DeJa

20 Artikelen
43 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moeten we ambtenaren eenvoudiger kunnen ontslaan?

ambtenaar-lui?Een Kamermeerderheid, met D66 in de persoon van Fatma Koser Kaya voorop, vindt dat ambtenaren eenvoudiger ontslagen zouden moeten kunnen worden. Wonderlijk genoeg wil zij daarbij voor agenten, militairen, rechters en topambtenaren een uitzondering maken. Zijn slecht functionerende agenten, militairen of rechters minder erg dan andere slecht functionerende ambtenaren? En zijn incapabele of politiek gedreven topambtenaren juist niet het grootste probleem?
Ongetwijfeld zal deze boodschap het op dit moment goed doen bij een groot deel van de inwoners van ons land. Op de genoemde groepen agenten en militairen na, zijn ambtenaren tenslotte lui, lastig, spookambtenaar of raamambtenaar, altijd ziek of op vakantie, ongemotiveerd en eigenlijk volstrekt nutteloos. Dus ja, het aanpassen van de wet hoeft niet zo ingewikkeld te zijn. De bevolking is grotendeels voor, er is best een meerderheid in de kamer te vinden, dus geen probleem zou ik zeggen.

Is  het werkelijk zo eenvoudig? Is het inderdaad zo dat de inderdaad goede ontslagbescherming alleen maar ten voordele van ambtenaren zelf is? En niet ook een voordeel kent voor de samenleving als geheel? Ik denk het wel. Niet dat ik het volledig oneens ben met mevrouw Kaya, maar ik denk dat we erg moeten oppassen met het onszelf rijk te rekenen wanneer het gaat om het overheidspersoneelsbeleid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Terug naar het ‘gebroken geweertje’?

Op de site van Dagblad “De Telegraaf” staat de mening van Generaal van Uhm, wanneer het gaat om het vervangen van de F16 verwoord.

Hoewel de mening van de beste man, evenals de discussie eromheen al heel interessant is, zijn in dit geval met name de reacties van de lezers enorm boeiend. Niet boeiend in de zin dat er erg veel respect of waardering voor Van Uhm of militairen in het algemeen uit spreekt, integendeel. Ook niet boeiend in die zin dat er daadwerkelijk diep lijkt te zijn nagedacht over het onderwerp.

Nee, boeiend in de zin dat het erop lijkt dat ‘de gemiddelde telegraaflezer’ of althans de telegraaflezer die de moeite neemt om te reageren, terug lijkt te zijn in het interbellum. De tijd dus, tussen de beide wereldoorlogen waarin het Nederlandse leger was uitgerust met op zijn zachtst gezegd oude meuk en waarbij de militaire diensttijd soms slechts één maand bedroeg.

Over de geschiktheid of wenselijkheid van de JSF heb ik niet zo’n mening. Ik heb niet echt verstand van vliegtuigen en al helemaal niet van militaire gevechtsvliegtuigen, dus hou ik mij ver van inhoudelijke discussies daarover. Waar ik wel een mening over heb is leren van het verleden. En kijkend naar het verleden tekent zich in Nederland een aardige trend af. Een trend waarin de bevolking en de politiek geen belang hecht aan de mening van deskundigen. Er voor het gemak even van uitgaand dat de heer van Uhm als deskundig op militair gebied mag worden beschouwd.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe goed of fout is de PVV?

wildersfrontaalVolgens de cijfers van Maurice de Hond staat de PVV van Wilders op dit moment op kop in de peilingen en zou deze partij, wanneer er nu verkiezingen zouden worden gehouden, ongeveer 27 zetels behalen. 27 zetels betekent dat ongeveer 18% of ruwweg één op de vijf Nederlanders op de partij van Wilders denkt te stemmen.

Verkiezingen op dit moment zouden, wanneer deze getallen kloppen, in ieder geval een totale formatiechaos veroorzaken.  Elke coalitie zal al uit minimaal 4 partijen moeten bestaan, aangezien de drie grootsten samen (PVV/CDA/PvdA) slechts 74 zetels behalen. Een werkbare coalitie met een enigszins herkenbare signatuur (of dat nu links/rechts/liberaal/sociaal of anders heet) is helemaal nauwelijks maakbaar. Ja, een coalitie PVV/CDA/D66/VVD met 89 zetels zou kunnen, maar ik kan me niet voorstellen dat D66 met PVV in één kabinet wil. Een coalitie CDA/PvdA/D66/GL met 77 zetels zou ook kunnen, maar is haast even onwerkbaar en kent een zeer smalle basis.

Al met al heeft deze electorale spaghetti mij verleid om mij eens te verdiepen in de partij PVV. Eén van de eerste dingen die opvalt is dat het hier niet om een vereniging met leden gaat zoals bij zowat alle overige politieke partijen, maar om een stichting rondom de persoon Geert Wilders. Een organisatie dus die geen gereguleerde inbreng van leden kent. Het tweede wat in ieder geval mij opvalt is het ontbreken van een financieel economische paragraaf. Er is een visie met negen hoofdpunten (belastingverlaging t/m dierenwelzijn), maar nergens is te vinden op welke manier de, soms best goede plannen, gefinancierd gaan worden. Ja er worden wat zaken genoemd als bezuinigingen op ambtenaren en wegsnijden van bureaucratie, maar wanneer ik de extra’s zo eens optel (o.a. 16 miljard belastingverlaging, 1 miljard extra AOW, extra geld zorg/onderwijs/agenten, 1 miljard benzineaccijns, hypotheekaftrek gehandhaafd, naar schatting minimaal 50% meer voor criminaliteitsbestrijding, meer voor onderwijs vanwege kleinere scholen, veel extra geld voor verpleeghuizen en ouderen, investeren in wegen) dan moeten daar nogal wat extra rijksinkomsten of immense besparingen elders tegenover staan. Wat ook ontbreekt is een echte sociale paragraaf. Ja er wordt wat gezegd over ouderen en over ‘werken voor een uitkering’, maar echte informatie is niet te vinden. Wat mij tenslotte na het nalezen van de informatie op de PVV website het meest bijbleef was een gevoel van vervreemding. Vervreemding van deze beweging of de persoon Wilders met de realiteit van de hedendaagse internationale samenleving. Ja er zijn problemen met bepaalde minderheden en wie weet misschien deugt de islam wel niet. Echter we leven niet meer in de jaren 50 en we kunnen daar ook niet naar terug. Het is een illusie te denken dat we grote groepen ontspoorde 2de of 3de generatie allochtonen kunnen terugsturen, zelfs wanneer een  meerderheid van de bevolking dat zou willen. Het is tevens een illusie dat wij als land onze welvarendheid zelfs maar een beetje op niveau zouden kunnen houden zonder internationale samenwerkingsverbanden als de Europese Gemeenschap.  Dreigen met uittreding is dus een lachwekkende overweging.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Mogen wij de crisis afwentelen op ontwikkelingslanden?

Onder andere VVD’er Mark Rutte pleit momenteel voor flinke verlaging van de ontwikkelingshulp. Deze verlaging moeten de maatregelen om het financieel economische stelsel in Nederland overeind te houden mede te financieren. Zo wil hij de overdrachtsbelasting tijdelijk verlagen van 6 naar 3 procent en meer van dat soort maatregelen.

Ontwikkelingshulp vind ik persoonlijk een lastig onderwerp. Ik weet niet zo goed of ik voor of tegen ondersteuning van andere landen via directe financiering of NGO’s ben. Enerzijds zit ik met een moreel issue waarbij ik een dergelijke ondersteuning van harte ondersteun, anderzijds heb ik het idee dat deze methodiek in essentie niet deugt en uiteindelijk alleen maar leidt tot meer corruptie, meer ongelijkheid en uiteindelijk dus meer ellende. Recentelijk ben ik zijdeling betrokken geweest bij een automatiseringsproject voor de overheid van een Afrikaans land in opbouw, overigens geen project waarbij geen Nederlands ontwikkelingsgeld is betrokken. Kijkend naar dit project en de manier waarop de focus niet ligt op kennisopbouw bij het lokale personeel, maar op simpelweg hardware en software in westerse landen aanschaffen en in essentie gewoon over de muur gooien naar een organisatie die daar niet voor geëquipeerd is, is stuitend. Hoezo ontwikkelingshulp? Is dit niet de zoveelste goedbedoelde tractor die het eventjes doet, maar die bij gebrek aan onderhoud en expertise binnen de kortste keren staat te verstoffen en verroesten? Welke machten spelen bij dit soort beslissingen een rol? En hoezo kent dit soort hulp een links imago? Het zijn ook hier uiteindelijk toch weer gewoon de grote westerse ondernemingen die als enige winst halen uit instandhouding van een dergelijke situatie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Links? Rechts? Recht door het midden?

Op deze en andere weblogs is regelmatig een soort oorlog gaande, waarbij met name de reacties van lezers als munitie dient. Zoals te verwachten worden de verschillende kampen ingedeeld in links (o.a. geen commentaar, sargasso) en rechts (o.a. geenstijl). Aan beide kanten zijn geluiden te horen over verzieken, schreeuwers, frustratie, censuur, ‘gekaapte media’ en al dan niet geclaimde superioriteit.

Ik beschouw mezelf als een redelijk gematigd niet echt links en niet echt rechts persoon met een sterke voorkeur voor veel, maar zeker niet alle D66 standpunten. Ik geloof niet in snelle oplossingen voor complexe problemen. Ja er is een probleem met bepaalde groepen allochtone jongeren. Oplossen van dat probleem zal tijd, geld, geduld en heel veel overleg en samenwerking vergen. In het verlengde hiervan geloof ik ook niet in populisten. Ja Fortuyn en Marijnissen hadden een aantal goede ideeën, helaas (of gelukkig) hebben we nooit kunnen ontdekken hoe (on)uitvoerbaar ze waren. Ik geloof ook niet in het stellen van schuldvragen. Ja, Duyvendak was zeker fout met zijn inbraakacties, echter ook Bolkenstein was niet bepaald okselfris in bijvoorbeeld de affaire Anraat. Aan beide kanten van het politiek spectrum worden de randen gezocht en soms overtreden. Tenslotte geloof ik ook niet in het morele gelijk van links of rechts. Ja het is zeer de vraag of ontwikkelingshulp een goed middel is voor het verbeteren van de levensstandaard van de derde wereld. Evenzeer is het de vraag of het vaak hedonistische en exorbitante gedrag van de rijken der aarden wel zo gepast is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kinderhandel?

In twee opeenvolgende zaken, baby Donna en baby Jayden waarbij een Belgisch kind door Nederlandse pleegouders werd gekocht van respectievelijk een draagmoeder en de biologische ouders heeft een Nederlandse rechter uitspraak gedaan. In het ene geval, Donna, werd besloten dat het kind bij de Nederlandse adoptieouders mag blijven en werd een omgangsregeling met de biologische vader vastgesteld. In het andere geval is de baby onder voogdij van bureau jeugdzorg geplaatst.

Beide gevallen lijken vanaf de buitenkant bezien nogal wat overeenkomsten te kennen. De oorspronkelijke biologische ouders (of althans in het geval van Donna de biologische moeder) lijken geen bijzonder stabiele, sociaal hoogstaande of liefdevolle mensen te zijn. In beide gevallen lijken de adoptieouders (of wellicht beter koopouders) geen hoog moreel besef te bezitten en  te weten dat er wetten worden overtreden, daarbij het risico van mogelijke emotionele beschadiging van het kind voor lief nemend. In het geval Donna speelt dan nog mee dat de oorspronkelijke biologische vader graag het kind, zoals oorspronkelijk afgesproken, zou hebben opgevoed.  De koopouders waren van dit feit op de hoogte, wat hun gedrag nog kwalijker maakt.

Wanneer ik de reacties op diverse media, waaronder Sargasso, op de vonnissen die inmiddels geveld zijn lees, dan zie ik dat veel mensen de mening zijn toegedaan dat alleen met het belang van het individuele kind rekening moet worden gehouden. In het geval Jayden zou dat volgens deze personen betekenen dat het kind beter bij de koopouders dan bij bureau jeugdzorg zou blijven ondergebracht. In het geval van Donna dat zij bij de koopouders blijft, wat overigens ook het geval is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

EPD, een aardig idee, politiek verkracht.

Helaas, wederom heeft het kabinet, dit maal in de persoon van waarschijnlijk de engste Nederlandse politicus van dit moment, de CDA’er Abraham Klink een aardig idee op een dusdanige manier vorm gegeven dat het niet indienen van een bezwaarschrift bijna als een democratische doodzonde moet worden opgevat.

Waar de basisgedachte van een elektronisch patiënten dossier best aardig is, is de huidige uitvoering van een dusdanig verbijsterend, bijna misdadig niveau, dat misbruik niet een mogelijkheid, maar een zekerheid gaat worden. Misbruik op een dusdanig niveau dat het vele honderdduizenden Nederlanders negatief gaat beïnvloeden in medische, financiële of arbeidsrechtelijke zin.

De essentiële fout die gemaakt wordt en die misbruik niet alleen uitlokt, maar zelfs bijna niet opspoorbaar maakt is het feit dat wederom is gekozen voor een systeem waarbij de gegevenseigenaar, wij dus, geen echt inzicht in of zeggenschap over opslag, onderhoud en toegang tot de eigen gegevens krijgen. Een systeem waarbij ingewikkelde, tijdsrovende procedures nodig zijn om enig inzicht in opgeslagen informatie of mate van toegang te verkrijgen. Een systeem waarbij sancties op onjuist gebruik in geen enkele verhouding staan tot de potentiële schade van dat onjuiste gebruik.

Waarom dit foute, bijna misdadig te noemen systeem? Zijn er geen oplossingen te bedenken die wel waarde toevoegen aan de medische keten en financiële kostenbesparingen met zich mee kunnen brengen en waarbij de gegevenseigenaar volledig in control blijft over zijn of haar informatie? Natuurlijk wel. Het ‘nadeel’ van zo’n ‘goed’ systeem is dat het zich onttrekt aan de macht van de politiek en de invloed van de grote verzekeringsmaatschappijen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onzinnig CDA geleuter

Met enige verbazing heb ik op Nu.nl het bericht over het willen stopzetten van loterijsubsidies aan onder andere Greenpeace gelezen. Dit voorstel van de confessionele politicus Jan ten Hoopen wordt onderbouwd met de stelling dat de overheid volgens hem niet haar eigen tegenmacht moet organiseren.

Mij bekruipt de gedachte dat banketbakker Jan niet heel veel van democratie heeft begrepen. Democratie gaat over vrijheid van mening, recht van spreken en initiatiefrecht!  Het probleem met religie aanhangers is, dat zij denken dat er maar één waarheid is. Toevallig is dat altijd de eigen waarheid. Tegenstrevers zijn dwaallichten, die uitgedoofd moeten worden. Subsidie en sponsoring van tegenstrevers is dus eigenlijk het ongewenst verstrekken van dwaallichtbrandstof.

Wanneer we de stelling doortrekken betekent het ook het eind van de financiering van oppositiepartijen. Wat is een oppositiepartij uiteindelijk meer dan een tegenmacht en een lastig blok aan het been van de regering?

Ja maar, wordt door sommigen gesteld: Greenpeace en aanverwante organisaties overtreden de wet! Prima argument, laten we bijstandsmoeders die soms geen licht op de fiets dragen ook meteen korten op hun uitkering!

Naast bovenstaande inhoudelijke waan denkbeelden deugt er natuurlijk ook nog eens opmerkelijk weinig van de redenering dat de overheid haar eigen tegenmacht aan het organiseren zou zijn. De overheid organiseert niets, dat doen de leden van deze bewegingen wel. De overheid financiert overigens in dit verband ook niets! Dat doen de deelnemers aan deze loterijen. Het staat deze deelnemers volkomen vrij om niet deel te nemen en op die manier de subsidiëring van dit soort organisaties te boycotten. Het enige wat de overheid doet is het verlenen van vergunningen. Niet meer en niet minder.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat kan de Nederlandse overheid doen voor de Icesave spaarders?

Icesave LogoWanneer ik zo kijk op allerlei forums over de perikelen rondom Icesave en de kredietcrisis dan vraag ik mij af waar we staan en of er iemand een idee heeft waar de bodem is en wanneer deze in zicht is.

De situatie rondom Icesave geeft een aardig voorbeeld van de tegengestelde krachten die oplossen van deze crisis volgens mij zo moeilijk maakt. Enerzijds zorgt eerlijke berichtgeving op voorhand voor een directe verslechtering van de situatie, anderzijds zorgt achterhouden van informatie voor een nog veel grotere vertrouwenscrisis op de langere termijn.

De werkelijkheid van de IJslandse financiën is waarschijnlijk dermate dramatisch dat uitbetaling van het eerste deel van het spaartegoed, maximaal 20.000 euro per spaarder, zonder ondersteuning van derden zeer twijfelachtig is. De totale schuld van het IJslandse bankwezen en overheid afgezet tegen de populatie van het land laten getallen zien om van te duizelen. Alleen het uitbetalen van de maximaal 2.400.000.000 (120.000 spaarders * 20.000) euro betekent een schuld van zo’n 8.000 euro per IJslander. En dan hebben we het alleen nog maar over de Nederlandse tak van één IJslandse bank.

Wat zou De Nederlandse  overheid kunnen doen voor de Nederlandse spaarder? Het direct overnemen van de schuldenlast geeft zowel een verkeerd signaal aan de consument, namelijk dat het nemen van risico’s loont, als een verkeerd signaal aan de regering van IJsland. Namelijk dat zij niet aan haar verplichtingen hoeft te voldoen. Het niet overnemen van deze schuldenlast zal het al wankele vertrouwen van consumenten in banken nog verder ondermijnen. Een lastige positie dus.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Klein kapitalisme, een betere toekomst?

Wanneer ik kijk hoe sinds pakweg de jaren tachtig (en ongetwijfeld daarvoor ook al) achtereenvolgende kabinetten omgaan met het bedrijfsleven, dan kan ik niet anders dan concluderen dat onze politieke machthebbers grote ondernemingen aangenamer lijken te vinden dan kleine ondernemingen. Een achterdochtig mens zou achter deze politieke stelling name een gezonde portie eigenbelang van individuele politici boven het maatschappelijk of zelfs partijbelang vermoeden. Een cynisch mens zou wellicht nog een stapje verder gaan en achter dit gedrag een belangenverstrengeling of complot tussen de top van het bedrijfsleven en de top van de grote politieke partijen vermoeden. Grote ondernemingen hebben tenslotte bestuurders en commissarissen nodig. Waar moeten al die op enig moment overbodig geworden bewindslieden tenslotte anders hun geld verdienen?

Een nog verdergaande vorm van geheimzinnige machtspolitiek wordt gevormd door de Bilderbergconferenties. Tijdens deze bijeenkomsten overleggen, vaak democratisch gekozen, politieke leiders met topfiguren uit het bedrijfsleven. Hierbij wordt noch vooraf noch achteraf ooit gecommuniceerd over het besprokene. Sommigen denken dat deze conferenties als doelstelling werelddominantie hebben. Gezien het tempo waarin in de gehele westerse wereld, vaak onder dreiging van zogenaamd terrorisme, privacywetgeving wordt verkwanseld zou hier nog een kern van waarheid in kunnen zitten ook.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tijd voor een nieuwe ARP?

Hoewel ik normaliter geen groot aanhanger ben van protest- of one-issuepartijen, denk ik dat het momenteel hoog tijd is voor het oprichten van de nieuwe ARP, de Anti Religieuze Partij. Een partij die in tegenstelling tot ‘de oude ARP‘ als doel heeft het uitbannen van de huidige steeds sterkere religieuze en godsdienstige invloeden op onze samenleving en ons politieke bestel.

Op zich heb ik geen grote problemen met (persoonlijke) geloofsbeleving. Wanneer iemand het nodig acht een hogere macht als God, Allah, Jahweh, Vishnoe, Ra, Zeus, Wodan, Quetzalcoatl, Ometeotl, Manannán mac Lir, het Vliegend Spaghettimonster of één van de naar schatting 28 miljoen andere door de eeuwen heen bedachte goden te aanbidden, dan moet hij of zij dat vooral zelf weten. Wanneer diezelfde persoon dit aanbidden zo belangrijk vind dat hij of zij daarvoor een organisatie met bijbehorend gebouw (tempel, kerk, synagoge, moskee, Jagrti) en handleiding (Bijbel, Koran, Tenach, Smriti, Codex Regius, Ginza Raba of Goeroe Granth Sahib) wenst op te richten dan is dat ook weer geen groot probleem.

Echter, daar stopt het! Of het een religieus persoon moet worden toegestaan om zijn of haar eigen kinderen te hersenspoelen en indoctrineren met de eigen dogmatische waarheden is al uiterst twijfelachtig. Zit er veel verschil in schade tussen een religieuze opvoeding en bepaalde vormen van geestelijke mishandeling? Heeft onderzoek niet uitgewezen dat er een relatie zou kunnen bestaan tussen een religieuze opvoeding en het ontwikkelen van een borderline-stoornis? Of het een religieus persoon moet worden toegestaan de eigen waarheid op te dringen aan anderen is nog twijfelachtiger. Waarom is non-religieuze chantage en bedreiging niet toegestaan en zou dat opeens wel mogen wanneer het om zoiets abstracts en discutabels als ‘god’ of ‘leven na de dood’ gaat.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tijd voor een echte revolutie van het politieke stelsel?

Mama Verdonk stelt met haar beweging “Trots op Nederland” een verandering van het politieke stelsel voor waarbij de burger meer directe invloed op het politieke systeem moet krijgen. Los van juffrouw Verdonk zelf, haar achterban, haar politieke ideeën en het beschamende amateurisme waarmee haar Wiki is opgestart, heeft zij natuurlijk wel een punt.

Echter, waarom stoppen waar Rita zegt? Waarom geen echte ommekeer van het politieke stelsel? Is er niet heel veel te zeggen voor een stelsel met een echte scheiding der machten, een echte representatieve vertegenwoordiging en een echte invloed van burgers op zowel het beleid als de uitvoering. Kijkend naar de problemen van het huidige stelsel, dan wordt duidelijk dat de gemiddelde politicus moeite heeft landsbelang (wat dat ook mag zijn), partijbelang en eigenbelang te scheiden. Gedreven door de ‘party whip’ durft de gemiddelde politieke apparatsjik, bang zijn toekomstige politieke en/of maatschappelijke carrière te verprutsen, geen eigen mening te verkondigen en zal hij of zij in 99,9% van de gevallen slaafs het afgesproken beleid verkondigen en verdedigen. Los van het feit of hij of zij voorafgaand aan verkiezingen achter dit beleid stond. Niets mag tenslotte de macht van het kabinet of de eigen carrière in de weg staan!

Volgende