iamzero

22 Artikelen
4 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Joachim Beckers (cc)

Blije kip

ANALYSE - Er bestaat niet zoiets als een blije kip.

Mocht u de afgelopen dagen de discussie over nog eens 6 miljard aan bezuinigingen met angst en beven gevolgd hebben omdat uw broekriem reeds tot het laatste gaatje aangesnoerd is, dan kunt u uw gedachten altijd nog laten uitgaan naar wezens die er nog beroerder aan toe zijn, zoals daar zijn het Afrikaanse weeskind met hiv, Gordon, het varken of de kip.

De ellende van de laatste soort –  en dan met name de subspecies in plofvorm – moet zeker niet onderschat worden. Zitten wij pas enkele jaren in een dipje, wellicht een rimpeling die met het verstrijken van de tijd vanzelf gladgestreken wordt en onopgemerkt zal blijven voor toekomstige generaties – de kip kent al decennialang een bestaan dat zijn weerga als het gaat om uitzichtloosheid niet kent.

Wie dacht dat wij ons zorgen moesten maken om onze privacy heeft nog nooit een minuut doorgebracht op een wc van één vierkante meter met vijf soortgenoten die gisteren een kilo bruine bonen te verstouwen hebben gekregen en vanochtend een liter koffie. Helaas heeft ook de kip te maken met een zeer beperkte mobiliteit op de woningmarkt, en als je dan uit pure verveling het haar van je buurvrouw gaat bijpunten, wordt ook nog eens je snavel afgeknipt.

Foto: Michael Fleshman (cc)

Privacy

OPINIE - Edward Snowden is een dapper man, laat daar geen misverstand over bestaan. Hij is als de Iraniër die aantoont dat zijn land een atoombom aan het ontwikkelen is, de Rus die onthult dat Poetin gaat scheiden omdat hij het heeft aangelegd met een man, of de Noord-Koreaan die wereldkundig maakt dat Kim Jong Un bang is in het donker en geen appelmoes lust.

Een tikkeltje naïef misschien, maar: dapper, dat zonder meer.

Wanneer je dergelijke leeuwenmoed weet te koppelen aan de goede zaak en een flinke portie persoonlijk leed, fysiek dan wel emotioneel, ben je op de sociale media al snel een onvolprezen held. Voorbeeld: steek jezelf op een Arabisch plein in de hens uit naam van de vrijheid en eeuwige heldenstatus is onmiddellijk je deel, ongeacht de uitkomst van de ongewisse en bloedige toekomst die je mogelijk in gang zet.

Je eigen vrijheid opofferen als ultieme daad in een situatie die je als uitzichtloos ervaart: het is zeker iets wat bewondering afdwingt, ook al motiveren types als Anders Breivik hun daden met een soortgelijke argumentatie.

Gelukkig valt er tegen de motieven van Edward Snowden weinig in te brengen. Hij kon de meedogenloze inbreuk op de privacy van gewone burgers door de Amerikaanse overheid niet langer aanzien en kon de aanvechting om in actie te komen niet langer onderdrukken. Ondergedoken en met een theedoek over zijn laptop gedrapeerd – je vraagt je af waarom, denkelijk niet om zijn Gmail-wachtwoord af te schermen – stuurde hij zijn vertrouwelijke stukken naar The Guardian. Driewerf hoera, want privacy, daar kunnen we niet genoeg van hebben.

Foto: MGF/Lady Disdain (cc)

Teksten

SATIRE - Deze website maakt gebruik van ‘teksten’. Dit zijn kleine combinaties van woorden, die bij het bezoeken van deze website kunnen worden opgeslagen op uw computer en in uw brein. Met behulp van teksten kunnen persoonlijke voorkeuren en interesses worden vastgelegd. Wij gebruiken teksten uitsluitend om onze website leesbaarder te maken en beter af te stemmen op de wensen en behoeften van de bezoekers.

Sinds juni 2012 is een nieuwe Telecommunicatiewet van kracht, die elke Nederlandse website en cabaretier verplicht om bezoekers vooraf te informeren over het gebruik van teksten en toestemming te vragen voor het gebruik ervan. Wij willen graag aan deze verplichting voldoen.

Teksten kunnen niet alleen gebruikt worden voor het opslaan van persoonlijke voorkeuren, maar ook voor het beïnvloeden en bepalen ervan. De teksten die wij op deze website gebruiken, hebben veelal ook dit oogmerk. Hoewel uw privacy hierbij nimmer in geding komt, willen wij u waarschuwen dat het accepteren van teksten op deze website langdurige gevolgen voor uw persoonlijke voorkeuren en interesses kan hebben.

Op deze website maken wij zowel gebruik van door onszelf geplaatste teksten (‘first-party teksten’) als van teksten van externe partijen (‘third-party teksten’). Om het gebruiksgemak van deze website te vergroten, gebruiken wij teksten van het Amerikaanse bedrijf WordPress. Deze teksten stellen bezoekers bijvoorbeeld in staat te reageren (door middel van een tekst) op de door ons geplaatste teksten. De informatie die hierbij verzameld wordt, wordt zo veel mogelijk geanonimiseerd en beperkt zich tot uw naam, schuilnaam, e-mailadres, IP-adres, woonplaats, gebruikte computer, browser, operating system, internetprovider en stemgedrag over de afgelopen 24 jaar. Dit alles conform de strenge wetgeving, die uitsluitend het vergaren van dergelijke functionele informatie toestaat.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Incontinent

Patiënten die incontinent zijn en (alsof dat nog niet erg genoeg was) hun zorgverzekering bij Achmea hebben, kunnen binnenkort een telefoontje verwachten van fabrikant TENA (vóór urineverlies, niet ertegen) om te bepalen hoe veel en welke incontinentieluiers zij nog vergoed krijgen. Het gaat daarbij voor de goede orde om een bezuinigingsmaatregel: Achmea wil minder incontinentiemateriaal gaan vergoeden.

Wie wil bezuinigen op de uitgifte van iets, doet er normaal gesproken verstandig aan de beoordeling van het gebruik ervan als allerlaatste aan de fabrikant toe te vertrouwen. Bovendien: hoe stel je telefonisch vast hoeveel urineverlies een persoon gemiddeld lijdt, met in het achterhoofd de bezuinigingsdoelstelling? Hoe voorkom je dat de patiënt zijn lekkage schromelijk overdrijft of naar de fles grijpt teneinde meer luiers vergoed te krijgen? Dat kan alleen iemand die bij Mart Smeets in de leer is geweest; voor de incontinente medemens natuurlijk dé druppel.

‘Aan de lijn heb ik een rare mevrouw uit Tiel, genaamd Tiny van Zetten, klopt dat?’
‘Ja, daar spr…’
‘En met Tiny van Zetten uit Tiel is iets heel geks aan de hand. Het begrip ‘incontinent’, zegt u dat iets? Tiny van Zetten is een hele grote mevrouw als het om incontinentie gaat, en dat betekent in gewoon Nederlands dat zij van onderen zo lek is als een vergiet. Zeg ik iets heel raars als ik dat zo zeg?’
‘Nou meneer…’
‘En je – mag ik je zeggen? – had nu dolgraag met een droge onderbroek dit gesprek gevoerd, is het niet?’
‘Tja…’
‘Maar dat is niet gelukt. Je hangt weer met een kletsnatte onderbroek aan lijn, nietwaar? Zo is het toch?’
‘…’
‘Ja… goed. Ik ga je nu misschien iets heel geks vragen, Tiny: kun jij ons als buitenstaanders uitleggen hoe on-waar-schijn-lijk veel urine jij verliest op een dag? We weten hoe dat ongeveer gaat: dáár komt die rare onberekenbare plas om de hoek zetten, je voelt hem als het ware aankomen maar pats boem dáár zit hij al in de onderbroek. En dan die ontlading! Subliem! Heb jij enig idee hoe on-waar-schijn-lijk vaak jou dat op een dag overkomt?’
‘Nou, dat vind ik een beetje lastig om zo te zeggen.’
‘Nee? Nu weet ik niets van lekkage behalve dat mijn dakgoot er wel eens last van heeft, maar onze mensen hier hebben het in de boeken nagezocht en jij, Tiny van Zetten, komt tot het magnifieke aantal van 368 druppels per dag. Daar neem ik mijn hoed heel diep voor af. Chapeau!’
‘Dank u.’
‘Het is misschien vreemd dat ik dit vraag, maar kun jij je voorstellen dat sommige mensen jaloers op jou zijn? Die persen zich het snot voor de ogen en dan gebeurt er nog niks, terwijl het jou geen enkele moeite kost, zo vloeiend als het gaat.’
‘Nee, eigenlijk niet.’
‘Goed. Nu is het zo dat wij in dat gekke land van ons een solidair zorgstelsel hebben. WE zijn solidair en WE betalen dus ook jouw luier omdat WE vinden dat dat goed is. Maar WE denken ook wel eens dat er zogezegd een eind aan ons geslachtsdeel komt omdat, als ik dat zo mag zeggen, in onze achtertuin geen geldbomen groeien. We hebben dus een beetje de pest aan jou, Tiny. Snap je dat? Dat wil je niet horen, maar ook dat is topsport. De blaas wacht op niemand.’
‘…’
‘Dan ga ik je tot slot, Tiny, want ik heb nog een bui-tengewone lijst met héél bijzondere gasten die op mij wachten, en dat moet allemaal in een uur, wat zeg ik, vijftig minuten geperst worden, dus dat wordt improviseren, maar we zien wel wat ervan komt, dan ga ik je tot slot nog iets heel raars vragen. Heb jij, Tiny van Zetten uit Tiel, op die wat zal het zijn vijftig vierkante meter in die sociale huurwoning van jou nog ruimte kunnen vinden voor een wasmachine?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘En die doet het ook?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Dan hebben wij iets leuks voor je bedacht. Zegt het begrip ‘wasmiddel’ je iets? Dat is een uitvinding van die rare, maffe Amerikanen, overgewaaid naar dat mooie continent van ons. Dat gooi je bij die vieze stinkende natte onderbroeken van je in de trommel en hatsaaa! dáár komen ze eruit alsof er nooit iets gebeurd is. Grote strik eromheen en zeg maar merci en au revoir en senk joe tegen TENA! En dat ga ik ook tegen jou zeggen, Tiny van Zetten uit Tiel: merci en au revoir en blijf vooral lekker zitten in die sociale huurwoning van je, dan gaan wij hier in Londen op het incontinent, want dat is dat idiote eiland hier toch, een soort incontinent, dan gaan wij nog even verder, want zoals ik al zei heb ik nog héél bijzondere gasten die op mij wachten.
Bert van Marwijk, moest jij nog plassen? Goed zo.’

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Moord

Wie dacht dat het wetenschappelijk onderzoek in Nederland te lijden heeft onder de bezuinigingsdriften van het kabinet-Rutte, kwam dit weekend bedrogen uit. Vier jaar lang onderzocht een team van 25 experts de moord op Willem van Oranje in 1584, voor een itempje in het EO-programma Blauw bloed. Uitkomst: de kogelgaten in de muur van het Prinsenhof zijn echt, maar zijn historische laatste woorden heeft onze Vader des Vaderlands nooit uitgesproken.

Kosten noch moeite werden gespaard om de waarheid voor eens en voor altijd te achterhalen. Nadat na een jaar onderzoek definitief vastgesteld kon worden dat professor Barabas een fictief personage is, struinden de onderzoekers elke rommelmarkt en braderie op het noordelijk halfrond af op zoek naar een radslotpistool, dat in de reguliere handel nergens meer te verkrijgen bleek. Toen dat eenmaal gevonden was, kon de reconstructie beginnen.

Van de 963 opgetrommelde acteurs met een vergelijkbaar spraakgebrek als Willem van Oranje bleek er uiteindelijk geen enkele in staat om voor zijn overlijden de woorden ‘Mijn God, mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk’ hoorbaar voor de lakei uit te spreken. Van de figuranten die de tekst in het Frans moesten uitspreken bezweek een enkeling nog voor het eerste schot was gelost; een van de acteurs met de Nederlandse tekst kwam tot ‘Mijn god, mijn god’, maar niet verder dan dat. De onderzoekers interpreteren deze uitspraak echter als een uiting van pijn, eerder dan een daadwerkelijke aanroeping van de Heer.

Het onderzoek bracht ook aan het licht dat Willem van Oranje naar alle waarschijnlijkheid niet beschikte over blauw bloed. De vraag is dan ook wat de waarde is van de ontdekking dat de kogelgaten in het Prinsenhof te Delft waarschijnlijk authentiek zijn, maar later door mensenhanden vergroot zijn. Is er, nu duidelijk is dat we aan alle kanten belazerd worden in dit verhaal, rekening gehouden met de hypothese dat de kogelgaten überhaupt later zijn aangebracht? Dat Willem op die fatale 10e juli een beroerte kreeg of onfortuinlijk van de trap af lazerde, maar dat zijn aanhangers later een moord met een vuurwapen ensceneerden om hem in 2004 meer kans te laten maken op de titel Grootste Nederlander aller tijden?

Sowieso, waarom forensisch experts laten onderzoeken of iemand 430 jaar geleden ‘Mon Dieu, aie pitié de mon âme, et de ce pauvre peuple’ kan hebben gezegd met drie kogels smeulend in zijn hersenpan? Kan een willekeurig weldenkend mensen niet inzien dat geen enkel levend wezen in de act van het vermoord worden op het idee komt geschiedenis te schrijven met zo’n welluidende oneliner?

Had niet iemand de onderzoekers niet even kunnen influisteren dat we die man godbetert Willem de Zwijger noemen??

Volgende week maakt de EO bekend of Eva in het paradijs een Granny Smith of een Jonagold aangereikt kreeg, of ze het klokhuis wel bij het GFT-afval deed, en hoe groot het vijgenblad van Adam moet zijn geweest om zijn geslacht te bedekken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Recht op vergetelheid

Een westers mens beschikt heden ten dage over zo verschrikkelijk veel rechten dat hij zo nu en dan het overzicht een beetje kwijtraakt. Zo werd ik me pas onlangs bewust van mijn recht op vergetelheid – of het moet me, qualitate qua, in de loop der tijd zijn ontschoten.

Het recht op vergetelheid: een prachtig welluidend begrip dat mij behalve als neerlandicus ook als sterk schaker met bijbehorend krankzinnig geheugen direct enorm aansprak. Nog altijd is het zo dat wanneer Mitsubishi per ongeluk in het nieuws is, onmiddellijk de reeks GX-09-NK in mijn hoofd opborrelt – het kenteken van het exemplaar dat mijn ouders begin jaren tachtig aanschaften – en meteen daarna komen alle nummerborden van de rest van de straat door de jaren heen onvermijdelijk omhoog. Het zou me een lief ding waard zijn om deze volslagen nutteloze informatie met de nare neiging tot stalking uit de betreffende hersenkwab te laten verwijderen met een beroep op het recht op vergetelheid, maar helaas: het recht op vergetelheid bleek niet ontworpen voor een dergelijke toepassing.

Vervolgens juichte ik ook te vroeg toen ik fantaseerde dat mensen als Mart Smeets misschien ook een recht op vergetelheid zouden hebben – nog los van het feit dat hij er natuurlijk nooit een beroep op zou doen. Dominique Strauss-Kahn zou het wel willen maar kan het ook uit zijn hoofd zetten: voor het leven getekend. En dat domme rayonhoofd dat door zijn eigen wak zakte? No fucking way recht op vergetelheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

SOA

‘Goedemiddag, ik zou graag een soa-test laten doen.’
‘Alweer? U was hier vorige week ook al!’
‘Ja, dat klopt, maar je weet het nooit hè…’
‘Maar toen zei u dat u nog nooit seks hebt gehad! Moet ik u feliciteren?’
‘Nee hoor, nog steeds niet.’
‘Wat hebt u dan gedaan in de afgelopen week waardoor u nu een nieuwe test wilt?’
‘Voornamelijk sudoku’s gemaakt.’
‘Nee, sorry, dan kan ik weinig voor u betekenen; u valt niet onder een van onze risicogroepen.’

Soa-klinieken voeren vanaf nu alleen nog soa-tests uit bij risicogroepen. In 2010 moesten de poli’s niet minder dan 105.000 consulten verwerken, maar de meeste bezoekers kwamen gewoon om gezellig te keuvelen onder het genot van het gratis kopje koffie, of zochten slechts hulp bij hun biologieproefwerk. Dat moest maar eens afgelopen zijn: met ingang van het nieuwe jaar word je niet meer binnengelaten als je bij aankomst niet ten minste 5 ml genitale pus kunt overhandigen, of als de schimmelculturen niet al door je spijkerbroek heen te identificeren zijn.

Tot de risicogroepen behoren jongeren tot 25 jaar, prostituees, hun bezoekers, homoseksuelen, hetero’s met veel wisselende contacten, ‘mensen met klachten’ (de menselijke pendant van jus met ingrediënten), mensen die gewaarschuwd zijn voor een soa en mensen uit landen waar veel hiv is, kortom IEDEREEN behalve Frans Bauer – maar er zal streng geselecteerd worden, ‘zodat de subsidie bij de juiste mensen terechtkomt’.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

De kwaadaardige ideologie van Apple

Toen Bill Gates de wereld in de jaren negentig écht veranderde en de mensheid de geneugten van het internet ontdekte vanachter de Windows-pc (ondertussen een gezond wantrouwen koesterend jegens de multimiljardair van de monopolistische producent Microsoft), was Apple een zieltogend bedrijfje waar alleen architecten en vormgevers nog bij zwoeren. Voor mij als student-redacteur waren het gouden tijden, want in de conversieslagen die vereist waren om mijn teksten op het scherm van een Mac te krijgen, gingen steevast alle diakritische tekens verloren, wat mij de nodige correctie-uurtjes opleverde.

‘Intuïtief’, heette dat dan geloof ik.

Denk ik aan Steve Jobs, dan denk ik al snel aan Godwin, dus ik zal moeten oppassen met mijn vergelijkingen. Maar ik zie wel aanhangers die kritiekloos achter hun ene leider aan lopen zoals alleen de grootste godsdienstwaanzinnigen dat kunnen, en die vind ik per definitie verdacht. Vaak wordt gezegd dat Apple een religie is, maar ik zou het eerder een achterlijke en kwaadaardige ideologie willen noemen.

Wanneer iemand zich in een commercial gelijk stelt aan mensen als Albert Einstein, Mahatma Gandhi en Martin Luther King (maar wonderlijk genoeg niet eens Ivo Niehe), dan vinden we dat normaal gesproken aanmatigend, maar in het geval van Steve Jobs noemen we het nu briljant. ‘Think different’: een slogan die minder van toepassing is op het keurslijf waar de inwoners van de heilstaat Macintosh in worden geperst, is nauwelijks denkbaar. Het curieuze: het volk accepteert zonder morren de extreem hoge accijnzen, betaalt met liefde voor iets wat in de rest van de wereld gratis is, begrijpt waarom er geen filmpjes in het verderfelijke Flash afgespeeld kunnen worden en vindt het een eer wanneer een app wordt afgewezen voor de heilige App Store.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Neutrino

Was het niet Seneca die zei dat men veel gestudeerd moet hebben om weinig te weten? Nee, dat was Montaigne. Ik bedoel maar te zeggen: wij 21e-eeuwers zijn een dom en ongeregeld zooitje met zijn allen, en om dat bevestigd te krijgen hoef je echt niet voorafgaand van een Feyenoord-wedstrijd bij het Maasgebouw rond te lopen, of eind september op Politiek24 naar een uitzending van het populaire doch enigszins platvloerse programma Doe eens normaal man! te kijken. Het valt immers niet te ontkennen: onze hoofden, ook die van de bollebozen onder ons, zitten vol met axioma’s waar onze nakomelingen ons over 200 jaar vierkant om zullen uitlachen.

Iemand die liever anoniem wilde blijven heeft dat ooit ‘vooruitgang’ genoemd.

Afgelopen week was er sprake van dat die achterkleinkinderen avant (of is het dan après?) la lettre vandaag of gisteren misschien echt op de stoep staan, want de wetenschappers van CERN hadden een deeltje gevonden dat zich sneller dan het licht verplaatste.

Daar was ik op zich nog niet zo van ondersteboven. Het zou wel weer gaan om een of ander dopingschandaal, of een nieuwe PVV-proefballon inzake de maximumsnelheid. Een mens is (eveneens een gevolg van vooruitgang) ook niet meer in opperste staat van paraatheid wanneer Matthijs van Nieuwkerk verkondigt dat wer-ke-lijk álle natuurwetten op zijn kop staan en tijdreizen nog maar een kwestie van, juist, tijd is. Nee, pas echt te duizelen begon het toen Robbert Dijkgraaf de boel ging uitleggen voor de Henken en Ingrids (de Henks en Ingritten zo u wilt) onder ons.

Foto: Free stock photo from FreeImages copyright ok. Gecheckt 05-10-2022

HEINEKEN

Eerder hadden we al de jood (de niet noodzakelijkerwijs Joodse aanhanger van het joodse geloof) en de Jood (de tot het Joodse volk behorende persoon die in theorie niet joods hoeft te zijn, hoewel dat in joodse kringen wel als een jodenstreek wordt gezien). Daarna kregen we de LINDA. van Linda de Mol. En sinds vandaag hebben we Heineken van HEINEKEN.

HEINEKEN heeft namelijk een nieuw logootje nieuwe corporate visual identity, waarin de hoofdletter de boventoon voert. Volgens het persbericht van HEINEKEN is de nieuwe identiteit in het leven geroepen om een onderscheid te kunnen maken tussen het bedrijf HEINEKEN en het biermerk Heineken. Heerlijk Helder Heineken in het Holland HEINEKEN House dus volgend jaar. Puristen onder ons kunnen dan nog verdedigen dat het merk zó bekend is dat het ook als soortnaam door het leven kan gaan, en dus geheel gevrijwaard kan blijven van hoofdletters: bij het betreden van een Heineken-schenkend etablissement zou je kunnen zeggen dat je op de website van HEINEKEN, www.theHEINEKENcompany.com, veel goeds over Heineken hebt gelezen, en daarom graag een glaasje heineken zou bekomen uit de Heineken-tap die de uitbater van HEINEKEN in bruikleen heeft gekregen – ware het niet dat het persbericht in alle talen zwijgt over uitspraakverschillen tussen heineken, Heineken en HEINEKEN.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moet dat nou zo ingewikkeld Allah?

Als bij de volgende verkiezingen de PVV verpulverd wordt en links een comfortabele meerderheid behaalt, moet ik nog zien dat ik de straat op ga om met mijn kalashnikov in de lucht te gaan schieten. In de Arabische wereld is dat wel een gebruikelijke manier om een politieke omwenteling te bejubelen; daar heeft iedereen kennelijk een AK-47 naast de schoorsteenmantel staan.

De euforie die zich van de Libiërs meester maakt nu Kadhafi dan eindelijk verslagen is, heeft wel iets weg van de gekte die bij ons zou losbreken als we wereldkampioen voetbal zouden worden (waarmee onze klaagcultuur meteen mooi in perspectief geplaatst is) – met naast dat wapengekletter dit verschil dat wij beschikken over een heel arsenaal aan folkloristische vreugdeliederen als Campeones campeones ole ole ole, Hup Holland Hup of zelfs maar gewoon Holland! [klapklapklap] Holland!, terwijl de Arabieren, van Tripoli tot Damascus, het moeten doen met het sleetse Allah is groot, gevolgd door een nederig salvo kogels in diens richting.

Geen vrouw te bekennen op straat, maar wel veel gewapende mannen die Allah danken voor de revolutie: het geeft mijn vertrouwen in een snelle ontwikkeling van Libië tot een seculiere staat nog niet bepaald een boost. Allah is blijkbaar groot omdat hij de ellende voor het Libische volk heeft weten te beperken tot slechts 42 jaar en de dictator nu eigenhandig heeft verdreven. Alsof niet Britse en Franse gevechtspiloten hun precisiebommen hebben laten vallen op Kadhafi’s hoofdkwartier, maar Hijzelf plaats heeft genomen in de cockpit.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schijtziek van Brise

In de tijd dat we onze behoeften met het twaalfkoppige gezin nog gewoon in een hoek van de huiskamer deden, moet de toiletverfrissingsindustrie een keiharde business zijn geweest. Maar zoals e-mail de postduif en later de brief overbodig maakte, het vliegtuig de trekschuit in de vergetelheid deed belanden en de mp3 het cassettebandje, de langspeelplaat en de cd degradeerde tot producten voor achterhoedestrijders, zo zou je denken dat de uitvinding van de wc met doorspoelmechanisme de doodssteek betekende voor de toiletverfrisser.

De poep stinkt, dus spoelen we haar weg, luidde de even simpele als doeltreffende gedachte.

Dat was echter buiten de geurfascisten van Brise en Ambi Pur gerekend; die vechten al decennia, en nog met succes ook, voor een onbegrijpelijke zaak. Ik bedoel: als het nu in het hele huis gewoon ruikt zoals het ruikt, namelijk neutraal, hier en daar misschien opgefrist met een bloemetje, maar misschien ook niet, waarom moet het dan uitgerekend op de enige plek waar je lekker ongegeneerd gaat zitten stinken, ruiken naar een slechte imitatie van een lavendelveld? Ik ben vaak genoeg in Zuid-Frankrijk geweest, maar nooit heb ik bij de aanblik van een veld vol paarse struikjes de aanvechting gevoeld om een potje te gaan schijten – althans, niet als gevolg van die struikjes.

Volgende