Anne Frank verschijnt weer eens op de planken, dit keer in Spanje. Maar niet iedereen is daar blij mee, want het gaat namelijk om een musical. En zingen, dat is allemaal veels te vrolijk. Iets dat niet hoort bij zo’n serieus onderwerp als de holocaust.
Een woordvoerder van Anne Franks neef Buddy Elias verwoordt het als volgt:
De vrolijkheid met zang en dans past niet bij het verhaal van een meisje dat de dood vindt in een concentratiekamp. Als acteur kon Buddy het stuk op waarde schatten. Hij heeft er enkele malen contact over gehad met producer Alvero, maar geen toestemming gegeven.
Ook het Anne Frank Fonds in Bazel is tegen de opvoering: “Het is een verdrietig verhaal dat een te glamoureus spektakel zou worden”. Het fonds is in bezit van de rechten van het boek van Frank, maar kan het niet tegenhouden, omdat er in het stuk geen citaten worden gebruikt.
De Nederlandse Anne Frank Stichting is niet tegen de opvoering. Volgens de organisatie gaf het gebrek aan kennis van de holocaust voor hen de doorslag. De stichting maakte zelfs educatieve programma’s voor Spaanse scholieren.
De schrijver en producent noemt het een familiemusical en legt expres juist de nadruk op de vrolijke kant van het verhaal. Hij zegt “een loflied voor een jong en dapper mens gemaakt te hebben, met muziek om raciale en religieuze tolerantie te propageren”.
Iets waar ik het alleen maar mee eens kan zijn. De veerkracht van mensen om toch positief te zijn in moeilijke situaties is vaak opmerkelijk. En dat mag ook wel eens benadrukt worden.
Op naar de musical “Auschwitz”!
Reacties (5)
Nou is het altijd goed historische kennis voor het voetlicht te brengen. Er zijn al mensen die denken dat Anne Frank een meisje was dat opgesloten zat in een museum, dat door de censuur van de duiters was gesloten. Dat het meisje de moed er in hield door zich met liedjes op te vrolijken, mag dan best in een musical worden herdacht.
Spuyt’s optie de musical over dat concentratiekamp uit te brengen kan vlot worden gerealiseerd: de film La vita è bella, van en met Roberto Benigni kan zo op de planken. Rumoer is er al genoeg geweest bij het uitbrengen vn de film, dus dat zal bij de première van de muscial wel meevallen.
Dat het om zaken gaat die je niet met een paar meedeiners moet bagatelliseren, onderschrijf ik meteen. Maar tevens denk ik dat dit soort zaken met intergriteit en vakmanschap best voor een groot publiek haplaar kan worden gemaakt, zonder van zulke gebeurtenissen een respectloos niemendalletje te maken.
De vraag blijft wel: kan dat zonder de waarheid geweld aan te doen? Je moet er niet aan denken dat Anne Frank in de musical, vlak voor dat ze wordt afgevoerd door de duiters, het “Huil niet voor mij, Amsterdammers” aanheft.
Damn, je bent me voor met La Vita e bella. Een van de meest knappe films ooit.
Hoe laat je iemand lachen om een concentratiekamp?
lachgas?
*Badaboem stjing!*
:-/
@2: Sorry, zal ’t niet meer doen….
Verder:
Ik zit ineens te denken dat er, voor zover mijn beperkte kennis reikt, nooit rumoer ontstaat als er weer eens de zoveelste spectaculaire oorlogsfilm uitkomt. De muscical Miss Saigon kon ook zonder protesten worden vertoond.
Is er dan toch weer sprake van zeer selectieve en uiterst hypocriete verontwaardiging?