Afscheid (dag drol!)

Verbal Jam wordt vanaf heden gecensureerd. Net als in de Libelle worden voortaan alle kritische reacties verwijderd. Sommige lezers krijgen, op grond van reacties op andere weblogs (!) een zogenaamde IP-ban.

Mijn verlate goede voornemen is om Verbal Jam nooit meer te bezoeken. Ik hou niet van censuur. Het was leuk, om me lekker te ergeren en de dooie ingeslapen club van VJ-lezers eens wakker te schudden en op stang te jagen, maar genoeg is genoeg.

Nu VJ zelf gaat censureren en lezers weren, hoop ik wel dat hij ook NIET meer reageert op Sargasso. Dat zou natuurlijk niet aangaan, om op je eigen site alle kritische reacties te verwijderen, maar ondertussen wel steeds bij anderen te komen mekkeren en links te spemmen naar je eigen slappe stukkies (zoals Jacobine onlangs, scherp als altijd, zo terecht opmerkte).

Ter afscheid een recensie die ik een paar maanden geleden schreef, maar nooit plaatste. Hij is wel een beetje (te) mild:

“U bent een megalomaan met ambitie maar zonder talent” riep iemand eens nijdig tegen de maker van Verbal Jam. “Een instant-moreel-superieure-mening voor de kritische medemens, slechts water toevoegen” zei iemand anders.

Hoewel natuurlijk wel wat scherp, en een tikje vals, zit geen van beide typeringen er ver naast. Eén op de vijf stukjes op Verbal Jam bevat zo’n kant-en-klare politiek-correcte mening. Nooit omstreden, nooit verrassend, wel altijd met instemming en bijval begroet door de eigen parochie.

Verder zijn het brave stukjes in de trant van “Kent u dat, lezer?” Of “Heeft u dat nou ook altijd? U bent aan het fietsen over de Amsterdamse gracht, en dan wordt u zomaar gesneden door een automobilist die heel hard zijn radio heeft aanstaan”. “Ja, verdraaid, dat hebben wij ook altijd! Kostelijk! Je ziet het zó voor je”, roepen de lezeressen in koor. “Ik zei: potverdikkie, schelm, wil jij wel eens uitkijken!” vervolgt VJ. En de vaste lezeressen gniffelen om die malle VJ, die dat toch allemaal weer durft.

Toegegeven, het lukt VJ om bijna elke dag een stukje te schrijven, zonder veel taal- of spelfouten. Tegenwoordig is dat al heel wat. Het zou me dan ook niet verbazen als de maker van Verbal Jam ooit nog eens “in het echt” een column mag vullen, in een gedrukt blad dat je kunt kopen in de kiosk, of dat je gratis krijgt op het station.

Misschien houdt hij dan vast aan die ‘geinige uitsmijter’, die nu in een kleiner lettertype op elk stukje volgt. Meestal is het een woordspeling in de traditie van Seth Gaaikema. Op elk stukje volgen de reacties van altijd dezelfde vier of vijf ‘huisreageerders’, met koddige aanvullingen en vrolijke kwinkslagen. Daar moet altijd een knipogende ‘emoticon’ bij, want het is tenslotte allemaal maar gekkigheid. Liever geen kritiek, want dat is per definitie ‘flauw’ en ‘kinderachtig’. Het moet wel gezellig blijven.

Verbal Jam is volgens eigen zeggen een “schrijfproject”. Voor minder doet hij het niet. En telkens blijkt dat de maker behoorlijk ingenomen is met het resultaat. Enige relativering of zelfspot is hem vreemd. Dat is misschien wel het grootste manco van Verbal Jam.

“Scherp, satirisch en serieus”, zegt VJ zelf. “Oubollig, zelfingenomen en saai” zegt… Bosboom.

(Dag drol – tm Komkommer)