Als u denkt dat uw buurkinderen verwaarloost worden, of u ziet dat een kind in uw klas blauwe plekken heeft, dan kunt u dat melden aan het Meldpunt Kindermishandeling. Dat kan anoniem, om te voorkomen dat de melder er last mee krijgt, en het Meldpunt laagdrempelig te maken.
Dat dat een keerzijde heeft, wordt duidelijk in een artikel in Trouw. Zo sta je het ene moment met je dochtertje onder de douche, het volgende moment zit je in een surrealistische mallemolen van hulpinstanties die iedereen in je omgeving vragen stellen over je gezin.
En ook al worden de aanklachten na een lange procedure ongegrond verklaard, de gevolgen in het gezin zijn groot. Intimiteit is niet langer vanzelfsprekend.
„Laatst kwam Simone thuis uit school met een bultje op haar knie. Toen zei ik: ’Hou je kleren aan, wacht maar even tot mama thuis is’.”
Het blijkt dat zo’n tien procent van de aanklachten bij het Meldpunt vals zijn. Is een onschuldig gezin, zoals dat in Trouw, geaccepteerde collateral damage voor de 90 procent van de aanklachten die wèl waar zijn? Of is de Jeugdzorg te ver doorgeschoten in het voorkomen van een nieuw Maasmeisje?
Reacties (25)
De comments daar zitten vol met soortgelijke verhalen.
Is Simone je buurmeisje van 15? In dat geval lijkt me ontkleden inderdaad niet raadzaam.
En met de wildgroei aan anonieme meldpunten zal misbruik alleen maar toenemen. Lache toch, je overbuurman die zijn hondje op je stoep laat poepen anoniem melden als potentiële terrorist en dan uit het raam gluren hoe een arrestatieteam hem uit zijn bed komt tillen?
Eén op de tien meldingen van kindermishandeling blijkt na onderzoek onterecht. Nog eens 15 procent krijgt het stempel ’onbevestigd’.
Er is dus minstens 10% zonder meer bullshit. Lokaal (Flevoland bv.) zelfs minstens 19%. Hoeveel daadwerkelijk bullshit is, verklapt men niet. Misschien is het wel meer dan de helft. En mocht dat echt zo zijn, dan is het Meldpunt natuurlijk alleen maar gebaat bij die onduidelijkheid.
Meer dan genoeg redenen (alsof die er niet al waren) om AMK-medewerkers en dergelijke niet zonder meer binnen te laten.
Simpel toch ? Gewoon procedureel maken dat het recht op anonimiteit van de melder vervalt zodra de klacht ongegrond blijkt.
@KJ: waarna het aantal meldingen, zowel terecht als onterecht, weer afneemt.
Vervolgens gaat er weer ergens een kind dood, en dan wordt er weer geroepen dat melden makkelijker moet worden. Dit dilemma los je niet op, je kan hoogstens een beetje bijsturen.
In dit licht valt me in de laatste alinea het gebruik van collatoral damage op. Want dit werkt twee kanten op: gevallen als het maasmeisje zijn collatoral damage voor het voorkomen van onschuldige gezinnen binnenstebuiten keren.
Overigens vind ik het goed dat deze kant van de veiligheidsmedaille ook aandacht krijgt; dit sneeuwt wat snel onder als de samenleving weer eens verontwaardigd is naar aanleiding van een tragische gebeurtenis.
@5: Volledige zekerheid bestaat niet, dus als mensen een melding doen is er altijd een gering risico op een goedbedoelde vergissing. Het lijkt me in dat geval te zwaar om van al die gevallen maar de anonimiteit op te heffen. Dat leidt ertoe dat straks ook mensen niet meer aan de bel zullen trekken als er echt iets aan de hand is. De bescherming van het kind staat wat mij betreft altijd voorop. Je zou natuurlijk wel kunnen overwegen om mensen te gaan vervolgen wegens laster als duidelijk sprake is van kwade trouw.
@Herman, “De bescherming van het kind staat wat mij betreft altijd voorop.”
Dit is een nobele stelling, maar is volgens mij ook de oorzaak van de problemen. Zo sec gesteld zullen er weinigen zijn die het ermee oneens zijn. Maar de praktijk is, zoals o.a. blijkt uit het artikel, is niet sec.
Wie bepaalt wanneer een beschermd kind opweegt tegen een vernietigd gezin? Aantallen? Als je 1000 kinderen weet te redden is één verkeerde inschatting misschien te tolereren. Maar wat als de verhouding 90-10 is?
Het gaat hier om een ethische discussie die vrijwel niet gevoerd kan worden, want wie is er nou tegen “de bescherming van het kind staat altijd voorop”? Dan ben je toch gelijk verdacht?
Ik weet ook niet wat de beste oplossing is; ik ken de praktijk niet. Maar ik weet wel dat ik zo ongelofelijk furieus word bij het lezen van dit soort verhalen… Ik ben een bijzonder rustig persoon, maar ik geloof dat ik mezelf niet in de hand zou hebben als mij zoiets zou overkomen.
Ja leuk, kinderen. Maar wat rijdt een directeur Meldpunt Kindermishandeling eigenlijk? Bentley? Lamborghini?
Dan zijn ik en de kinderen gelukkig vroeger daaraan ontsnapt. Toen mijn kinderen klein waren gingen zij altijd samen in bad en soms ook met hun vader onder de douche. Bovendien zaten zij eeuwig onder de blauwe plekken en schrammen van het spelen of vechten.
Mij schijnt dat Jeugdzorg om haar onkunde en tekorten te verbergen doorschiet.
Weer een typisch geval waarbij mensen te ver doorschieten. De intentie is goed, maar ook de goede mensen worden gepakt. Mijn ouders zouden vroeger ook als verdacht worden beschouwd als ik het zo lees.
In dit geval is aan Jeugdzorg weinig tot niets te verwijten.
Deze mevrouw Sylvia is een nare drama queen.
10-20% bullshit en laster is een koopje vergeleken met de 80% van de meldingen die levens wel kunnen verbeteren/redden.
Niets is perfect en dit gaat om hele ingewikkelde zaken, vooral omdat de Nederlandse wetgeving vergeleken met andere westerse landen weinig middelen heeft om dit soort zaken aan te pakken.
Dat gezegd hebbende, mensen die bewust de wet misleiden en zo de levens van onschuldigen volledig ruïneren mogen van mij kei- en keihard worden aangepakt (of flinke psych. zorg, wat vaker van toepassing is).
@internetpseudonym, #13: Heb je een bron voor die 80%?
Om even op mezelf, #14, te reageren: de CBS-site is momenteel niet bereikbaar dus harde cijfers zijn even niet voorhanden, maar in de link onder deze reactie kun je lezen dat een melding niet gelijk staat aan een onderzoek; er worden minder onderzoeken verricht dan er meldingen worden gedaan. Dat komt enerzijds natuurlijk door meerdere meldingen over hetzelfde gezin, maar voor een belangrijk deel komt dat omdat men besluit om simpelweg geen onderzoek in te stellen.
De conclusie dat 10% van het totaal vals is, is dus gebaseerd op een voorselectie van meldingen die al van dusdanig ernstige aard waren dat men er uberhaupt een onderzoek naar heeft ingesteld. De rest is simpelweg niet onderzocht. De 80% van internetpseudonym, #13, valt dan ook niet te onderbouwen met de informatie die ik in het artikel en elders op het Internet kan vinden. Enerzijds omdat niet verklapt wordt hoeveel onderzoeken zijn ingesteld, anderzijds omdat nergens duidelijk wordt welke klassificaties (behalve Vals en Onbevestigd) men uberhaupt hanteert.
Dit riekt naar een cijfergrapje om de echte feiten onder de tafel te houden en de lezer te verleiden tot het rekensommetje wat #13 maakt.
http://www.trouw.nl/nieuws/zorg/article2814356.ece/Meer_melding_kindermishandeling_bij_Jeugdzorg_.html
Sorry, ik blijf op mezelf reageren, maar ik heb toch nog een interessante bron gevonden:
http://www.kinderbescherming.nl/meer_nieuws/nieuwsberichten/archief-2009/aantal-onderzoeken-door-amk-gedaald.aspx?cp=103&cs=34660
In 2008 waren er 16000 onderzoeken op 53000 meldingen. Als ik nou voor het gemak de percentages uit 2009 en de aantallen uit 2008 op een hoop gooi, kom ik op een percentage van maar liefst 82% valse/onbevestigde meldingen ((15%+10%)*53000/16000).
We mogen er bovendien gerust vanuit gaan dat de keuze om al dan niet te onderzoeken gemaakt wordt door competente mensen. De kans dat niet-onderzochte meldingen vals/onbevestigd waren is daardoor natuurlijk aanmerkelijk groter dan de kans dat de wel-onderzochte meldingen vals/onjuist waren. Daaruit kunnen we concluderen dat die 82% het absolute minimum is. Gelukkig mogen we ook concluderen dat het meldpunt een enorme berg van die onjuiste meldingen eruit weet te filteren.
Dat klinkt toch ineens heel anders, nietwaar?
Maargoed. Even vol ongeduld wachten tot CBS weer online komt, want dit is natuurlijk ook een beetje rommelig gegoochel met cijfertjes…
Holy crap! zo had ik er nog niet naar gekeken zmooc. Het gaat dus kennelijk over tien procent van de onderzochte gevallen. Wie weet wat er verder allemaal doorgebeld werd bij het AMK.
@MMaas, #17: Nee het gaat wel om 10% van het totaal en die 10% klopt ook wel, het is alleen nogal misleidend; van 10% is na onderzoek daadwerkelijk bevestigd dat het valse meldingen waren. In feite betreft het dus een steekproef en moet je voor een realistisch beeld die 10% extrapoleren naar het totaal en dan wordt het dus 10%*53000/16000=33% valse meldingen. En dus 50% onbevestigde meldingen.
„Seks was altijd al een beetje taboe voor mij, maar nu helemaal.”
arme vent
Het zal vast hoger liggen dan die 10-20 % (wat ik opmaakte uit het stukje + link en combinatie met reactie #4. Wat dezelfde poster op # 16 echter doet is ook vervalsing, aangezien je 2 jaren verward, ook fout. In andere woorden, jij wijst mij op jouw eigen cijfermatige aanname, en maakt er daarna weer een. Netjes..
Desalniettemin is het controleren van dit soort aangiften noodzakelijk kwaad. Het alternatief is het helemaal afschaffen van de hulp, ga jij het even uitleggen aan slachtoffers van huiselijk geweld?
Ik gok dat een campagne die uitdraagt dat liegen over dit soort dingen zware straffen/consequenties met zich meebrengt de beste oplossing zou zijn. Allicht het centraliseren van al die subsidiezuig… maatschappelijk werkers zodat ouders niet meerdere malen door dezelfde grap worden lastig gevallen.
Jeremiëren over jouw privacy (sowieso een illusie) kan altijd nog.
Ik had uit het artikel opgepikt dat in ongeveer 25% van de gevallen geen mishandeling wordt vastgesteld.
Is het nog iemand opgevallen dat toen het AMK op de stoep stond de moeder reageerde met “ik heb niks te verbergen”.
Want dat is wat we in dit land schijnen te denken. Dat niks te verbergen betekent dat je niks kan gebeuren.
Kunnen we het amk alvast nomineren voor een big brother award?
Overigens is dit natuurlijk nog maar het begin. Over 15 jaar wordt er even gemined in de databases van de gemeente, de belastingdienst, de politie, de school en in je EPD en kan je zomaar een vinkje krijgen dat je in een risicogroep valt. Veel plezier daarmee.
@internetpseudonym, #20: Ik verwar niks. Ik verklap duidelijk en eerlijk dat ik twee jaren door elkaar gooi bij gebrek aan goede cijfers omdat CBS down is. Als je mijn bron zou lezen, zie je dat er ook niet zo heel veel fluctuatie in zit; zo’n 5%. Mijn schatting zit er derhalve misschien 10 procentpunten naast. Jouw 80% zit er volgens mij ten minste 60 procentpunten naast.
Behalve dat men de reaguurder opinie bewust lijkt te manipuleren, verklapt men in het geheel niet hoeveel nut die anonieme meldingen nou hebben. Het gaat hier dan ook niet over aangiften (jouw term, #20) maar om anoniem geklik. De hamvraag in dit alles is: voegt de mogelijkheid tot anoniem melden wel iets toe boven de reguliere meldingen van consultatiebureau, kinderdagverblijf, school en huisarts?
Ik heb daar sterke twijfels bij en die zijn nog een stuk sterker geworden nu ik weet dat het in het gros van de meldingen geen mishandeling wordt vastgesteld en zelfs duidelijk wordt dat sprake is van valse meldingen die klaarblijkelijk zo nu en dan tot groot leed leiden.
@22: Over 15 jaar? Volg je de huidige ontwikkelingen wel?
Waar de anonieme valsmelders absoluut niet bij stilstaan: wat doet het een kind als die ten onrechte subject van een onderzoek is?
Behalve het voorstel van KJ (zie #5), zouden die melders ook veroordeeld moeten worden wegens uitlokking van kindermishandeling.
@12: Waar baseer je het op? Er worden 3 telefoontjes gepleegd naar dat meldpunt en het blijkt dus dat er helemaal niks mis is of was. Hoezo dramaqueen???