell. ,,Mensen vragen zich af hoeveel weerslag dit heeft op theater, dans en muziek. We vrezen dat de gevolgen voor deze kunstdisciplines enorm pijnlijk zullen zijn.”

De belastingbetaler is indirect de dupe; van zijn belastinggeld gaat gemiddeld 607,50 euro extra naar de Spelen. Londens burgemeester Ken Livingstone heeft gezegd dat hij ‘niet denkt’ dat zijn stadsgenoten meer gemeentebelasting zullen moeten betalen. Maar ik voel het aan mijn water. Als de burgemeester ‘niet denkt’ dan is dat een voorbode van de uitspraak: ,,Tot mijn spijt ben ik genoopt om Londenaren de rekening te presenteren.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Once upon a time in Derry?

Londonderry relletjes (klik voor vergroting)Opgegroeid in het dorp Maurik in de Betuwe, heb ik als kind bar weinig meegemaakt. In Londonderry in Noord-Ierland is dat toch even een ander verhaal. Hier speelt een jonge generatie republikeinen kat-en-muis met de politie. Het is een droevig schouwspel.

Gisteravond ging ik na het schrijven van mijn nieuwsverhaal over de verkiezingen naar de fitnesszaal van het hotel op de vierde verdieping om mijn veel te calorische maaltijd te verbranden. Een uurtje zweten doet me goed, dacht ik. De gymzaal kijkt uit over Derry, in de avond is dat een prachtig gezicht? totdat veertig jongeren hun brandbommen tevoorschijn halen.

Londonderry relletjes (klik voor vergroting)Terwijl ik op de hardloopbaan stond te puffen en uitkeek over de stad, voltrok zich het drama. De eerste melkflessen gevuld met doeken die zijn doordrenkt met brandstof en aangestoken, kwamen richting het hotel vliegen. Alsof het een alledaags ongemak betrof, sloot het hotelpersoneel zwijgend de metalen rolluiken op de begane grond. Toeristen die op straat slenterden, sloegen op de vlucht. Auto?s keerden om en kozen een andere route om de stad te kunnen verlaten.

Binnen korte tijd was de politie gealarmeerd en reed een gepantserde wagen op de groep in. Daarna begon de jacht? politiewagen trekt zich terug, jeugd komt tevoorschijn. Jeugd gooit met stenen en bommen, politiewagen komt weer in dreigende snelheid aanrijden. Dat ging een kleine twintig minuten zo door, tot vijf voertuigen van de PSNI uitrukten en de aanval inzetten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verkiezingen Noord-Ierland: Het gaat erom spannen in Londonderry

Verkiezingen Noord-IerlandIn Noord-Ierland worden de stemmen geteld voor de verkiezingen die deze woelige provincie voor het eerst in zes jaar weer een eigen regering moet geven. In november 2003 stemde Ulster voor het laatst. Dat was overweldigend op de radicale partijen DUP (protestants) en Sinn Fein (katholiek) die geen coalitie wilden vormen. In drie jaar tijd is veel werk verzet, en zeggen DUP en Sinn Fein het nu wel te willen proberen ? mits ze weer het mandaat van de bevolking krijgt.

In Londonderry wordt gevreesd dat de kiezersopkomst laag was. Het volk is het een beetje beu te stemmen op een coalitie die weinig overlevingskansen heeft. Voor een stad met zo?n bewogen verleden kan dat funest zijn. Londonderry heet ook wel Derry. Eind januari oordeelde de rechtbank dat het voorvoegsel ‘London’ moet blijven staan, hoe graag de republikeinen (tegenstanders van Brits bestuur) dat ook anders willen. Zij nemen alleen de naam Derry in de mond.

Tachtig procent van de inwoners is republikein: voorstanders van een Ierse eenwording. Bloody Sunday, de dag waarop het Britse leger dertien demonstranten in de stadswijk Bogside doodschoot, staat 35 jaar later nog in hun geheugen gegrift. Dit is het oorlogshart van Noord-Ierland waar loyalisten ? de opponenten ? geen kans maken. Als tenminste genoeg mensen zijn wezen stemmen. Of dat zo is, moet vanmiddag blijken. Foyle, zoals dit kiesdistrict heet om de hele Derry-Londonderry discussie te vermijden, houdt geen verkiezingen tussen nationalisten en loyalisten. De ware strijd vindt plaats tussen nationalisten onderling: Sinn Fein, de SDLP en enkele onafhankelijke kandidaten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Movie Review: The Last King of Scotland

Ik moest even slikken, maar die brok in mijn keel wilde niet zakken. Het zien van de film The Last King of Scotland was een verstorende ervaring. De stilte die volgde in de Londense bioscoop was oorverdovend, de ingehouden tranen voelbaar. Forest Withaker heeft de Golden Globe al op zak voor zijn vrije vertolking als dictator Idi Amin uit Oeganda.

Hij speelt de charismatische leider die net een coup heeft gepleegd en gouden bergen belooft aan de bevolking. Dat hij zich weet te ontpoppen tot de meest brute dictator die Afrika ooit heeft gekend ? niet voor niets luidt zijn bijnaam ?De Slachter van Afrika? ? zag zelfs zijn persoonlijke arts en adviseur/rechterhand, de Schot Nicholas Garrigan niet aankomen.

Nicholas, een fictioneel karakter, wordt gespeeld door James McAvoy. Hij ontmoet Amin in 1971 als hij naar Oeganda is gereisd om vrijwilligerswerk te doen. Stapsgewijs ziet de jonge dokter de nieuwe dictator uitgroeien tot een psychopatische overheerser die tijdens zijn bewind tot 1979 ruim 300.000 dissidente burgers vermoordt, waaronder eigen gezinsleden.

Uiteindelijk vindt Nicholas het lef zich te verzetten tegen zijn eerdere vriend en nu grootste vijand. De filmtitel – De Laatste Koning van Schotland – verwijst naar de naam die Amin zichzelf had gegeven, geinspireerd door zijn onuitlegbare voorliefde voor alles wat Schots is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zainab Salbi: ?Vrouwenlichaam is deel van het slagveld?

Zainab Salbi was elf jaar oud toen haar vader in dienst trad als privépiloot van ex-dictator Saddam Hoessein. Van dichtbij maakte ze oorlog, intimidatie en angst ? vooral de angst van haar ouders ? mee. Tien jaar geleden richtte ze een organisatie op voor vrouwen die emotioneel en lichamelijk gewond zijn door oorlog, maar de buitengewone wilskracht hebben door te gaan. Over deze vrouwen schreef ze een boek.

De 37-jarige Zainab is geen roepende in de woestijn. Haar organisatie Women for Women International ontving in november de Conrad Hilton Humanitarian Prize, ’s werelds hoogste onderscheiding voor humanitair werk. ,,Ik begon met een handvol vrouwen naar wier verhalen ik luisterde, intussen volgen ruim 73.000 vrouwen een cursus die hen kracht en zelfstandigheid geeft.”

Het boek ‘The Other Side of War’ werpt een licht op de bewogen levens van moeders en dochters op de Balkan, in Afrika en het Midden-Oosten. ,,Een vrouw die een oorlog meemaakt, is niet alleen dat droeve, grauwe plaatje dat je op televisie ziet. Ze is het cement dat de familie bij elkaar houdt en hele gemeenschappen opbouwt. Altijd horen we over de frontlinie in oorlogsverhalen, waarom niet over de vrouw die ondanks alles dóórploetert?”

Zainab vertelt over Beatrice, die ze ontmoette in een lemen hut die Beatrice bouwde met hulp van andere vrouwen die de genocide in Rwanda overleefden. ,,Dagelijks herinnert ze zich de mannen met machetes die links en rechts om zich heen staken en de lichamen van mensen in stukken hakten. Ze zei: ‘Ik werd uren later wakker en besefte dat ik leefde. Bovenop mij lagen de lichamen van mijn zeven kinderen.’ Ze sloeg op de vlucht maar werd gevangen, verkracht, met een machete in de nek gestoken en opnieuw voor dood gelaten.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gerry Adams: de politie is je beste vriend

Gerry AdamsDe Noordierse partij Sinn Fein (voorstanders van een Ierse eenwording) doet een poging met republikeinse dissidenten te praten, maar die hebben daar helemaal geen oren naar. Partijleider Gerry Adams hoopt de rebellen te kunnen bewegen het politiesysteem in Noord-Ierland te steunen. Want zonder die steun weigert aartsrivaal DUP (loyaal aan het Britse bestuur) een coalitie te vormen.

In maart vinden de verkiezingen plaats voor een eigen afvaardiging in Belfast, tot die tijd wordt Noord-Ierland nog vanuit Londen bestuurd. De verkiezingen gaan alleen door, als Sinn Fein en DUP ? de twee grootste partijen ? het eens worden over een aantal basiszaken. Zoals het politiesysteem.

Een geslaagde coalitie in het noorden zou een mooi afscheidscadeautje zijn voor premier Tony Blair, die deze zomer zijn functie neerlegt en niets liever wil dan als een smetteloze staatsman de geschiedenisboekjes ingaan. Hij moet daarvoor nog heel wat bergen verzetten.

Je zou verwachten dat Gerry Adams wel de laatste is die Blair een handje wil helpen. Jarenlang was Adams een voorstander van het bloederige gevecht van het verboden leger IRA; hij was ervan overtuigd dat je over lijken moet gaan om Noord-Ierland uit de klauwen van de Britten te redden. Politie was vijand nummer één.